چند توصیه دوستانه و غیردوستانه به عباس قانع
روزنامه هفت صبح | درس‌هایی که از گزارش ال‌کلاسیکو باید فرا بگیریم. پخش ال‌کلاسیکو از شبکه ۳ در یکشنبه گذشته از موهبت به یک اتفاق ناخوشایند بدل شد. عباس قانع برای این دیدار انتخاب شده بود. در حالیکه خیلی‌ها فکر می‌کردند محمدی مرام یا احمدی این بازی بزرگ را گزارش می‌کنند.
وقتی اعلام شد که قانع گزارش می‌کند کمی عجیب بود. چرا که محمدی مرام در این ماه‌های اخیر گزارش‌های کم عیب و نقصی از فوتبال خارجی ارائه کرده بود و احمدی هم که معمولا در هرزمینه‌ای گزارشگر استانداردی است. اما از طرفی با توجه به روند رو‌به‌رشد گزارش‌های قانع در شبکه ۳ که معمولا از شیرین کاری‌ها و بازی‌های کلامی نه چندان خوشایندش در گزارش‌های آنتن کمتر خبری بود، زیاد دل‌نگران نشدیم.
قانع در شبکه ۳ یاد گرفته بود که با وقار بیشتری بازی‌ها را گزارش کند و از آن جمله‌بندی‌های کم‌مایه پیشین خود به خصوص در صحنه‌های گل بکاهد. پس خیلی هم ناامید نبودیم. خب، وقتی بازی شروع شد متوجه شدیم که بی‌خود ناامید نبودیم! قانع با لحنی به شدت هیجان‌زده بازی را شروع کرد. هیجانی غیر طبیعی در صدا و لحنش بود که موجب شده بود ولوم صدایش در حد علیفر بالا برود.
شاید باور نداشت که ال‌کلاسیکو به این زودی نصیب او شود. و خب این هیجان شالوده گزارش او را منهدم کرد. سعی می‌کرد آمار بدهد، حماسی گزارش کند و جملاتی را ادا کند که چندان برای مخاطبی که پای این مسابقه نشسته جذاب و منطقی به نظر نمی‌رسید. قانع هفته پیش در گزارش بازی پرسپولیس و شهر خودرو هم در دقایقی روند بازی را مغلوب هیجان بیش از اندازه و همین طور علاقه قلبی‌اش به پرسپولیس ساخته بود .
او فراموش کرده بود که شهرخودرو هم تیمی از همین کشور است و او به هیچ عنوان و با هیچ توجیهی حق ندارد در توصیف پرسپولیس حماسه سرایی کند و به دیگران طعنه بزند. به هرحال ال‌کلاسیکو را قانع بد گزارش کرد. این بازی بیشتر از هیجان و اوج گیری صدا به یک گزارشگر مسلط و تیزهوش احتیاج داشت.
قانع فوتبال را می‌فهمد و بر ریزه‌کاری‌های آن به لحاظ تکنیکی و تاکتیکی مسلط است. او هیچ وقت مثل استاد خیابانی (در بازی لیورپول و واتفورد ) نمی‌گوید که مثلا لیورپول دارد با ۵ فوروارد حمله می‌کند و یا این که از تیمی که سه بر هیچ از لیورپول پیش است غلط‌های تاکتیکی نمی‌گیرد. اما او باید کلاس کار خود را بالا بیاورد.
باید از فکر اقبال توده‌های اینستاگرامی و هورا کشیدن‌های دوست و آشنا و هم محلی‌ها بیرون بیاید و به شکلی جدی به گزارش‌های آرشیوی عادل فردوسی‌پور گوش بدهد. هرچند به قول دوستی، گزارشگر و شیوه گزارشش هر قدر هم تلاش برای بهبود آن انجام شود به نوعی برگرفته از سبک زندگی آن فرد هم هست.
قانع باید متوجه شود که نباید خود را همرنگ جماعت طرفدارانی کند که او را در فضای مجازی ستایش می‌کنند و از تکیه‌کلام‌های عامه‌پسندش غش و ریسه می‌روند. او باید تلاش کند سطح کار خود را بالا ببرد. باید تلاش کند گزارشگر خوبی با استانداردهای بین‌المللی باشد.
باید کاری کند که طرفدارهای سختگیر و نخبه فوتبال خارجی او را تحسین کنند و یا حداقل قبول کنند. رفتن دنبال سوت و کف بخشی از عامه فایده‌ای برای او نخواهد داشت. اگر همین حالا روابط عمومی تلویزیون آمار دهد که مثلا ۸۰ درصد شنوندگان از قانع راضی بوده‌اند باز هم فرقی در این گزارش و ارزیابی ما نخواهد داشت. اینجا از اصول حرف می‌زنیم. قانع باید اصول را یاد بگیرد. باید سعی کند با کلاس‌تر شود. با تمام تفرعنی که در کلمه باکلاس پنهان است اما چاره دیگری نیست.
