یادآوری سنتی در ژاپن با اشک‌های مرد ۱۸۸ کیلویی
در کشتی سومو، هدف به زمین زدن حریف، یا بیرون راندن او از دایره شنی محل مبارزه است. هر کسی که زمین‌گیر شود یا از دایره بیرون برود، مبارزه را می‌بازد. وارد شدن به دایره ورزشی که بیش از هزار سال سابقه دارد، کار بسیار دشواری است.
قوانین متفاوتی برای شما که می‌خواهید این مسابقات را ببینید وجود دارد. از جمله مهم ترین این قوانین این است که شما در هنگام اجرای مسابقات حق ندارید صحبت کرده و یا به جای دیگری نگاه کنید.
بازدیدکنندگان باید کفش های خود را درآورده و چهار زانو روی تشک های مخصوص بنشینند.
این روزها باز هم کشتی سنتی سومو ژاپن با وایرال شدن فیلم گریه کشتی‌گیری ۱۸۸ کیلویی در نخستین رقابت اصلی سال ۲۰۲۰ به صدر اخبار آمده است.
گاردین نوشت: manhandled Takakeisho کشتی‌گیری ۱۸۸ کیلویی و تقریبا ناشناس بود که تا پیش از حضور در رقابت قهرمانی مربوط به سال نو میلادی کمتر کسی حتی نامش را شنیده بود. این رقابت‌ها پس از ۱۵ روز مبارزه کشتی‌گیران سومو در توکیو روز یکشنبه به پایان رسید و در کمال شگفتی توکوشویرو توانست با ۱۴ پیروزی و فقط یک شکست جام بزرگ قهرمانی را بالای سر ببرد.
در ورزشی که معمولا احساس در آن مجال بروز و ظهور ندارد، گریه کردن یک قهرمان ۱۸۸ کیلویی اتفاقی بود که با استقبال گسترده تماشاگران حاضر در ورزشگاه ریوگوکو کوکوگیکان روبه‌رو شد. «من کم‌بخت‌ترین کشتی‌گیر رقابت‌ها بودم و با خودم گفتم هر چه بادا باد. ترس به دل راه ندادم و تمام توانم را گذاشتم.»
لحظه گریه کردن توکوشویرو و پر شدن چشم‌های او از اشک در شبکه‌های اجتماعی ژاپن بازتاب فراوان یافت و ویدئوی چهره بامزه قهرمان دست به دست بین کاربران گشت. توکوشویرو که با رتبه ۱۷ وارد رقابت‌ها شده بود، در نهایت قهرمان شد تا پس از مارس سال ۲۰۰۰ نخستین کشتی‌گیری باشد که با بالاترین رتبه از رقابت‌ها خارج می‌شود.
سومو جدا از ورزش به نوعی سمبلی از تمدن و سنت کهن ژاپنی ها به شمار می‌رود و افتخاری بزرگ برای سامورایی‌ها است. در زمان‌های بسیار دور آن را به خدای شینتو (Shinto) نسبت می‌دادند که مظهر قدرت و استواری بود و امروزه نیز بسیاری از آداب و رسوم و تشریفات مذهبی ژاپنی‌ها به پیروی از شینتو برگزار می شود.
گفته می‌شود که قدمت کشتی سومو در ژاپن به بیش از ۱۵۰۰ سال پیش می‌رسد. اگرچه مانند بسیاری از ورزش‌های گروهی ژاپنی هرگز به عنوان یک ورزش پیشرفته و حرفه ای تا سده ۱۶۰۰ مطرح نشد و در کل از قوانین دست و پا گیر و سنتی برخوردار بود که تا حدی آن را از سایر ورزش‌ها متمایز می‌کرد. اما سرانجام با تشکیل فدراسیون بین‌المللی آن در ژاپن، سومو وارد دور جدیدی از فعالیت‌های خود شد.
