کوه یخ ضعف‌های پرسپولیس بیرون زد!
روزنامه هفت صبح | با گذشت ۳ روز از شکست سنگین پرسپولیس مقابل الهلال، هواداران این تیم هنوز از شوک این باخت خارج نشده‌اند. حتی مدیران، کادر فنی و بازیکنان هم ترجیح داده‌اند سکوت کنند و فقط بعضی از آنها به عذرخواهی در اینستاگرام از هواداران بسنده کرده‌اند. اما نکته مهم این‌جاست که این بازی تمام شده و چیزی که باقی مانده، ضعف‌ها و مشکلات فنی زیاد پرسپولیس است که همه آنها با شکست در همین یک بازی ناگهان به چشم آمده‌اند و باید حل شوند.
دفاع آهنینی که دیگر وجود خارجی ندارد
پرسپولیس را چند سالی است با خط دفاع محکم و آهنینش می‌شناسیم.از لیگ پانزدهم به بعد، مهم‌ترین عامل قهرمانی‌های پیاپی این تیم در لیگ برتر و نتایج خوبش در لیگ قهرمانان آسیا، همین خط دفاع خوب و هماهنگ و البته دروازه‌بان‌های مطمئن این تیم بوده‌اند. محمد انصاری، سیدجلال حسینی، شجاع خلیل‌زاده، محسن ربیع‌خواه، محمدحسین کنعانی‌زادگان، حتی شایان مصلح و کمال کامیابی‌نیا!
در این چند سال زوج‌های مختلف و هماهنگی را در خط دفاع پرسپولیس ساخته بودند که معمولا بهترین آمارهای دفاعی را به این تیم اختصاص می‌داد. فصل گذشته هم با حضور سیدجلال حسینی و محمدحسین کنعانی‌زادگان در دفاع میانی و حامد لک در دروازه، این روند تکرار شد و پرسپولیس با ۱۴ گل خورده، بهترین خط دفاع لیگ بیستم را در اختیار داشت.
با جدایی کنعانی‌زادگان و همینطور بالارفتن سن سیدجلال، نگرانی هواداران پرسپولیس از کم شدن قدرت خط دفاعی این تیم شروع شد. گل‌محمدی با اعتماد به فرشاد فرجی و جذب نعمتی سعی در ساختن یک زوج جدید و قدرتمند دیگر داشت اما بازی با الهلال نشان داد که نگرانی هواداران پرسپولیس بجا بوده است. اگر حامد لک نبود، قطعا پرسپولیس با نتیجه‌ای سنگین‌تر شکست می‌خورد و تبعات چنین شکستی می‌توانست بیسار بیشتر از این‌ها باشد.
معمای دفاع راست‌های متوسط
برخلاف مدافعان میانی، پرسپولیس در سال‌های اخیر، به جز یک مقطع کوتاه با رامین رضائیان، هرگز مدافع راست سطح بالایی که همطراز با سایر بازیکنان این تیم باشد نداشته است. حسین‌ماهینی معمولا یا مصدوم بود یا ناآماده! صادق محرمی پس از آزمون و خطاهای برانکو و به محض نزدیک شدن به سطح قابل قبول لژیونر شد.
آدام همتی هم چندبار از روی ناچاری در این پست بازی کرد و حالا چند سالی می‌شود که سمت راست خط دفاعی پرسپولیس بین مهدی شیری و سیامک نعمتی دست به دست می‌شود. عجیب این که هیچ کدام از این دو نفر هم هرگز در استانداردهای یک مدافع راست مطمئن ظاهر نشده‌اند و با گاف‌هایی که یکی در میان داده‌اند، به صورت چرخشی در این پست بازی کرده‌اند.
