کت جادویی احسان علیخانی و ایدههای جاهطلبانهاش
روزنامه هفت صبح، احمد رنجبر | بعضیها ذاتا بلندپروازند و با یک موفقیت فریب تحسینها را نمیخورند. آنها میدانند که برای ماندن در اوج باید خطر کنند و هر بار تجربهای نو از سر بگذرانند. نمونهاش احسان علیخانی که پس از چند سال فعالیت، پی برد با اجرا، گزارشگری و حتی بازیگری نمیتواند به نقطه ایدهآل دست یابد. ایدههای جاهطلبانه او از سال ۸۶ به بار نشست و حالا اشکال تازهای از آن به بار نشسته. موقعیت امثال علیخانی و عادل فردوسیپور یادآور سریال «کت جادویی» است که شخصیت اصلی وقتی آن را بر تن کرد، صاحب ثروت شد…
جوکر
روزی که احسان علیخانی و تیمش به این نتیجه رسیدند نسخه ایرانی برنامه مشهور ژاپنی را بسازند، نگران بودند مبادا مخاطب آن را پس بزند. شاید همین مسئله بود که در قسمتهای نخست نام علیخانی به عنوان کارگردان در تیتراژ «جوکر» قرار نگرفت. برنامه اما با استقبال مواجه شد و حالا که پروندهاش بسته شده، مطالبه مخاطبان ساخت ادامه آن است. «جوکر» استانداردهای لازم برنامهسازی را دارد و غالب قسمتهای آن رضایت حداکثری بیننده را به خود دید. علیخانی بدون چهرهای چون اکبر عبدی هم میتوانست، «جوکر» را آماده کند اما او شرایط حضور این کمدین را فراهم کرد و نتیجه هم گرفت. این فقط یک مثال عینی است درباره جاهطلبی تحسین آمیز علیخانی.
ماه عسل
نقطه پرش علیخانی «ماه عسل» است. برنامهای که سال ۸۶ با ایده حضور زوجهای جوان شکل گرفت و در فصلهای بعد مسیری متفاوت پیدا کرد. این برنامه مدلی تازه از برنامهسازی قبل از افطار بود که هر بار یک یا چند نفر از مردم معمولی مقابل مجری مینشستند و سرنوشت جالب زندگی خود را تعریف میکردند. برخی بغض و گریههای «ماه عسل» را دوست نداشتند و برخی با اشتیاق، هر روز پای شبکه سه مینشستند. فارغ از جبهه بندیها «ماه عسل» خیلی زود تبدیل به برند شد و برنامههایی با پیروی از آن در تلویزیون راه افتاد. علیخانی چهار بار جای خود را به مجریان دیگر داد اما «ماه عسل» فقط با حضور او معنا پیدا میکرد. تیتراژهای برنامه را فراموش نکنیم که همچنان شنیده میشوند. علیخانی سال ۹۷ «ماه عسل» را رها کرد و پی برد دیگر این برنامه کشش لازم برای برندینگ او را ندارد.
عصر جدید
روزی که علیخانی، خبر پایان «ماه عسل» را اعلام کرد، فقط خودش و معدودی از اطرافیان میدانستند او سودایی تازه در سر دارد. «عصر جدید» مسیر تازه او در برنامهسازی بود که روزهای اول خیلیها با دیده تردید به موفقیت آن نگاه میکردند. تجربه کپیهای ناموفق پیشین از برنامههای مطرح جهانی، خطر اصلی «عصر جدید» بهحساب میآمد. این برنامه اما کپی موفق از «امریکن گات تلنت» است که خودتان درباره محبوبیت آن بهتر میدانید. طبعا «عصر جدید» و اجرای علیخانی خالی از نقص نیست اما مگر میتوان موفقیت و فراگیری برنامه در جامعه را نادیده گرفت؟ تولید چنین برنامهای کاری است سخت که تیم علیخانی بهخوبی از عهده آن برآمدهاند.
سه ستاره
در تلویزیون چندین برنامه ساخته شدهاند که هدف آن معرفی بهترین سریالها و یا برنامهها به انتخاب مردم است. با این حال، هیچ کدام به اندازه «سه ستاره» سر و صدا نکردند. فصل اول برنامه سال ۹۲ روی آنتن شبکه سه رفت و دو فصل بعدی سال ۹۴ و ۹۵ پخش شد. «سه ستاره» صرفا به معرفی برترینهای تلویزیون بسنده نکرد و به همین خاطر و نیز بهرهمندی از هیاهو (که لازمه این برنامههاست) مورد توجه مخاطبان قرار گرفت.
ویژه سال نو و شب یلدا
احسان علیخانی در برنامهسازی برای سال نو و شب یلدا هم کارنامهای موفق از خود بجا گذاشته. او و تیمش آداب جذب مخاطب را میدانند و بلدند از کاه کوه بسازند! این را به عنوان یک ویژگی منفی نمیدانیم، بلکه اشارهای است به اشراف درست بر مختصات برنامهسازی و اطلاع از چگونگی درگیر کردن مخاطب با یک برنامه. توجه علیخانی به موسیقی، در ویژه برنامههای سال نو هم نمود دارد که شاخصترین آن ترانهای است که پیام عزیزی، رضا صادقی، سعید شهروز، محمد علیزاده، محمدرضا هدایتی، مرتضی پاشایی و مهدی یراحی با عنوان «فصل بهار» خواندند و تبدیل به اثری محبوب شد.