چشم امید به کشتیگیرها و کاراتهکاها و وزنهبردارها
روزنامه هفت صبح، کمال بردبار | استاد صالحی امیری میفرمایند سقف و ظرفیت ورزش ایران همین است که میبینید. صالحی امیری مرد صالح و صادقی است اما به نظر نمیرسد که بهترین گزینه برای آماده سازی تیمهای المپیکی کشور باشد. شکستهای مطلق تکواندوکاران و کمانداران و قایقرانان و پینگپنگ بازها و دوندهها و پرتابگرها و نتیجه خفتآور شکست بسکتبالیستها با اختلاف ۶۰ امتیاز در مقابل آمریکا از نگاه صالحی امیری ظرفیت طبیعی ورزش یک کشور ۸۵ میلیون نفری در مرکز تحولات عالم است.
خب دلیل هم که زیاد است از تحریم و مشکلات اقتصادی تا کرونا. اما به نظر نمیرسد شیوه خسته آقای صالحی امیری در مدیریت برای نهاد مهم و پرتحرکی مثل کمیته المپیک کارساز باشد. در چنین نهادهایی مسئله بازدهی باید از همان مدیریت و کارکنان و دبیرخانه و بقیه قسمتها مشخص باشد. باید تحرک را شما احساس کنید. باید تحرک و شجاعت را از همان ورودی ساختمان المپیک و تزئینات ساختمان احساس کنید اما خب کمیته المپیک ما جایی بود آرام و نجیب و دنج !
بسکتبال ما طرفدارانش را به چاه ناامیدی سرازیر کرد. قهرمان آسیا که سالهاست در سیطره مربیگری مهران شاهینطبع است آنقدر پراشتباه بود که اشک برچشم ما نشاند. صمد نیکخواه در دورانی که باید در اوج پختگی باشد مدام توپ لو میداد و بقیه هم در فروپاشیدگی مطلق روحی مثل ارواح سرگردان در زمین میدویدند. کسی انتظار غلبه برآمریکا را نداشت امااین بازی بازگشت به سطح بسکتبال ما در ۳۰سال قبل بود. وقتی که برای مقامهای هفتم و هشتم آسیا میجنگیدیم. امیدواریم مهران شاهینطبع با در نظر گرفتن تمام زحماتش سکوی مربیگری را رها کند. بسکتبال ما با از دست دادن ستارههای قدیمیاش در حال تجربه یک سقوط وحشتناک است.
فرزانه فصیحی هم نتوانست از موهبت سهمیه یونیورسالیتی استفاده کند و با رکوردهایی نه چندان خوب از راهیابی به فینال بازماند. اختلاف رکورد او با رکورد مریم طوسی حدود سه دهم ثانیه بود که رقم بالایی است و نشان میدهد که فعلا لقب دختر باد را باید برای مریم طوسی کنار گذاشت. البته سلیقه و ظرافت خانم فصیحی در رنگ کردن ناخنهایش به رنگ پرچم جالب توجه بود ولی خب موفقیت ورزشی به همراه نداشت.
والیبال هم بعد از دو پیروزی رویایی مقابل لهستان و ونزوئلا به تنظیمات کارخانه برگشت و شکستی باورنکردنی مقابل کانادا را تجربه کرد با رکورد ۱۵ خطای سرویس در سه ست! آنها مقابل ایتالیا بهتر ظاهر شدند و یک ست هم گرفتند و یک ست را هم میلیمتری واگذار کردند. حالا شاگردان آلکنو برای فرار کردن از جایگاه پنجمی و حذف شدن محکوم به بردن ژاپن میزبان بازیها هستند که کانادا را شکست داده اما به لهستان و ایتالیا باخته است.
حالا ما تکیه داده بر طلای باورنکردنی جواد فروغی چشم امیدمان به سه یا به عبارتی چهار رشته است. مسابقات وزنهبرداری که از سهشنبه آغاز میشود، کشتی که از یکشنبه و کاراته در روز پنجشنبه. آیا این رشتهها میتوانند غم تلخ شکستهای پیاپی ورزش ایران و این حس درجا زدن را خنثی کنند. دو وزنهبردار، سه کاراتهکا (که دوتایشان خانم هستند) و ۱۱کشتی گیر فرنگی و آزاد. چه مسئولیت سنگینی بر دوش آنان است. آیا آنها میتوانند غم سنگین این روزهای تلخ را بزدایند؟آیا در مجلس کسی نگران وضعیت ورزش هست؟