چند خبر کوتاه از تازههای کتاب را بخوانید
روزنامه هفت صبح | اسمهایی با بار منفی : حسین سناپور، نویسنده و رماننویس، در یادداشتی به اسامی فیلمهای بخش مسابقه جشنواره فیلم فجر واکنش نشان داده و «بار منفی اسامی» را مورد انتقاد قرار داده: «این یکی دو روزه اسامی منتخبان مسابقه جشنواره فیلم فجر توجهم را جلب کرد و دیدم گرچه در آن اسامی کمتر خبری از مرگ و خون و تاریکی هست، اما بار منفی اسامی بسیار زیاد است و اساساً اغلبشان فقدان چیزی را بیان میکنند.
مثلاً: بدون قرار قبلی ـ بیرؤیا ـ بیمادر. و شاید بیرو هم (که نمیدانم به چه معناست). به جز آن بار معنایی بعضی اسامی دیگر هم بسیار بالاست، مثل: خائنکشی ـ شادروان ـ لایههای دروغ ـ مرد بازنده ـ نگهبان شب. بعضی اسامی هم بار منفی دارند، اما کمتر: ضد ـ نمور ـ برف آخر. درواقع حداقل ۶۰ درصد اسامی فیلمها بار منفی دارند. این درحالی است که سینما مجبور است بیشتر به خواست و ذهن مخاطب توجه کند و بیشتر تفریح و آسودگی و جهانی مثبت به او عرضه کند.
ادبیات چنان گیر و گرفتی ندارد و تعداد کتابها هم آنقدر زیاد است که اسامی منفی به سادگی به چشم نمیآیند. انتظار بیشتری هم از ادبیات است برای بازتابدادن زندگی واقعی هر دوران… میتوان از همین اسامی کتابهای داستان و فیلمها هم فهمید که در حال گذراندن چه دورانی هستیم، دورانی که ادبیات و سینما هم چنان درگیر تاریکیهای روزمره هستند که نمیتوانند جایی دورتر را نشان بدهند، یا جایی روشنتر، یا جایی غیر از اینجا و این وضعیتی که در آن هستیم.»
مسیح در ادبیات فارسی: سالروز تولد حضرت مسیح (ع) است. یکی از جامعترین و بهترین آثاری که به نقش حضرت مسیح در ادبیات فارسی پرداخته است، «چهره مسیح در ادبیات فارسی» نوشته زندهیاد قمر آریان است. این اثر که چاپ اول آن سال ۱۳۶۹ منتشر شده، در حقیقت رساله دکتری او بوده که بعد بهصورت کتاب منتشر شده است. در این کتاب، نویسنده ابتدا مسیح را در قرآن، انجیل، روایات و تحقیقات جدید بررسی میکند و سپس وارد نقش حضرت مسیح در شعر فارسی میشود.
از رودکی تا قاآنی به ذکر نمونههایی از الفاظ و معانی مربوط به مسیحیت در شعر شاعران مختلف میپردازد. به گفته قمر آریان، «خاقانی» هم به علت آنکه مادرش مسیحی بوده است و هم به علت تبحری که در تاریخ ملل و مذاهب داشته است، بیشتر از سایر شاعران فارسیزبان، از آیین مسیح و عقاید و مناسک نصاری در شعرش یاد کرده است و ترکیبات و تشبیهات و استعارات و تلمیحات زیادی مربوط به مسیح در اشعارش دارد.
در بخش دیگری از کتاب نیز نمونههایی از تأثیر حضرت مسیح در کتابهای نثر فارسی میآورد؛ از کتابهای «تاریخ بلعمی»، «شرح تعرف»، «کشف المحجوب»، آثار ناصرخسرو، «کیمیای سعادت»، «مجمل التواریخ و القصص»، «کشف الاسرار»، «اسرارالتوحید»، «مرصاد العباد» و…. در بخشهای بعدی کتاب، قبل از نتیجهگیری، فرهنگی از لغات و اصطلاحات آیین مسیحیت را که وارد ادبیات فارسی شده است، میآورد و در ذیل هریک نمونههایی از کاربرد آن لغت یا اصطلاح در شعر فارسی؛ مانند دم عیسی، دیر مسیحا، روح القدس، رشته مریم، روزه مریم، زکریا، سوزن عیسی، صومعه و….
