۱۲خاطره دلگیر‌کننده از فوتبال ما
روزنامه هفت صبح | یک: اولین کسی که قلب مرا شکست و مثل اسب تروآ عمل کرد آندرانیک اسکندریان بود. بک چپ درجه یک استقلال که بعدها به کاسموس رفت و در کنار پله هم توپ زد. او از سال ۱۳۵۴ مالک بی‌رقیب سمت چپ دفاع تیم ملی ایران شد؛ جانشین بازیکنانی مثل روح‌الله عرب و حمید لواسانی و رضا وطنخواه. اما جام‌جهانی برای او خوب پیش نرفت.
توی بازی هلند پنالتی داد و توی بازی با اسکاتلند یک گل به خودی عجیب زد و همین بازی هم دو اخطاره شد و بازی با پرو را ازدست داد و جانشینش جواد الله‌وردی هم آنقدر بد بود که ایران در حالیکه در کلیت بازی چیزی از پرو کم نداشت با نتیجه سنگین ۴ بر یک مغلوب شد. من کودکی بیش نبودم اماچقدر از دست اسکندریان عصبانی بودم!
* دو: دومین آزردگی من به سال ۱۳۶۳ بر می‌گردد. در جام ملت‌های آسیا در سنگاپور که تیم پر ستاره ایران در نیمه‌نهایی مقابل عربستان ایستاد. در فقدان ناصر محمدخانی و حمید علیدوستی همه کمی‌نگران بودند اماشاهرخ بیانی و چنگیز بازی رادرآوردند وایران یک بر صفر جلو افتاد. تااینکه دقیقه ۸۶ رسید وروی یک سانتر بی‌خطر شاهین بیانی دفاع راست تیم ملی معلوم نیست از روی چه استدلالی توپ راباضربه سری دقیق درون دروازه بهروز سلطانی کاشت تا بازی مساوی شود و در ضربات پنالتی بازی را واگذار کنیم.
* سه: سال ۱۳۷۲ در مقدماتی جام جهانی ۱۹۹۴ آمریکا ایران احمد عابدزاده راقبل از شروع بازی‌ها از دست داد اما کسی نگران نبود. می‌گفتیم غلامپور را داریم که آن سال‌ها غیرقابل شکست بود. یادم است در بازی پرسپولیس و پاس در حالیکه پرسپولیس یک بر صفرعقب بود داور اعلام پنالتی کرد و حمید درخشان پشت‌توپ ایستاد .
اما در میان هواداران پرسپولیس عموما معتقد بودند امکان ندارد این توپ گل شود چرا که غلامپور دروازه‌بان است و خب گل هم نشد. می‌خواهم بگویم چنین هیولایی بود آقای غلامپور. اما نمی‌دانم در مقدماتی جام‌جهانی چه شد که همه چیز به هم ریخت وتیم ملی در ۵ بازی یازده تا خوردکه حداقل هفت تای آنها روی اشتباهات غلامپور بودند. می‌خواهم بگویم غلامپور از همان دوران هم روی کمر ما مردم می‌پرید و آن را می‌شکست.
* چهار: در سال ۱۳۷۴ مقدماتی المپیک آتلانتا تیم امید ایران به رهبری حسن آقا حبیبی مهمان تیم امارات است. همه مطمئنیم که پیروز می‌شویم اما نشدیم. کریم باقری به شکل عجیبی توپ را به فوروارد حریف می‌سپارد و او هم به سادگی دروازه نکیسا را باز می‌کند و رویای المپیک دور و دورتر می‌شود.
در سال ۱۳۷۹ در جام ملت‌های آسیا در بیروت.
* پنج: یک بر صفر جلو هستیم. از کره‌جنوبی. دقیقه ۹۱، علی دایی به کمک خط دفاعی آمده است. حملات کره‌ای‌ها زور لازم را ندارد. یک توپ سرگردان را دایی می‌خواهد با قیچی و به شکلی خودنمایانه دور کند. سایه توپ را می‌زند و توپ جلوی پای مهاجم کره ای می‌افتد و بوم! گل مساوی. در وقت اضافه گل دوم را هم می‌خوریم و حذف می‌شویم.
