چطور می‌شود از درگیری آمریکا و ایران جلوگیری کرد؟
روزنامه هفت صبح | آلبرت وولف در فارین پالیسی نوشت: از آنجایی که کرونا سراسر جهان را در بر گرفته و آمریکایی‌ها همچنان به دنبال رفع محدودیت‌ها هستند، به نظر می‌رسد قانونگذاران آمریکایی در یک مسئله هم نظر هستند و آن اینکه تحریم‌های تسلیحاتی ایران باید تمدید شود.
کمپین فشار حداکثری دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا خود یک خطر بزرگ به همراه دارد. احتمال دارد دولت ترامپ با این سیاست کشور را درگیر جنگ دیگری در خاورمیانه کند. با اعمال فشار، حمایت از تغییر حکومت و تلاش برای قطع دسترسی تهران به منابع مالی، احتمال حمله ایران به نیروهای آمریکایی وجود دارد.
حتی ممکن است رخدادی مانند اتفاقی که در خلیج فارس افتاد و قایق‌های سپاه به یک ناو آمریکایی نزدیک شدند به وقوع بپیوندد و دو کشور را درگیر جنگی ناخواسته کند. آمریکا و ایران می‌توانند با توافق بر سر فنلاند کردن عراق از چنین درگیری‌هایی که به راحتی می‌تواند به جنگ بینجامد، جلوگیری کنند.
عراق به یک کشور بی‌طرف مانند فنلاند در طول جنگ سرد تبدیل می‌شود و به این شکل دیگر عرصه نفوذ دو کشور نیست. روابط آمریکا و ایران چندین سال است که خصمانه بوده اما تنش‌ها پس از خروج ترامپ از توافق هسته‌ای در ماه مه ۲۰۱۸ و اعمال فشار حداکثری رنگ و بوی جدی‌تری به خود گرفت.
تنش‌ها بعد از ترور سردار قاسم سلیمانی در اوایل ژانویه سال ۲۰۲۰ بدتر هم شد. این اقدام باعث افزایش چشمگیر خصومت نیروهای آمریکایی و شبه نظامیان تحت حمایت ایران در عراق شد. بهترین راه برای کاهش تنش در حال حاضر فنلاند کردن عراق است. اندکی پس از آغاز جنگ جهانی دوم، اتحاد جماهیر شوروی خواستار آن شد که فنلاند مقدار زیادی از قلمرو خود را برای محافظت از لنینگراد به این کشور واگذار کند.
با این حال، فنلاندی‌ها از این درخواست امتناع ورزیده و ترجیح دادند وارد جنگ شوند. بعد از این اتفاق شوروی بلافاصله به فنلاند حمله کرد. درگیری کمی بیشتر از سه ماه به طول انجامید و اتحاد جماهیر شوروی تلفات زیادی را متحمل شد. آنها همچنین خواسته‌های خود را در جدول صلح در سال ۱۹۴۰ کاهش دادند. از سال ۱۹۴۸ فنلاند به عنوان کشوری بی‌طرف به رسمیت شناخته شد.
فنلاند و شوروی توافق کردند که فنلاند به هیچ اتحادی نپیوندد و در عوض مسکو نیز متعهد شد که به استقلال و دموکراسی در فنلاند احترام بگذارد. سپس، آمریکا، اتحاد جماهیر شوروی، انگلیس و فرانسه به توافق رسیدند که در مورد اتریش نیز چنین رویکردی اتخاذ کنند.
حالا واشنگتن و تهران می‌توانند توافق کنند که عراق را به عنوان منطقه‌ای بی‌طرف به رسمیت بشناسند، دقیقاً مانند وقتی که آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی توافق کردند تا در قبال کشورهایی مانند فنلاند و اتریش در طول جنگ سرد چنین رویکردی اتخاذ کنند. چنین تمهیداتی برای آن کشورها و همچنین برای سوئیس و سوئد مفید بوده است.
اکنون نیز بسیاری از تحلیلگران پیشنهاد دادند که موافقت‌نامه‌های مشابهی در مورد مناطقی مثل تایوان اروپای شرقی و قفقاز امضا شود. عراق نیز مانند فنلاند یک همسایه قدرتمند‌تر از خودش که ایران باشد دارد با این تفاوت که عراق در یک محله سخت و پیچیده‌تری نسبت به فنلاند قرار دارد.
عراق، علاوه بر ایران باید ترکیه و عربستان سعودی نیز در نظر داشته باشد ضمن اینکه با یک دولت ورشکسته به نام سوریه نیز هم مرز است. حاکمیت داخلی عراق، برخلاف فنلاند در دهه ۴۰، هنوز در حال توسعه است.
