۶۵سال توپ طلا؛ اگر کریس و مسی اجازه دهند
روزنامه هفت صبح، حمید رستمی | یک: اینکه امسال دریافت توپ طلای فرانس فوتبال حق لیونل مسی نبود و یک ماشین گلزنی تمام عیار به اسم لواندوفسکی که چند سالی است در بایرن مونیخ بیوقفه گل میزند، برای دریافت جایزه مستحقتر بوده سکه رایج بازار خبرهای ورزشی این روزهاست و به نظر میرسد خود خانواده مسی هم بعد از دریافت ۶ توپ طلا این بار اشتیاق چندانی برای توپ هفتم از خود نشان نداده.
و در خلوت خویش توپ را در دستان مرد لهستانی تصور میکردند یا حتی کریم بنزما که در دو سه سال اخیر جای خالی کریس رونالدو را در مادرید پر کرده و در اکثر بازیها دروازه حریفان را باز میکند و در تیم ملی فرانسه هم خط آتش مرگباری با امباپه تشکیل داده است و حتی اگر قهرمانی آرژانتین در کوپا آمریکا را به عنوان تاثیرگذارترین عامل انتخاب مسی فرض کنیم بازیکنی به اسم جورجینیو وجود دارد که هم با ایتالیا قهرمان جام ملتهای اروپا شده.
و هم با باشگاه چلسی به مقام قهرمانی جام باشگاههای اروپا دست یافته است ولی با این حال از دید ۱۸۰ روزنامهنگار منتخب فرانس فوتبال که به نمایندگی از ۱۸۰ کشور جهان از بین ۳۰ کاندیدای اولیه وظیفه انتخاب ۵ بازیکن برتر را دارند دور ماند. گزینش سالانهای که در آن انتخاب اول ۶ امتیاز، انتخاب دوم ۴ امتیاز و انتخاب سوم، چهارم و پنجم به ترتیب سه، دو و یک امتیاز را به خود اختصاص دهد و در انتها با جمع بندی امتیازات جورجینیو نهایتاً توانست به رتبه سوم دست یابد.
دو: به عنوان یک طرفدار تیم ملی آرژانتین، اینکه کاپیتان تیمت برنده توپ طلا باشد بسیار مایه خوشحالی و مسرت است ولی اینکه تمام نمایشهای متوسط مسی در طول فصل در دو باشگاه بارسلونا و پاریس را نادیده گرفته و فقط لحظه بالا بردن کوپا آمریکا توسط مسی را ملاک قرار دهیم در حالی که آنجا هم حاصل کار یک تیم و درخشش بازیکنان متعدد از جمله دی ماریا و دیگران بوده به نوعی اصل قضیه را اشکال دار جلوه میدهد
و اینکه جایزه توپ طلای لواندوفسکی را به روز قهرمانی لهستان در جام جهانی یا جام ملتهای اروپا موکول کنیم، انتخابهای سالهای گذشته را هم زیر سوال میبرد. چرا که تنها تصویر مهم ثبت شده از لیونل مسی در مسابقات باشگاهی سال قبل دراز کشیدنش در پشت دیواره دفاعی پاریسیها بود که به گمانم برای دریافت توپ طلا کفایت نکند.
سه: هنوز بعد از گذشت سه سال هم نمیشود به راحتی هضم کرد چگونه بازیکنی در سطح لوکا مودریچ در سال ۲۰۱۸ به صورت قاطعانه در رقابت با کریس رونالدو- که آن سال بزرگترین ناکامیاش از دست دادن پنالتی در مقابل بیرانوند بود- برنده توپ طلا میشود حتی اگر ملاک قهرمانی باشد تیم فرانسه قهرمان جام جهانی ۲۰۱۸ به اندازه کافی بازیکنانی داشت که برای دریافت توپ طلا شایستگی داشته باشند و در قهرمانی رئال مادرید در جام باشگاههای اروپا بازیکنان زیادی بودند که تاثیرشان خیلی بیشتر از مودریچ سبک وزن بود که وزش یک نسیم هم میتوانست جهت ایستادنش در میدان را عوض کند.
چهار: توپ طلا تا سال ۱۹۹۵ فقط به بازیکنانی با ملیت اروپایی اهدا میشد و به همین دلیل هم بود که به عنوان مثال بازیکنانی در حد پله یا مارادونا هیچگاه برنده آن نشدهاند. قضیه وقتی جالب میشود که بدانیم مثلاً در سال ۱۹۸۶ که زمین و زمان تحت تاثیر جادوی دیه گو مارادونا بودند و هر جایزه مربوط به فوتبال را میتوانستی چشمبسته به او اهدا کرده و دنبال دلیل نباشی
توپ طلا به یک بازیکن شوروی آن زمان به اسم ایگور بلانوف بازیکن باشگاه دیناموکیف رسیده است که الان در هیچ کجای فوتبال و حواشی آن قرار ندارد. بعدها با مشاهده این وضعیت مضحک، سیاست برگزارکنندگان تغییر کرد و تمام بازیکنان شاغل در لیگهای اروپایی را در این گزینش جای دادند و اولین بار ژرژ وهآ بازیکن آفریقایی تیم آث میلان توانست به عنوان یک بازیکن غیر اروپایی برنده این جایزه شود.
