تیم منتخب لیگ بیستم از نگاه هفت‌صبح
روزنامه هفت صبح | با پایان لیگ بیستم، حالا می‌توان تیم منتخب این مسابقات فرسایشی و خسته‌کننده را انتخاب و معرفی کرد. قطعا این انتخاب‌ها تا حدی سلیقه‌ای هم هست اما تلاش شده تا شایسته‌ترین‌ها در این تیم جا بگیرند.
حامد لک: با ثبت ۱۷ کلین‌شیت و دریافت فقط ۱۴ گل، یک فصل خوب را سپری کرد. اشتباه بزرگ و تاثیرگذاری نداشت و در چند بازی با واکنش‌های خوبش ناجی پرسپولیس شد و اغراق نیست اگر بگوییم چند امتیاز کلیدی و مهم را به تنهایی برای تیمش به دست آورد. البته حاشیه‌هایی هم داشت، مثل جنجال در تبریز و فحاشی به یک توپ جمع‌کن و درگیری لفظی با کریم باقری که منجر به عدم حضور او در جشن قهرمانی شد اما در نهایت با عذرخواهی حامد لک ماجرا ختم به خیر شده است. لک در این فصل نمره خوبی گرفت اما اگر پرسپولیس قهرمان نمی‌شد، شاید پیام نیازمند می‌توانست جای او را در تیم منتخب فصل بگیرد.
محمدحسین کنعانی‌زادگان: مدافع جنجالی پرسپولیس که بعد از آخرین بازی و قهرمانی این تیم خبر از جدایی و رفتن به لیگ قطر داد، یک فصل مطمئن و کم‌اشتباه را پشت سر گذاشت. یکی از عوامل اصلی استحکام در خط دفاع و آمار خوب دفاعی پرسپولیس بود. آنقدر خوب بود که در تیم ملی هم به ترکیب اصلی رسید و در نهایت در اواخر فصل هم مهره بدون جانشین این تیم بود. همین عملکرد خوب بود که باعث شد با قراردادی چند برابر قراردادش با پرسپولیس به لیگ ستارگان قطر برود. جای خالی او برای فصل بعد، یکی از چالش‌های یحیی گل‌محمدی خواهد بود. به ویژه اینکه سیدجلال حسینی هم دیگر در سنی نیست که بشود برای یک فصل روی او حساب کرد.
موسی کولیبالی: بهترین بازیکن تیم جواد نکونام در این فصل بود. در دفاع مطمئن و قلدر و کم‌اشتباه ظاهر شد و در حملات هم حضوری موثر داشت و چند گل کلیدی زد. اگر قانون ممنوعیت جذب بازیکنان خارجی وجود نداشت، احتمالا همان اول فصل راهی یکی از دو تیم پرسپولیس یا استقلال می‌شد. او هم یکی از عوامل استحکام تیم فولاد در خط دفاعی بود. با حضور مطمئن او بود که فولاد دومین خط دفاع برتر لیگ را به نام خود ثبت کرد. کولیبالی چند سالی هست که در فوتبال ایران حضور دارد و در تمام این مدت ثبات داشته و بهترین عملکرد را ارائه داده است. هیچ تردیدی درباره شایستگی او و حضورش در تیم منتخب لیگ بیست وجود ندارد.
فرشاد محمدی‌مهر: یکی از سورپرایزهای لیگ برتر مدافع راست ذوب‌آهن اصفهان بود. در استقلال نیمکت‌نشین بود و نتوانست اعتماد وینفرد شفر را جلب کند. در شهرخودرو هم کار خاصی نکرد اما در ذوب‌آهن تبدیل به همان پدیده تیم پارس‌جنوبی جم شد که چشم‌ها را به خود خیره کرد. چهار گل کم‌نظیر از روی ضربات ایستگاهی زد و لقب روبرتو کارلوس راست پای فوتبال ایران را به خود اختصاص داد و در بازی آخر هم بدشانس بود که ضربه ایستگاهی دیدنی‌اش به تیر دروازه مس رفسنجان خورد. بدون گل‌های دیدنی او احتمالا ذوب‌آهن امروز به جای سایپا به لیگ یک سقوط کرده بود. او را احتمالا فصل بعد باید در یک تیم بالای جدولی ببینیم.
امید نورافکن: بازیکن چندپسته سپاهان، یک فصل خوب و امیدوارکننده را پشت سر گذاشت. در پست‌های مختلفی برای تیمش به میدان رفت و یکی از بازیکنان مهم تیم محرم نویدکیا بود. بهترین بازی‌هایش را در پست مدافع چپ ارائه داد و البته چند گل حساس و مهم هم زد که دیدنی‌ترین آنها در هفته بیست و نهم مقابل ذوب‌آهن به ثمر رسید که باعث پیروزی این تیم و امیدواری سپاهان به قهرمانی در هفته آخر شد. نورافکن البته حاشیه‌هایی هم داشت که در چند نوبت باعث جنجال‌هایی شد اما در مجموع عملکرد فنی‌اش آنقدر خوب بود که می‌توان او را در ترکیب تیم منتخب لیگ بیستم قرار داد. بهترین نمایش‌های او در مقابل استقلال و پرسپولیس رقم خورد.
