۱۰۰ فیلم شخصیِ شخصیِ شخصی
روزنامه هفت صبح، آرش خوشخو | می‌خواهم ۱۰۰تا فیلم معرفی کنم. اما نه ۱۰۰تا فیلم برتر تاریخ سینما. هرچند شماری از برترین فیلم‌های تاریخ سینما هم در این ۱۰۰فیلم هست. نه الزاما فیلم‌های هالیوودی که البته نصف فیلم‌ها هالیوودی‌اند در این فهرست و نه الزاما سینمای روشنفکرانه که خب در این فهرست حضور پررنگی دارند. نه، می‌خواهم ۱۰۰تا فیلم مورد علاقه خودم را معرفی کنم.
به هردلیلی. فیلم‌هایی که در یک پکیج ۱۰۰تایی برای من جای گرفته‌اند و طی سال‌های اخیر ۹۵درصدشان ثابت باقی مانده‌اند. پس این یک ۱۰۰تایی دلبخواهی است برای ثبت علایق یک نویسنده سینمایی که از شانس بد شما سردبیر این روزنامه هم هست.
*** ۹۴-منهتن / Manhattan / 1979 / کارگردان: وودی آلن / بازیگران: وودی آلن، دایان کیتون و مریل همینگوی
مرسوم است که وودی آلن را با فیلم آنی هال می‌شناسند و تحسین می‌کنند اما فکر کنم منهتن بهترین و کامل‌ترین فیلم وودی آلن است و به لحاظ ایدئولوژیک هم جهت‌گیری دقیقی دارد.
منهتن به سینمای آمریکا یاد داد که می‌توان درباره رابطه زن و مرد فیلم‌های کوچک دلپذیری ساخت و احتیاجی نیست داستان را تراژیک و رومئو ژولیت وار نمایاند. در آخرین صحنه فیلم دخترک که باید برای آموزش تئاتر به لندن برود به مرد دلباخته خود که نگران این سفر و غوطه خوردن دختر در فضای تئاتری است می‌گوید یک خورده به آدم‌ها اعتماد کن.
آیا فیلم دیگری از آلن در این فهرست وجود دارد:به‌جز منهتن،هانا و خواهرانش و شوهران و همسران را هم دوست دارم. آنها در این فهرست صدتایی نیستند.
*** ۹۳-خون و شن / Blood and sand / 1940 / کارگردان: روبن مامولیان / بازیگران: تیرون پاور، آنتونی کوئین،ریتا هیورث
فیلم درخشان مامولیان درباره یک شیفته مسابقات گاوبازی است که به سرعت از پله‌های ترقی و شهرت بالا می‌رود و در اغوای زن و ثروت،زندگی خانوادگی‌اش از هم می‌پاشد. برخی فصل‌های فیلم همچون نقاشی‌های کلاسیک هستند. مثلا راز و نیاز خانواده مرد برای سلامتی او در مسابقه بزرگش یا سکانس اغوای ملایمش توسط هیورث.
فیلم دیگری از مامولیان در این فهرست نیست.
*** ۹۲- قرن بیستم / Twentieth century / 1934 / کاگردان: هاوارد هاکس / بازیگران: جان باریمور، کارول لمبارد
یکی از مجموعه فیلم‌های بی‌بدیل درباره پشت صحنه دنیای نمایش. یکی از اولین کمدی‌های موفق هاکس که فیلمنامه زیبای بن هکت را پشت خود دارد و پر است از ظرافت و ملاحت و موقعیت‌های خنده‌دار.
شخصیت کارگردان تئاتر آمیزه‌ای است از نبوغ و غرور و در عین حال عشقی آتشین که توقع دارد بازیگر کشف شده توسط او همچون یک برده در خدمت او باشد. این فیلم را از دست ندهید.
هاوارد هاکس از فیلمسازان مورد علاقه من است. به جز قرن بیستم دو فیلم دیگر از هاکس در این فهرست حضور دارند.
*** ۹۱-بانوی زیبای من / My fair lady / 1964 / کاگردان: ورج کیوکر / بازیگران: ادری هپبورن، رکس هریسون
موزیکال مشهور و محبوب کیوکر بر مبنای نمایشنامه جرج برنارد شاو. شاید انتخاب این فیلم اینجا آن هم در صدتای اول عجیب باشد اما هربار دیدن این فیلم برایم سحر و جادوی حیرت‌انگیز سینمای کیوکر را به همراه می‌آورد. داستانگوی بی‌بدیل تاریخ سینما. سینمایی مخملین و زیبا.
