یادداشت آرش خوشخو درباره احمدرضا عابدزاده
روزنامه هفت صبح، آرش خوشخو | با دوستان گپ میزدیم درباره سیوهای نجاتبخش دروازهبانها. شروع کردیم به مرور چهرههای مشهور. بعد در مورد عابدزاده به بن بست برخوردیم. تقریبا هیچ کسی سیو خارقالعادهای از او به یاد نداشت! آن ۱۰دقیقه توفانی مقابل استرالیا البته یاد همه بود اما درآن ۱۰دقیقه این اعتماد به نفس و هوشیاریاش است که عصای دست ایران میشود وگرنه در آن ۱۰دقیقه و نه در ادامه بازی هیچ شیرجه خاصی نمیزند.
در بازی با آمریکا در جام جهانی ۱۹۹۸ هم به جز یک شیرجه به جلوی شجاعانه که توپ را از جلوی پای مهاجم حریف دور میکند هیچ چیزی از او به یاد نداشتیم. در حالیکه حافظه من از شیرجههای حجازی پر است و یا شیرجه بیرانوند مقابل شوت مهاجم مراکش و یا در برابر ضربه سر ژاوی. حتی میرزاپور هم یک سوپر سیو مشهور در مقابل پرتغال در جام جهانی ۲۰۰۶ دارد . اما عابدزاده؟ چیزی که از او در یادها بود کاریزمای حیرت انگیزش بود و حس مبارزه طلبی. حتی موفقیتش درمهار ضربات پنالتی هم متکی بر هوش و کاراکترش بود.
کارنامهاش حیرت انگیز است: یک قهرمانی باشگاههای آسیا، یک حضور در جام جهانی، دو بار مقام سوم در جام ملتهای آسیا، قهرمانی بازیهای آسیایی پکن و کولهباری پر از قهرمانیهای داخلی. خب اگر با کارنامه حجازی مقایسه شود کفه به سمت ناصر خان است. حجازی دوبار حضور در المپیک و یک قهرمانی جام ملتهای آسیا را افزون بر عابدزاده دارد اما حجازی به رغم همه موفقیتهایش بعید است توانسته باشد همچون عابدزاده لبخند بر صورت میلیونها ایرانی آورده باشد.
مردی که تواناییاش در مهار پنالتیها موجب دو مقام سومی جام ملتها شد. در واقع تیمهای ملی سالهای ۸۸ و ۹۲ به رغم همه تواناییهایشان بر جای سوم نمینشستند اگر عابدزاده توانایی خیره کننده در مهار ضربات پنالتی را نداشت. حتی قهرمانی حماسی در بازیهای آسیایی پکن هم مدیون عابدزاده است.
او در طول بازیهای پکن فقط یک گل خورد و در بازی فینال مقابل کرهشمالی وقتی بازی به ضربات پنالتی کشید باز هم مهارت او به کمک ما آمد تا قهرمان پکن بشویم. صعودمان به جام جهانی ۹۸ به نام آن گل زیبای خداداد عزیزی ثبت شده است اما همه میدانیم اگر عابدزاده را درآن روز نداشتیم خبری از صعود به جام جهانی نبود.
همانطور که غلبه بر آمریکا در جام جهانی هم مدیون روحیه استوار عابدزاده بود. میبینید چقدر به او مدیونیم؟ در آن سالها هروقت او را نداشتیم مغبون شدیم. در مقدماتی جام جهانی ۱۹۹۴ او مصدوم بود و غلامپور دروازهبان شد و در ۵ بازی ۱۱ گل خوردیم! سه تا از کره، چهارتا از عربستان، دو تا از عراق و یکی از کره شمالی و یکی از عراق !
در بازی افتتاحیه جام ملتهای ۱۹۹۶ نیما نکیسا دروازهبان بود و با دو گل از عراق شکست خوردیم. در اولین بازی در جام جهانی ۱۹۹۸ نیما نکیسا جای او بازی کرد و آن گل بد و ناعادلانه را از یوگسلاوی خوردیم. بیش از یک دهه او برای ما پیام شادی میآورد. آنقدر او را دوست داریم که اشتباهاتش از یادمان رفته.
دو تا گل عجیبی که یوسف الثنایان وارد دروازه او به عنوان سنگربان استقلال کرد، گل بدی که از چین در تابستان ۸۶ در تهران خورد و گلی که کازویوشی میورا در جام ملتهای ۱۹۹۲ از زاویهای تقریبا بسته وارد دروازه او کرد. اما چه اهمیتی دارد در مقابل آن همه لحظات خوبی که برای ما رهاورد داشت. تازه در نظر بگیرید که از سال ۱۳۷۲ومصدومیت زانویش دربازی با تایوان او فوتبالش را با یک مصدومیت همیشگی و کوتاه شدن یکی از پاهایش ادامه میداد.خدا حفظش کند.