سروش رفیعی: پس از یکی دو فصل ضعیف و دور از انتظار در فولاد و شهرخودرو، این سپاهان و محرم نویدکیا بودند که سروش رفیعی را احیا کردند. او البته فصل گذشته هم با امیر قلعه‌نویی روزهای نسبتا خوبی را سپری کرد اما لیگ بیستم، سروش رفیعی را به فوتبال ایران بازگرداند. او تا هفته آخر رقابت نزدیکی با احمد زنده‌روح برای ثبت بیشترین پاس گل داشت و در مقابل استقلال با پاس گلی که به رضا میرزایی داد، تعداد پاس گل‌هایش را به ۹ رساند و موفق شد لقب مهندس لیگ بیستم را به خودش اختصاص بدهد. او احتمالا از سپاهان جدا خواهد شد و علاوه بر پرسپولیس که تیم اسبق اوست، استقلال و فرهاد مجیدی هم خواهان جذب او شده است.
احمد نورالهی: یک فصل کم‌نظیر و فوق‌العاده را پشت سر گذاشت و با به ثمر رساندن ۱۰ گل، بهترین گلزن تیم قهرمان لیگ بیستم شد. او البته چند نمایش ضعیف هم داشت و فرصت‌های گلزنی زیادی را هم از دست داد که اگر آنها را گل می‌کرد شاید می‌توانست آقای گل لیگ هم بشود. اما فارغ از آمار گلزنی، او یکی از مهم‌ترین و موثرترین بازیکنان پرسپولیس و یحیی بود و در بازی‌هایی که می‌توانست گره بخورد، چند گل حساس و تعیین‌کننده زد. او فراتر از یک هافبک و یک بازیکن معمولی ظاهر شد و می‌توان نورالهی را کاپیتان اصلی و رهبر این تیم در راه قهرمانی در لیگ بیستم دانست. قراردادش با پرسپولیس تمام شده و اگر برود، یحیی قطعا به مشکل خواهد خورد.
مسعود ریگی: در انتخاب او هم جای تردیدی وجود ندارد. استقلال در این فصل فقط ۱۹ گل خورد و در تیمی که دروازه‌بان‌های پرنوسان و مدافعان نامطمئنی دارد، قطعا این آمار دفاعی مدیون حضور یک هافبک دفاعی دونده، پرتلاش و فداکار است. بازی او مثل سایر هم‌پستی‌هایش زیاد به چشم نمی‌آید اما اگر فقط دربی رفت را مرور کنید، متوجه می‌شوید که حتی در حضور مهدی قایدی و امیرارسلان مطهری و دیگران، بهترین بازیکن این فصل استقلال کسی جز مسعود ریگی نبوده است. اگر محمود فکری او را نیمکت‌نشین نمی‌کرد، شاید تا پایان فصل روی نیمکت استقلال می‌ماند و نتایج بهتری هم می‌گرفت و نوبت اصلا به فرهاد مجیدی نمی‌رسید.
سجاد شهباززاده: بهترین مهاجم و آقای گل لیگ بیستم، می‌توانست رکورد بهترین گلزن یک فصل در تاریخ لیگ برتر را بشکند. او شروعی فوق‌العاده داشت و تا اواسط نیم‌فصل دوم روند گلزنی‌هایش متوقف نشد اما یک وقفه چند هفته‌ای در گلزنی باعث شد تا به رکورد رضا نوروزی یعنی زدن ۲۴ گل در یک فصل نرسد. برخلاف گادوین منشا که شش گل کمتر از او زد و تعداد پنالتی‌هایش هم کم نبود، شهباززاده بیشتر گل‌هایش را در جریان بازی زد و یکی از بهترین نمایش‌های مهاجمان در طول یک فصل را ارائه داد. این اتفاق در حالی رخ داد که قبل از شروع فصل در آستانه جدا شدن از سپاهان قرار داشت اما ماند و از عوامل اصلی نایب‌قهرمانی به یادماندنی سپاهان شد.
مهدی قایدی: اگر او نبود، استقلال احتمالا سهمیه آسیا را هم به دست نمی‌آورد. به اندازه فصل قبل در گلزنی موثر نبود اما مهره بی‌جانشین فرهاد مجیدی و محمود فکری بود. بارها یک تنه گره از کار استقلال باز کرد و تیمش را برنده بازی‌های حساس کرد. مثل بازی با آلومینیوم اراک که درست وقتی از ابتدای نیمه دوم به میدان رفت یک پاس گل داد و یک گل هم زد. یا بازی با تراکتور که زننده هر دو گل استقلال بود و با همین دو گل سهمیه آسیایی استقلال را قطعی کرد. احتمال جدایی او از استقلال وجود دارد و اگر این اتفاق بیفتد، سرمربی فصل بعدی استقلال برای پر کردن جای خالی او کار بسیار دشوار و احتمالا غیرممکنی خواهد داشت و باید سبک بازی این تیم را عوض کند.
محمد عباس‌زاده: از هفته ابتدایی فصل در تراکتور نبود اما به محض حضور در این تیم شروع به گلزنی کرد. یک گلزن غریزی بود که بهتر از تمام
مهاجمان خارجی و گران‌قیمت و گل‌نزن و پرحاشیه اخیر تراکتور کار کرد و یکی از عوامل مهم چهارم شدن تراکتور و امیدواری این تیم به کسب سهمیه آسیایی بود. او در آسیا هم درخشید و این تیم را به یک‌هشتم نهایی لیگ قهرمانان رساند. قراردادش هم کمتر از خیلی از بازیکنان این تیم بود. عباس‌زاده اگر همبازیان باکیفیت‌تری در کنارش داشت می‌توانست جدی‌ترین رقیب شهباززاده برای آقای گلی باشد. اما قربانی نبودن بازیکنی مثل سروش رفیعی شد. با این حال توانست سومین گلزن برتر لیگ بیستم شود.