* شش: در سال ۱۳۸۲٫ در نیمه نهایی جام ملت‌های آسیا مقابل چین بازی می‌کنیم. دقیقه ۵۰ ستار زارع باحرکتی عجیب و بی‌جهت مهاجم چینی را هل می‌دهد. داور او را اخراج می‌کند. ۷۰ دقیقه ۱۰نفره جلوی چین تاب می‌آوریم. بازی به ضربات پنالتی می‌رود. پنالتی پنجم را یحیی‌گل‌محمدی می‌زند. چیپ می‌زند. آنقدر تابلو که دروازه‌بان چینی از سرجایش تکان نمی‌خورد و توپ را به آرامی‌درآغوش می‌کشد. در این بازی دوتا غضنفر داشتیم. حذف می‌شویم.
* هفت: در خرداد ۱۳۸۵٫ مقابل مکزیک یک- یک مساوی هستیم اما میرزاپور با نقطه ضعف همیشگی‌اش در بازی با پا از راه می‌رسد و توپ را به مهاجم حریف هدیه می‌کند و با یکی دو تا پاس سریع ایران عقب می‌افتد و بعدش هم گل سوم از راه می‌رسد.
* هشت: در تهران به ازبکستان و در بیروت به لبنان باخته‌ایم. رحمتی گل‌های بدی خورده. کی روش از دنیل داوری دعوت می‌کند. رحمتی قهر می‌کند. به تلویزیون هم می‌آید و از شان ومنزلتش می‌گوید. یک غضنفر خالص در جلوی چشمانمان.
*۹: در تهران دربرابر کره جنوبی. تیم ملی نیاز به برد دارد. همه جمعیت آمده‌اند تا تیم را به جلو هل بدهند. همه برد می‌خواهند احتمالا به جز یک نفر. مسعود شجاعی باخطاهای بی‌مورد و بالاخره اخراج دقیقه ۵۵! خشم جمعیت حیرت انگیز است. خوشبختانه اشکان در زمین هست که یک یار کمتر را جبران کند.
* ۱۰: در خرداد ۱۳۹۷ در برابر پرتغال هستیم. بازی یک-یک مساوی است. به کمک مهار پنالتی بیرانوند و پنالتی انصاری‌فر. اگر ببریم می‌رویم مرحله بعد. دقیقه ۹۰ سام قدوس یک پاس تو در به مهدی طارمی می‌دهد. یک لحظه درجه امید یک ملت به سقف می‌رسد. به آن بالای بالا. طارمی توپ را بد می‌زند. می‌زند به اوت و همه چیز تمام. چقدر ازش دلگیر شدیم. خودش هم می‌دانست وقتی آخر بازی یک نفس گریه می‌کرد. فرصتی طلایی و تاریخی بر باد رفت.
* ۱۱: آذر ۱۳۹۷پرسپولیس بحران زده و دوست داشتنی فصل آخر برانکو به شکلی معجزه آسا به فینال آسیا می‌رسد. در بازی رفت و در زمین کاشیماانتلرز و در دقیقه ۱۰ توپ روی خط شش‌قدم به علیپور می‌رسد. هیچکس مزاحمش نیست. یک فرصت طلایی برای پیش افتادن از حریف قدرتمند ژاپنی. علیپور توپ رابا تمام قوا به صورت مدافعی می‌کوبد که ناامیدانه جلوی دروازه‌بانشان ایستاده است. توپ گل نمی‌شود و ما چقدر از علیپور عصبانی شدیم !
* ۱۲: بهمن ۱۳۹۷. در نیمه نهایی آسیا . مقابل ژاپن هستیم. تا این مرحله گل نخورده‌ایم. نیمه اول هم از ژاپنی‌ها بهتر بودیم ویک ضربه هوشمندانه سردار آزمون را دروازه‌بان حریف به شکلی معجزه‌آسا دفع کرده بود. اما تقدیر بود اولین گلی که می‌خوریم احمقانه‌ترین گل تاریخ فوتبال ما باشد. توپ پشت هجده قدم است وبازیکن ژاپنی باکنعانی زادگان درگیر و در حالیکه توپ از هردویشان بسیار دور شده است
در یک لحظه کنعانی زادگان و رضاییان و حاج صفی وپورعلی گنجی به سمت داور هجوم می‌برند که چرا خطای مهاجم ژاپنی را نگرفتی! اما مهاجم ژاپنی با حس مسئولیت شناسی خاص خود با تمام قوا به سمت توپ می‌دود که در حال گذر از خط عرضی زمین است او به توپ می‌رسد و دوراز چشم مدافعان و‌هافبک‌های عصبی و معترض ایران توپ را به دهانه دروازه می‌فرستد و مهاجم دیگرشان با آسودگی دروازه بیرانوند را باز می‌کند. هنوز هم فکر کردن به این گل می‌تواند آدم را به سر حد جنون برساند.
