برای قضاوت درباره تیم اسکوچیچ عجله نکنید
روزنامه هفت صبح، نادر نامدار | تیم ملی ایران ۲برصفر تیم ملی بوسنی و هرزگوین را شکست داد. این نتیجه و نمایش خوب شاگردان اسکوچیچ، هواداران تیم ملی را به آینده این تیم و صعود به مرحله بعدی رقابت‌های انتخابی جام جهانی و جام ملت‌های آسیا امیدوار کرد اما به نظر می‌رسد نباید بیش از اندازه تحت تاثیر این پیروزی قرار بگیریم تا مبادا همان اتفاقی که در دوران مارک ویلموتس افتاد، در دوران دراگان اسکوچیچ هم برای تیم ملی بیفتد.
*** نیمه پر لیوان بازی پرفشار و پرس موفق
یکی از نکات مثبت بازی تیم ملی مقابل بوسنی، با برنامه بودن تیم ملی ایران در انتقال‌ها بود که هم از دفاع به حمله و هم از حمله به دفاع در هر دو نیمه تیم ایران فوق‌العاده خوب و برنامه‌دار بازی می‌کرد. در نیمه اول روی پرس‌ها نیز بازیکنان ایران بسیار موفق بودند. وجود وحید امیری و کاوه رضایی به تیم ملی خیلی کمک کرد که در خط اول پرس، بسیار بابرنامه بودند و بارها روی این موضوع موقعیت ایجاد شد که گل اول ایران نیز روی همین مسئله به ثمر رسید.
*** تیم نتیجه‌گرا
اسکوچیچ در این برهه از زمان یک تیم خوب ساخته؛ تیمی مقتصد و نتیجه‌گرا. تیمی که با اشتیاق فوتبال می‌کند. این همان چیزی است که تیم ملی در ادامه مسیر بدان احتیاج داشته. اشتیاق در اردوی تیم معجزه می‌کند. حتی در روزی که خیلی از اسمی‌ها در ترکیب تیم نباشند و دعوت از برخی نفرات تعجب‌برانگیز باشد.
هر چند باید بپذیریم سرمربی برای دعوت از تک‌تک نفرات برنامه داشته و پازل‌ها را کنار هم چیده که به این تیم رسیده. خوشبختانه تیم اسکوچیچ بر‌خلاف تیم ویلموتس ابتدا به گل نخوردن فکر می‌کند و بعد گل زدن. این ایده در زمان کارلوس کی‌روش هم وجود داشت و به تیم ملی کمک کرد از خیلی از موانع سخت عبور کند و باید امیدوار باشیم این بار هم تیم ملی از این مانع سخت عبور کند.
ساختن چنین تیمی در این برهه از زمان با حضور بازیکنانی که برای بازی اشتیاق دارند بهترین تصمیم اسکوچیچ بوده چرا که تیم ملی در چهار بازی باقی‌مانده برای صعود به جام جهانی به نتیجه احتیاج دارد نه سبک بازی‌ای که مورد تحسین باشد. نتیجه با یک گل به دست بیاید یا با گل‌های بیشتر؛ این تفاوت ندارد. هدف صعود است.
در همین بازی شاید بیشتر توپ و میدان در اختیار حریف بود و تیم ملی بیشتر بازی را دنبال می‌کرد که آسیبی نبیند و به محض ایجاد فرصت به دروازه حریف برسد و گل بزند و این چنین هم شد. دو حمله‌ای که ترکیبی نبود اما تیم ملی موقعیت ایجاد کرد و به گل رسید.
*** بازگشت به موقع عزت‌الهی
بازگشت سعید عزت‌الهی به تیم ملی اتفاق خوبی بود. او زیاد فرصت بازی پیدا نکرد اما در همان معدود دقایقی که بازی کرد، کاملا مثبت و موثر ظاهر شد و حتی توانست یک پاس گل کلیدی و طلایی به مهدی قایدی بدهد. عزت‌الهی اگر آماده باشد، بهترین هافبک دفاعی فوتبال ایران است که هم در فاز دفاع و هم در فاز هجوم مسلط و خوش‌فکر نشان می‌دهد.
*** جای خالی طارمی و آزمون حس نشد
گلزنی کاوه رضایی و مهدی قایدی، بهترین اتفاق ممکن برای تیم ملی و اسکوچیچ بود. قبل از بازی تردیدهایی درباره خط حمله تیم ملی وجود داشت و پیش‌بینی می‌شد در غیاب سردار آزمون و مهدی طارمی، خط حمله ایران کم‌جان و ضعیف ظاهر شود.
اما کاوه رضایی عالی کار کرد و قایدی هم در زمان کوتاهی که بازی کرد، توانایی‌های خود را به خوبی نشان داد. حالا تیم ملی و اسکوچیچ مطمئن هستند که اگر روزی زوج مخوف خط حمله خود یعنی طارمی و آزمون را در اختیار نداشته باشند، می‌توانند جای خالی آنها را با رضایی، قایدی و البته دیگر مهاجمان پر کنند.
*** دست پر اسکوچیچ
این نتیجه در شبی به دست آمد که تیم ملی بسیاری از بازیکنان اصلی و مهم خود را در اختیار نداشت و البته اسکوچیچ بسیاری از ستاره‌های لیگ برتر را هم به تیم ملی دعوت نکرده بود. فقط اسامی این غایبان را مرور کنید تا ببینید دست اسکوچیچ برای چیدن و انتخاب ترکیب و سیستم بازی تیمش چقدر باز است: علیرضا بیرانوند، سیدحسین حسینی، وریا غفوری، رامین رضاییان، روزبه چشمی، علیرضا جهانبخش، مهدی ترابی، سامان قدوس، مسعود شجاعی، اشکان دژاگه، امید ابراهیمی، کمال کامیابی‌نیا، مهرداد محمدی، علی علیپور و …
*** نیمه خالی لیوان چرا این همه خطا؟
بازیکنان تیم ملی مقابل بوسنی نزدیک به ۲۰ خطا در مناطق مختلف زمین روی بازیکنان حریف انجام دادند. این خطاها البته در مقابل بوسنی مشکل خاصی برای تیم ملی ایجاد نکرد اما این تعداد خطا در مقابل تیم‌هایی مثل بحرین و عراق می‌تواند دردسرهایی برای شاگردان اسکوچیچ ایجاد کند. در واقع، هم می‌تواند برای آنها موقعیت گل ایجاد کند و هم می‌تواند باعث توقف‌های متوالی در جریان بازی و اتلاف وقت شود، آن هم در بازی‌هایی که تیم ملی به شدت احتیاج به حمله و گلزنی دارد.
*** شجاع، آرام باش لطفا!
شجاع خلیل‌زاده نمایش فنی خوبی داشت و نگرانی‌های دوستداران تیم ملی را در خط دفاع برطرف کرد اما او در این بازی هم چشمه‌هایی از رفتارهای تند و عجیبش در پرسپولیس را نشان داد. او بعد از یکی دو خطای سفت و سخت بازیکنان بوسنی عصبانی شد و بعد از آخرین خطا، به سمت بازیکن حریف حمله‌ور شد. این اتفاق در بازی‌های مهم و رسمی می‌تواند منجر به گرفتن کارت‌های زرد و قرمز از سوی داوران و ایجاد دردسر و خطر برای تیم ملی شود. فراموش نکنیم که بازیکنان عراق و بحرین هم استاد جنگ‌های روحی و روانی هستند و اگر بخواهند می‌توانند به راحتی روی اعصاب شجاع راه بروند!
