گرایش‌های رنگی در تیم ملی| انگ ابدی رنگی بودن
روزنامه هفت صبح، نادر نامدار | در این فوتبال همیشه دوقطبی، اصلا امکان ندارد که نگاه‌ها به تیم ملی با شائبه رنگی بودن همراه نباشد. چه از سوی مربی و چه از طرف هواداران. در یک دوره‌ای فرضیه نزدیک به واقعیت این بود که مسیر تیم ملی از استقلال و پرسپولیس می‌گذرد. مربیان هم سعی می‌کردند در دعوت از بازیکنان استقلال و پرسپولیس مساوات، و نه عدالت را رعایت کنند تا متهم به نگاه رنگی نشوند اما هم قبل از این دوره و هم بعد از آن و تا همین حالا، مربیانی بودند که متهم به نگاه رنگی به تیم ملی می‌شدند.
البته مورد علی پروین یک استثناست. سلطان سرخ‌ها در سال ۱۹۹۰ تیم ملی ایران را با اسکلت آبی رنگ قهرمان آسیا کرد. درست در همان سال استقلال هم قهرمان جام باشگاه‌های آسیا شده بود. پروین حتی اگر هم می‌خواست نمی‌توانست نگاه رنگی داشته باشد. در آن مقطع نمی‌شد عابدزاده، فنونی‌زاده، حسن‌زاده، شاهرخ بیانی، نامجومطلق و زرینچه را کنار گذاشت. پروین در آن سال یکی از عاقلانه‌ترین تصمیماتش را گرفت و در نهایت با قهرمانی در آسیا پاداش این عقلانیت را هم گرفت.
اما چند سال بعد محمد مایلی‌کهن روشی متفاوت را در پیش گرفت. او که جانشین استانکو شده بود، نگاهی به‌شدت رنگی به تیم ملی داشت. گاهی از پرسپولیس ۱۳ بازیکن را به تیم ملی دعوت می‌کرد، یعنی ۱۱ بازیکن اصلی و ۲ بازیکن نیمکت‌نشین این تیم که یکی از آنها محسن رنجبران بود که در پرسپولیس بعد از شاهرودی و میناوند، گزینه سوم در پست دفاع و هافبک چپ بود! از استقلال هم فقط علیرضا منصوریان به تیم ملی دعوت می‌شد که خب او هم کنارگذاشتنی نبود.
درست بعد از برکناری او، مهدی پاشازاده و مجید نامجومطلق از استقلال به تیم ملی دعوت شدند که اولی نقش بزرگی در حماسه ملبورن هم داشت. امیر قلعه‌نویی هم نتوانست نگاه رنگی‌اش را در تیم ملی کنار بگذارد. استقلالی‌ها در دوران حضور او در تیم ملی نقش پررنگی داشتند. رحمتی، طالب‌لو، صادقی، عنایتی، فکری و حتی سیاوش اکبرپور! هم به تیم ملی دعوت می‌شدند که خب با هیچ متر و معیاری منطقی به نظر نمی‌رسید.
استقلالی‌ها در زمان کی‌روش هم در مقطعی اسکلت اصلی تیم ملی را تشکیل می‌دادند که این یکی برعکس دوران قلعه‌نویی، منطقی بود. استقلال که قهرمان لیگ برتر شده بود، در سال ۲۰۱۳ تا نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان آسیا پیش رفت و کی‌روش بهترین بازیکنان آن تیم را در ترکیب اصلی تیم ملی قرار داد و نتیجه‌اش صعود به جام جهانی بود. پژمان منتظری، هاشم بیک‌زاده، خسرو حیدری، امیرحسین صادقی، مجتبی جباری، آندو تیموریان بازیکنان استقلالی تیم ملی در آن بازی تاریخی مقابل کره جنوبی بودند!
کی‌روش بعدها با برانکو سرمربی پرسپولیس به اختلاف خورد و اگرچه در آن زمان پرسپولیسی‌ها سهم زیادی در ترکیب تیم ملی داشتند اما اختلاف بین دو مربی آنقدر بیخ پیدا کرد که بخشی از هواداران پرسپولیس رسما اعلام کردند که تیم ملی آنها پرسپولیس است! این اتفاقی است که این روزها در اردوی تیم رقیب رخ داده است.
در دوران اسکوچیچ سهم استقلالی‌ها در اردوهای تیم ملی آنقدر کم بوده که هواداران این تیم ترجیح داده‌اند زیاد به تیم ملی توجه نکنند. آنها معتقدند استقلالی که تمام فصل صدرنشین لیگ برتر بود، شایستگی این را داشت که بازیکنان بیشتری در تیم ملی داشته باشد. شاید اگر یک مربی پرسپولیسی روی نیمکت تیم ملی بود، می‌شد او را به نگاه رنگی متهم کرد اما حالا که اسکوچیچ هست چه؟ راستش دل‌مان نمی‌خواهد شایعاتی را که درباره او شنیده می‌شود باور کنیم.
ترجیح می‌دهیم به این فکر کنیم که او در تمام سال‌های حضورش در ایران، به پرسپولیس علاقه پیدا کرده و امثال فرشاد فرجی را به تیم ملی دعوت می‌کند، تا این‌که به این باور برسیم که ماجراهای دیگری مثل پول و دلالی در تیم ملی جریان دارد. کاش نگاه اسکوچیچ هم رنگی باشد نه پولی!