***
شبی برای مائوریتزیو کارلتی: شبی برای مائوریتزیو کارلتی (نویسنده ایتالیایی) با رونمایی از رمان «هیچ شبی بیپایان نیست»، به صورت مجازی و با همکاری بخش فرهنگی سفارت ایتالیا در تهران، نشر هونار و ناشر ایتالیایی «فوریلینِآ» برگزار شد. در این نشست جوزپه پرونه (سفیر ایتالیا در تهران)، فرانکو اسپوزیتو، آنتونیا شرکا، آفرین ذبیحمند، ابوالحسن حاتمی و علی دهباشی به بررسی جنبههای گوناگون آثار این نویسنده ایتالیایی پرداختند.
مجله «بخارا» پیش از این شبهایی را برای نویسندگان ایتالیایی، از جمله اومبرتو اکو، لوییجی پیراندلو، کورتزیو مالاپارته، اینیاتسیو سیلونه، ایتالو کالوینو، بپه فنویلو، کارلو کلودی، آنتونیو تبوکی، آلبرتو موراویا و استفانو بنی و در این اواخر (شنبه دوم مردادماه) برای الیزابتا پاسکا و پائولو توردی برگزار کرده بود و اینک هم شبی را به بررسی زندگی و آثار مائوریتزیو کارلتی اختصاص داد. مائوریتزیو مارلتی متولد رم است، شهری که خلق و خوی طعنهزن و کمی بدبینانه خود را از آن به عاریت گرفته است. والدینش متولدین ماقبل تلویزیوناند. درست زمانی که بر ارابه «معجزه اقتصادی» ایتالیایی سوار شدند.
او به دلیل حرفهاش که به سیستمهای کامپیوتری مرتبط است، در عناوین کتابهایش سعی کرده زیر خط خاص این حرفه را فراموش نکند. رمان «هیچ شبی بیپایان نیست»، یکی از چندین کتاب او است که شرح حال ناقهرمانان، افراد حاشیهای و نامرئیهاست. این اثر او از استقبال خوبی در محافل ادبی برخوردار شده است. این نویسنده از نویسندگان موفق امروز ایتالیاست و یکی از آثارش با ترجمه ابوالحسن حاتمی و همت نشر هونار برای نخستینبار به فارسیزبانان معرفی شده است.
صد سال شعر زنان ایران: «صد سال شعر زنان ایران» (۱۲۹۹ تا ۱۳۹۹)، توسط کامیار عابدی منتشر شد. در این کتاب ۳۵۰ شعر از ۳۵۰ شاعر خانم در طول صد سال انتخاب و گردآوری شده است؛ البته شاعرانی که شعر آزاد، نیمایی و سپید سرودهاند. خانم شمس کسمایی متولد ۱۲۶۲ اولین شاعری است که در این مجموعه آمده، او از پیشگامان شعر نو در ایران است و شعرش در سال ۱۲۹۹ سروده شده است. جوانترین شاعری که در این مجموعه شعرش منتشر شده، پروین نخعینژاد متولد ۱۳۷۷ است که شعرش در سال ۱۳۹۹ سروده شده، یعنی صد سال بین شعرها فاصله است.
این کتاب آینهای از ۳۵۰ شاعر خانم در سیر صدساله شعر معاصر ایران است. او درباره ویژگیهای این مجموعه نیز گفت: «سیر طبقهبندی شاعران در این کتاب بر اساس سال تولدشان است (یعنی سال تولدشان برای پشتسر هم آمدن شاعران ملاک قرار گرفته). همچنین معیارهایی که برای انتخاب این شعرها بوده، هم معیارهای ادبی و زیباییشناختی بوده و هم معیارهای جامعهشناختی و روانشناختی.
خیلی تلاش کردم تا بر اساس دفترهای شعر، مجموعهها، منتخبها، مجلهها و حتی وبسایتهای ادبی ۳۵۰ شاعر را انتخاب کنم، میشود گفت این کتاب حدود ۷۰ تا ۸۰ درصد شاعران خانم معاصر را پوشش میدهد اما به دلیل اینکه در طول این دو دهه دفترهای شعر زیادی منتشر شده که در کتابخانهها وجود ندارد و یا در کتابفروشیها خیلی عرضه نمیشده، ممکن است تعدادی از این خانمهای شاعر در این کتاب نباشند… شاید ۱۰۰ دفتر شعر به دستم رسید که از آنها در اینجا استفاده شده است.»