گلایه‌ها و هشدار وزیر بهداشت درباره اپیدمی کرونا
وزیر بهداشت این روزها حرف‌های زیادی در مورد کرونا می‌زند اما این بار بعضی از حرف‌های او در ستاد استانی پیشگیری از کرونای آذربایجان غربی به نسبت سخنرانی‌های قبلی بیشتر دیده شده و قسمت‌هایی از آن در شبکه‌های اجتماعی با واکنش رو به رو شده. بخش‌هایی از حرف‌های نمکی را می‌خوانیم.
* در این دوران در داخل افراد وطن‌فروش و ناجوانمرد، گرا می‌دادند که VOA، بی‌بی‌سی و ایران اینترنشنال ما را بزند؛ تا زمانی که موج خودشان را گرفتار کرد. البته ما هرگز برای دردمندی هیچ فردی روی زمین خوشحال نیستیم اما دیدید که پشت در بیمارستان‌ها و در پارک‌های‌شان چه افتضاحی به بار آمد، کشورهایی که ۱۰ برابر ما تخت داشتند، آی‌سی‌یو داشتند و ۲۰ برابر ما پرسنل داشتند که حقوقش را به موقع می‌گرفت.
* اعلام کردند که ایران تعداد مرگ‌ها را به درستی اعلام نمی‌کند اما خدا را شاهد می‌گیرم که یکی از شفاف‌ترین آمارهای جهان، آمار جمهوری اسلامی است که تماما قابل دفاع و مبتنی بر به‌روزترین مستندات است.
* البته در اوج این گرفتاری و فراز و فرود عزیزان زیادی هم به کمک ما آمدند. نیروهای مسلح و… در روزهای اول در دفترم نشسته بودم که سردار سلامی زنگ زد که ما با همه بچه‌های سپاه هستیم. فرمانده ناجا زنگ زد که ما هستیم، از بسیج زنگ زدند که ما با همه بچه‌های بسیج هستیم. نیروی انتظامی با همه قدرت آمد و روز ۱۳ به در فرمانده ناجا تا چهار صبح کف خیابان بود.
* می‌خواهم واقعیت‌ها را بگویم، معتقدم آنچه را که باید در وزارت بهداشت به کار می‌گرفتیم، گرفتیم. گرچه با یک رویکرد جدید داریم کار را آغاز می‌کنیم. به طوری که در حوزه بیماریابی، وقتی طرف را یافتیم با چه ضمانت اجرایی باید ایزوله کنیم که دیگران را آلوده نکند که در این زمینه پیش‌نویس‌ها را آماده کردیم و تعداد تست‌های‌مان را افزایش می‌دهیم.
* یکی از دردهای درونم این است که نمی‌توان اپیدمی را با خواهش جمع کرد. طرف بمب ویروس است و وقتی به او می‌گوییم چرا ماسک نزدی، می‌گوید به کرونا اعتقاد ندارم.
* چند وقت است که ما داریم التماس می‌کنیم اما کدام یک از پروازهای ما منطبق با پروتکل‌های بهداشتی است؟ نمی‌دانم چه کسی باید اینها را حل کند. چند ماه است که داریم خواهش می‌کنیم؟ چقدر من و همکارانم باید التماس کنیم؟ کجای دنیا وزیر بهداشت و پرسنل بهداشت و درمان دارند التماس می‌کنند.
در کشورهایی که در جمع کردن اپیدمی توفیق حاصل کردند، وزیر بهداشت می‌نویسد و می‌خواهد و همه مکلف به اجرا هستند. اینجا وزیر بهداشت تمنا می‌کند، خواهش می‌کند و زانو می‌زند اما کسی گوش نمی‌دهد. کدام یک از اتوبوس‌های ما منطبق با اصول پروتکل‌های بهداشتی است؟
* در تهران اعلام کرده‌ایم که داخل شهر منبع توسعه ویروس است که با جهش‌هایی که ویروس پیدا کرده، قدرت سرایتش ۱۰ برابر شده است. گفتند تا پایان اردیبهشت اتوبوس اضافه می‌شود اما یک اتوبوس هم اضافه نشد.
* اعلام شد که هرکس ماسک نزند، جریمه می‌شود. من در سه، چهار روز قبل در خیابان تماشا کردم که ۴۰ درصد از افرادی که در اتوبوس بودند ماسک نزدند، آیا می‌توان به این صورت عفونت جمع کرد؟ فقط من و همکارانم باید ته رودخانه جنازه و زخمی جمع کنیم؟ بیماری‌ای که نه دارو دارد و نه واکسن و فقط راهش پیشگیری و فاصله‌گذاری است.
* یکی از همکاران چند شب قبل به بیمارستان ضیاییان رفته بود و گفت به طور وحشتناکی بیماران جوان‌تر و بدحال‌تر جمع شده، بعد آمده بیرون و به من زنگ زده که ایستگاه صلواتی زدند و ۵۰۰ تا ۶۰۰ نفر بدون ماسک در صف هستند که چایی بگیرند و بخورند. می‌دانید این چه رنجی برای وزیر بهداشت و برای رهبر این کشور است؟
* در ستاد ملی تقاضا کردیم که هر کس که ماسک نزد، جریمه کنید اما بروید آمار را در بیاورید که چند نفر را جریمه کردند. گفتیم جاده ببندید، چند تا را بستند؟ اینطور که نمی‌شود اپیدمی جمع کرد.
* وزیر بهداشت با بیان اینکه من در میان مردم حضور دارم، می‌روم می‌بینم نانوا می‌گوید چه کنم همه بیرون در هم و بدون فاصله‌گذاری هستند. ایهاالناس بدانید که من به عنوان وزیر بهداشت نمی‌توانم به تنهایی این اپیدمی و وضعیت را جمع کنم و جمع کردن آن اصل بسیار فراتر از این می‌خواهد.
* اگر روزی قرار باشد که عدم توفیق در مدیریت اپیدمی را به حساب وزارت بهداشت بنویسند، دهانم باز خواهد شد و خواهم گفت که چه کسانی چه کردند. اجازه نمی‌دهم که خون شهید سلامت پایمال دغدغه‌های دیگر شود. دو یا سه اتوبوس می‌خواهد از مرزی خارج شود، استاندار آنها را جمع می‌کند و به اردوگاهی در ورامین می‌فرستند و دوباره برمی‌گردند و کل مسیر را آلوده کرده و در آنجا ما کانون آلودگی داریم.
