یادداشت آرش خوشخو درباره محمدباقر قالیباف
روزنامه هفت صبح، آرش خوشخو | قالیباف بیجهت برند سیاسی خود را متزلزل کرد. به عنوان رئیس پلیس کشور و با مساعدت سردار طلایی او به اوضاع آشفته پلیس سروسامانی داده بود. پلیسی که از ماجرای تابستان داغ ۷۸ با بدنی رنجور و زخم خورده و اعتباری خدشهدار شده بیرون آمده بود و نمایشی از یک نهاد نامنظم و بدون استراتژی را در ماجرای کوی دانشگاه به نمایش گذاشته بود با ریاست این چشم آبی اهل طرقبه، اعتبار دوبارهای پیدا کرد.
قالیباف با یک سرمایه اجتماعی بالا وارد انتخابات ریاست جمهوری ۸۴ شد. در سن ۴۳ سالگی. همه او را مهمترین مدعی اصولگرایان برای پایان سیطره هشت ساله اصلاحطلبان بر نهاد ریاست جمهوری میدانستند. اما قالیباف ناگهان احساس کرد که باید برای رئیسجمهور شدن کارهای ویژهای بکند. پس در همان اولین نشست مطبوعاتی خود سعی کرد تصویری از یک کارگزار مدرن را به نمایش بگذارد.
شیک و آراسته و بااتومبیلی سفید رنگ به محل مصاحبه آمد. مشاوران جوانش با تمرکز روی عطش قالیباف به سیاست ورزی، شمایلی متفاوت برای او مهیا و از روی دست برنامه تبلیغاتی تونی بلر گرتهبرداری کردند. و خب روانشناسی مردم ایران در اعتماد به رجل سیاسی کاملا متفاوت با این مسائل است.
در فاصله یک هفته مانده به انتخابات او دیگر شانس اول اردوگاه اصولگرایان نبود و به گزینههای دوم و سوم تنزل کرد و در نهایت در میان ناباوری شاهد صعود ستاره احمدینژاد شد. بدون شک ریاست جمهوری بین سالهای ۸۴ تا ۸۸ میتوانست آرزوی همه سیاستمداران باشد. در اوج درآمد نفتی و در دورانی که هنوز تنشهای بینالمللی منطقه و ایران را تحت تاثیر خود قرار نداده بود و خب قالیباف این فرصت را از دست داد.
او بعد ازآن دوازده سال شهردار تهران بود و در دو انتخابات سالهای ۹۲ و ۹۶ وارد رقابت برای حضور در پاستور شد. اما مراقبت از برند سیاسی خود را از یاد برده بود. میخواست چهره مرد عملگرای کشور باشد اما در عین حال میخواست در عرصه تئوریهای سیاسی توسعه و پیشرفت حرف بزند و فرضیههای خود را نشان دهد.
همان فرضیههایی که رد خود را بر چهره تهران گذاشتهاند. اتوبانها و پلها و تونلهایی که تهران را در مدل دوبی و کوالالامپور توسعه میدهد و محلات قدیمی که در محاصره این اتوبانها و در زیر سایه برجها و مالها گرفتار شدهاند. تهران دوره قالیباف مدرنتر شد با مراکز متنوع تفریحی و توریستی اما این که برای زیستن شهروندانش شهر بهتری شده است مطمئن نیستیم.
به هرحال قالیباف با تاکید بر شمایل مرد عملگرای کم حرف میتوانست خود را به صدر جدول پرتاب کند. او سخنور خوبی نبوده و نیست. حداقل در مقایسه با روحانی و احمدینژاد و لاریجانی. اما نمیخواهد با این نکته کنار بیاید و برای همین شانس خود را در مناظرهها از دست میدهد.
قالیباف ۵۹ ساله است. فرمانده نیروی هوایی سپاه، فرمانده نیروی انتظامی، شهردار تهران و حالا رئیس مجلس. در همین سه هفتهای که از مجلس یازدهم میگذرد آن کشمکش میان عملگرایی و سخنوری را در او میبینیم. آیا ریاست مجلس نقطه اوج سیاستورزی قالیباف خواهد بود یا او همچنان به گذر از دروازه پاستور امیددارد؟