عجیب‌تر از همه این که کادر فنی پرسپولیس هم در این مدت تلاشی برای جذب یک مدافع راست تخصصی و سطح بالا نداشته و ترجیح داده با همین متوسط‌ها روزگار بگذراند! در فصل نقل و انتقالات شایعه پیوستن فرشاد محمدی‌مهر به پرسپولیس که یک فصل درخشان را در ذوب‌آهن سپری کرده بود شنیده شد اما این اتفاق نیفتاد و یحیی باز هم به نعمتی و شیری اعتماد کرد و نتیجه این اعتماد را، هم در بازی فینال فصل گذشته لیگ قهرمانان و هم در بازی مقابل الهلال دید.
هافبک بازیگردان نمی‌خواهی؟
پرسپولیس بعد از محسن مسلمان و سروش رفیعی، هرگز یک هافبک خلاق و بازیساز را به خود ندید. مربیان این تیم با سیستم و سبک بازی خاصی که انتخاب کرده بودند، نیازی به داشتن چنین هافبکی احساس نمی‌کردند اما بازی با الهلال نشان داد که نداشتن یک هافبک خلاق چه آسیب بزرگی به یک تیم می‌زند.
فصل گذشته احمد نورالهی تا حدودی این نقش را بازی می‌کرد اما با رفتن او، جای خالی‌اش پر نشده است. در بازی مقابل الهلال خط هافبک پرسپولیس کاملا تحت تاثیر هافبک‌های آماده و خلاق حریف قرار داشتند و هرگز نتوانستند برای دقایقی کوتاه هم که شده بازی را در دست بگیرند و چند موقعیت برای مهاجمان ایجاد کنند.
پرسپولیس در نقل و انتقالات این فرصت را داشت که بازیکنی مثل سروش رفیعی را به خدمت بگیرد اما جنگ را به سپاهان باخت و مجبور شد با رضا اسدی که پست تخصصی‌اش هافبک دفاعی است، به جنگ هافبک‌های الهلال برود. احسان پهلوان هم که در نیمه دوم جانشین او شد، نتوانست کاری از پیش ببرد و میانه زمین تا سوت پایان بازی در اختیار تیم میزبان ماند.
خط حمله‌ای که جنسش جور نیست
رفتن شهریار مغانلو بیشتر از چیزی که پیش‌بینی می‌شد به پرسپولیس آسیب زده است. او در نیم‌فصلی که برای پرسپولیس بازی کرد، بهترین بازیکن این تیم بود و کار را در خط حمله در می‌آورد. می‌دوید، دریبل می‌زد، سر می‌زد، فضاسازی می‌کرد، پاس گل می‌داد و گل هم می‌زد. اما جانشینی در حد او جذب نشده است.
سبک بازی حامد پاکدل که کاملا متفاوت است، مهدی عبدی هم هنوز یک مهاجم ششدانگ نیست و عیسی آل کثیر هم یک بازیکن تک‌بعدی است که به راحتی قابل مهار است! این پرسپولیس به بازیکنی مثل استنلی کی‌روش نیاز داشت تا بتواند با دویدن و پرس کردن و سر زدن، مدافعان حریف را تحت فشار بگذارد و این کاری بود که هیچ کدام از مهاجمان پرسپولیس در برابر الهلال انجام ندادند.
فاجعه‌ای به نام یک وحید امیری ناآماده
وحید امیری هم بالاخره روزی خسته می‌شد و پرسپولیس بدشانس بود که این اتفاق در بازی مقابل الهلال افتاد! او به یک بازیکن خستگی‌ناپذیر و دونده معروف بود و آنقدر این روند را ادامه داده بود که هرگز فکر نمی‌کردیم او هم بازیکن است و روزی خسته خواهد شد. او در این سال‌ها با همین دوندگی و آمادگی، بارها گلیم پرسپولیس را از آب بیرون کشیده بود اما در بازی مقابل الهلال مشخص شد که اگر او نباشد یا باشد و آماده نباشد، چه فاجعه‌ای ممکن است رخ بدهد. یحیی باید برای این فصل فکری به حال «پرسپولیسِ بدون امیری» هم بکند.
