چرا امیدمان از تیم فرهاد مجیدی ناامید است؟
روزنامه هفت صبح | تیم امید ایران در هر دو بازی تدارکاتی خود مقابل ازبکستان شکست خورد. شاگردان مجیدی در بازی اول با یک گل مغلوب حریف شدند اما در بازی دوم با نتیجه عجیب و تحقیرآمیز ۴بریک به میزبان خود باختند تا زنگ خطر از دست رفتن رویای المپیک خیلی زود شنیده شود. امیدهای ایران تا چند ماه دیگر باید در مسابقات قهرمانی آسیا حاضر شوند تا رویای حضور در المپیک را بعد از ۴۴ سال محقق کنند اما آیا واقعا امیدی به این تیم هست؟
تا چند ماه پیش هدایت امیدهای ایران برعهده زلاتکو کرانچار بود. این مربی صاحبنام در مرحله انتخابی مسابقات قهرمانی آسیا سرمربی امیدها بود؛ مسابقاتی که در تهران برگزار شد. در آن مسابقات، ایران با یمن، ترکمنستان و عراق همگروه بود. شاگردان کرانچار یمن و ترکمنستان را شکست دادند.
اما در بازی آخر که باید عراق را شکست می‌دادند تا از صعود خود از این گروه مطمئن می‌شدند، به تساوی بدون گل رسیدند تا کار صعود به اما و اگر کشیده شود. در نهایت و با کمی خوش‌شانسی ایران توانست به عنوان یکی از پنج تیم برتر دوم گروه‌ها به مرحله نهایی مسابقات قهرمانی که قرار است در تایلند برگزار شود راه یابد اما نمایشی که از شاگردان کرانچار در این مسابقات دیدیم چنگی به دل نمی‌زد.
مدتی بعد هم در اتفاقاتی مرموز و مبهم، کرانچار از تیم امید جدا شد و بعد از مدتی سرگردانی، سرانجام فرهاد مجیدی با تجربه‌ای ناکافی سرمربی تیم امید شد. در آخرین بازی تدارکاتی امیدها مقابل ازبکستان، این نفرات به میدان رفتند: «معراج اسماعیلى، امید نورافکن، طاها شریعتى، ابوالفضل رزاق‌پور، عارف غلامى، مهدى مهدى‌خانى، سینا زامهران، محمد محبى، یونس دلفى، مهدى قائدى و امیر روستایى.»
همین تیم با نتیجه ۴بریک مغلوب ازبکستان شد. شاید مرور این اسامی و البته حضور فرهاد مجیدی روی نیمکت این تیم نشان بدهد که چرا جامعه فوتبال اینقدر نسبت به صعود تیم امید به المپیک ناامید است. البته که قصد نداریم کیفیت این بازیکنان را زیر سوال ببریم اما واقعیت این است که به جز یکی، دو بازیکن، سایر بازیکنان این تیم در تیم‌های لیگ برتری خود هم مهره‌های مهم و اصلی نیستند.
کافی است این تیم را با تیم‌های امید دورههای قبل مقایسه کنید. به تیم سال ۲۰۱۳ که در مسابقات قهرمانی آسیا حتی از گروه خود هم صعود نکرد نگاه کنید. آن تیم کاوه رضایی را در ترکیب خود داشت که مهاجم فیکس و کلیدی سایپا بود. یا بهنام برزای که در صنعت‌نفت آبادان به تمام تیم‌های بزرگ ایران گل می‌زد.
تیم سال ۲۰۱۶ را هم به خاطر بیاورید. تیمی که مهدی ترابی ستاره سایپا و تیم بزرگسالان را هم در ترکیب داشت. ارسلان مطهری ستاره نفت، میلاد محمدی پدیده راه‌آهن، علی کریمی همه‌کاره سپاهان در میانه میدان و احسان پهلوان ستاره ذوب‌آهن هم عضو همین تیم بودند. تیمی که در مسابقات قهرمانی آسیا به عنوان تیم دوم از گروه خود صعود کرد اما در مرحله حذفی ۳برصفر به ژاپن باخت و حذف شد.
بگذارید داستان تیم سال ۲۰۱۸ را هم مرور کنیم. تیمی که حتی از مرحله مقدماتی هم صعود نکرد. آن تیم ترکیبی از بهترین بازیکنان امید ایران و تیم جوانانی بود که در جام جهانی جوانان درخشیده بودند. هدایت آن تیم را در فاصله یک ماه تا مسابقات انتخابی قهرمانی آسیا به امیرحسین پیروانی سپردند.
صادق محرمی، مهران درخشان‌مهر، رضا شکاری، میلاد سرلک، علی قلی‌زاده و… بازیکنان آن تیم بودند. شاگردان پیروانی در بازی اول به سختی امیدهای قرقیزستان را شکست دادند اما در بازی دوم با دو گل مغلوب امیدهای عمان شدند و حتی نتوانستند به مرحله نهایی مسابقات قهرمانی آسیا راه پیدا کنند تا بدترین نتیجه تاریخ برای امیدهای ایران رقم بخورد. برای درک عمق این فاجعه کافی است بدانید مالزی، فلسطین و ویتنام هم به مرحله نهایی رسیدند اما ایران نه!
به تیم‌های قدیمی‌تر و پرستاره‌تر هم می‌شود اشاره کرد. مثل تیمی که محمد مایلی‌کهن هدایتش را برعهده داشت و بازیکنانی مثل جواد کاظمیان، سیاوش اکبرپور، ایمان مبعلی، امیرحسین صادقی، محرم نویدکیا و کلی ستاره و فوق‌ستاره در ترکیبش داشت اما نتوانست به المپیک برسد. یا تیم فوق‌العاده حسن حبیبی که کریم باقری، رسول خطیبی، جواد منافی، رضا رضایی‌منش، افشین پیروانی و … را داشت و تنه به تنه تیم بزرگسالان ایران می‌زد اما در رسیدن به المپیک ناکام بود.
این تیم امید اما قابل مقایسه با تیم‌های معمولی و حذف شده سال‌های اخیر هم نیست، چه برسد به تیم‌های پرستاره مایلی‌کهن و حبیبی! ضمن اینکه سرمربی‌اش هم یک مربی معروف، محبوب اما کم‌تجربه است. مجیدی جز پنج بازی در استقلال، سابقه سرمربیگری دیگری ندارد و به نظر می‌رسد برای رساندن تیم کم‌ستاره ایران به المپیک تجربه کافی را ندارد.
به همه اینها سیدبندی مسابقات قهرمانی آسیا را هم اضافه کنید تا متوجه شوید که احتمالا قرار است در چه گروهی قرار بگیریم! طبق سیدبندی کنفدراسیون فوتبال آسیا، ایران به همراه سوریه، امارات و بحرین در سید چهار این مسابقات قرار دارد. در سخت‌ترین گروه ممکن می‌توانیم با قطر، ژاپن و استرالیا همگروه باشیم و اگر خیلی خوش‌شانس باشیم می‌توانیم در گروهی آسان‌تر، با ویتنام، عراق و چین همگروه شویم.
در شرایط فعلی و با روندی که از تیم فرهاد مجیدی می‌بینیم، حتی در آسان‌ترین گروه ممکن هم صعود از مرحله گروهی کار آسانی نیست و باید خیلی خوشبین و خوش‌شانس باشیم که تا مراحل پایانی این مسابقات پیش برویم و با قرار گرفتن در یکی از رده‌های اول تا سوم، به المپیک توکیو صعود کنیم.
