کرونا و بازی مالکانه و بهترین آکتور
روزنامه هفت صبح | یک: دوستم به همراه خانواده‌اش کرونا گرفته‌اند. می‌گویم چرا بی‌احتیاطی کردی؟ می‌گوید همراه با دو خانواده پزشک به مسافرت رفته بودند که آن دو خانواده به شکل کامل واکسن زده بودند اما انگار ناقل بوده‌اند. حتی یکی از آن پزشک‌ها به او گفته واکسن زدن تضمین برای مبتلا نشدن نیست فقط خطرش را کاهش می‌دهد! در حال حاضر آن پزشک واکسن زده (آسترازنکا) در بیمارستان بستری است و دوست واکسن نزده ما در منزل البته به همراه خانواده‌اش.
دو: بازی ایتالیا و اتریش بهترین چیزی بود که تا به حال در جام ملت‌های اروپا تجربه کرده‌ایم. یک بازی فیزیکی که با شجاعت و دوندگی اتریشی‌ها نمایی برابر و متعادل پیدا کرده بود و ایتالیایی‌هایی که برخلاف دیگر تیم‌های مدعی جام به سندرم گواردیولا و بازی مالکانه دچار نشده و با تمام سرعت به سمت دیوار دفاعی حریف می‌تاختند. بازی زیبایی بود. اما مثلا در بازی پرتغال و بلژیک دو تیم چنان در افسون حفظ توپ و بازی مالکانه غرق بودند که بارها و بارها توپ را به عقب زمین و آخرین مدافع و حتی دروازه‌بان پاس می‌دادند تا از سمت دیگری عملیات هجومی را شروع کنند. حتی آلمان و انگلیس هم به این درد مبتلا شده‌اند. گرداندن توپ و پاس به عقب و عوض کردن جریان بازی و دوباره همین پروسه.
سه: درباره نوید محمدزاده یکی دو روز مطالب انتقادی منتشر کردیم اما معنایش این نیست که او را بهترین بازیگر دهه نود ندانم و بازی او در فیلم سرخپوست را نشانه‌ای نبوغ آمیز و استثنایی از فن بازیگری ندانم. او مطمئنا بهترین بازیگر دهه نود سینمای ایران بوده است. حتی بهتر از جواد عزتی و شهاب حسینی و امیر جدیدی. شخصا فکر می‌کنم بهترین بازیگر مردی که در پهنه سینمای ایران ظاهر شده است خسرو شکیبایی بوده. حتی بهتر از بهروز وثوقی.
چرا که وثوقی که بی‌شک بازیگر بزرگی بوده است بخشی از تاثیر و توانایی‌هایش مدیون دوبله‌های حیرت‌انگیزی بوده که دو پدیده تاریخ دوبله ایران یعنی منوچهر اسماعیلی و چنگیزجلیلوند بر روی چهره او انجام داده‌اند (وثوقی در چندتا فیلم معروفش خودش جای خودش دوبله کرده مثل گوزنها) شکیبایی، وثوقی و انتظامی بهترین بازیگرهای تاریخ سینمای ایران هستند و پرویز پرستویی و داریوش ارجمند و سعید پورصمیمی (کاری که در دو فیلم ناخدا خورشید و پرده آخر انجام می‌دهد تکرار ناشدنی هستند )به دنبال آنها. فکر کنم نوید محمدزاده با توجه به سن و سال کمش این توانایی را دارد که خود را به بالاترین نقطه بازیگری در تاریخ سینمای ایران برساند.