پنج: اما تعداد زیادی از اسطورههای فوتبال دنیا بودند که هیچ وقت نتوانستند برنده این جایزه باشند و شاید به قول آن دوستمان این توپ طلا بود که آنها را کم داشت نه بالعکس! که در میان این سری از بازیکنان دیوید بکام یک بار در سال ۱۹۹۹ تا آستانه برنده شدن پیش رفت ولی در آخرین لحظه مغلوب ریوالدوی برزیلی شد.
درست مثل آندرس اینییستا که در سال ۲۰۱۰ این جایزه را به هم تیمیاش لیونل مسی واگذار کرد و جالبتر اینکه در آن سال هر سه بازیکن برتر از باشگاه بارسا بودند و نفر سوم هم ژاوی بود که او نیز با بد اقبالی هیچ وقت موفق به کسب این عنوان نشد و سه بار پشت سر هم در سالهای ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۱ در رده سوم قرار گرفت تا هر سه بار مسی برنده شود و مقام دوم به ترتیب به کریس رونالدو، اینییستا و باز کریس رونالدو برسد در حالیکه اینییستا یک بار هم در سال ۲۰۱۲ بعد از مسی و کریس در رده سوم قرار گرفت.
شش: از اَبَر بازیکنان دو سه نسل قبلتر، پائولو مالدینی کبیر از جمله بازیکنانی بود که دستش از توپ طلا دور ماند و یک بار در سال ۱۹۹۴ و یک بار در سال ۲۰۰۳ در رده سوم قرار گرفت. اریک کانتونا هم فقط یک بار در سال ۱۹۹۳ سوم شد. در حالیکه در دو دهه اخیر زوج کریس رونالدو و لیونل مسی در بیشتر اوقات از سه رتبه نخست دو تا را اشغال کرده و بازیکنان زیادی را پشت خط نگه داشتهاند
حتی سوم شدن برای خیلی از بازیکنان آرزویی بزرگ محسوب میشود و بازیکنی در حد نیمار فقط در سالهای ۲۰۱۵ و ۲۰۱۷ رتبه سوم را به دست آورده و فرانک ریبری در حالی که شایستگی دریافت دست کم یک توپ طلا را داشت نهایتا به رتبه سوم در سال ۲۰۱۳ قناعت کرده است.
هفت: جالبتر اینکه بازیکنی در سطح زلاتان ابراهیموویچ هیچگاه نتوانسته حتی جزو سه نفر برتر این جایزه قرار گیرد که البته بیشتر به ضعف کلی تیم ملی سوئد برمیگردد و انگار کسانی شانس برنده شدن را دارند که هم در تیمهای ملی مدعی جامها حضور داشته باشند و هم در باشگاههای بزرگ! و بدینسان است که بازیکن باوفا و نجیبی مثل فرانچسکو توتی بهدلیل حضور همیشگی در تیمهای کوچک و بیافتخار هیچگاه در دایره انتخابها قرار ندارد.
و البته بازیکنان بزرگی همچون روبرتوکارلوس، اولیور کان و بوفون هم به دلیل حضور در خط دفاع و دروازه شانس چندانی برای موفقیت نداشتهاند چرا که همگان به گلزنها و گلسازها اهمیت بیشتری میدهند، این گونه است که کارلوس فقط یک بار در سال ۲۰۰۲ دوم شد و رقابت را به رونالدو برزیلی باخت تا اولیور کان هم سوم شود و رتبه سال قبلش را تکرار کند با این تفاوت که آنجا مایکل اوون و رائول رتبههای اول و دوم را کسب کرده بودند.
و بوفون هم بهرغم حضور بلندمدت در تیم ملی ایتالیا و باشگاه یوونتوس فقط یک بار در سال ۲۰۰۶ رقابت را به هم وطنش فابیو کاناوارو واگذار کرد تا در یکی از معدود دفعات بازیکنی از خط دفاعی برنده توپ طلایی شود و تیری هانری هم به ایستادن در رده سوم اکتفا کند. بازیکنی که او هم در کلکسیون افتخاراتش این عنوان را کم دارد و قبل از آن در سال ۲۰۰۳ هم نهایتا به رده دوم رسیده بود تا پاول ندود چک برنده توپ طلا شود!