چرا پرسپولیس از رسیدن به ششمین قهرمانی متوالی دور شد؟
روزنامه هفت صبح | در شماره دیروز با یادآوری فصل‌هایی که در آن اختلاف امتیازات دورقمی هم جبران شده بود، سعی کردیم شانس پرسپولیس برای بازگشت به کورس قهرمانی را یادآوری کنیم اما حالا می‌خواهیم ببینیم چه عواملی باعث شدند که کار پرسپولیس به اینجا برسد که برای قهرمان شدن، منتظر رخ دادن یک معجزه باشد.
خریدهای اشتباه: قبل از شروع فصل رضا اسدی، علیرضا ابراهیمی، علی نعمتی، حامد پاکدل، منوچهر صفروف و وحدت هنانوف و در نیم‌فصل دوم رامین رضائیان، احمد گوهری و شرزود تمیروف به پرسپولیس پیوستند. اسدی در بیشتر مقاطع نیمکت‌نشین بود و انتقادها از نمایش‌های او به جایی رسید که در اینستاگرام تلویحا خبر از جدایی از پرسپولیس در پایان فصل داد. ابراهیمی کلا چند دقیقه بیشتر بازی نکرده و بدترین خرید فصل پرسپولیس محسوب می‌شود.
نعمتی هم اگر گلش در دربی را فاکتور بگیریم، خیلی خوب کار نکرده است. پاکدل یا خوب نبوده، یا مصدوم بوده و فقط در چند بازی قابل قبول ظاهر شده است. تاجیک‌ها هم بعد از چند بازی به نیمکت چسبیدند. تمیروف هم همچنان پرتلاش اما ناکام و سردرگم است. از رامین رضائیان هم انتظارها بیشتر بود و گوهری هم بعد از یکی دو بازی معمولی و ضعیف، تازه به ثبات و آرامش رسیده است! این خلاصه‌ای از عملکرد خریدهای یحیی گل‌محمدی در این فصل بود که با قاطعیت می‌توان گفت هیچ کدام از آنها عصای دست او نشدند.
بی‌ثباتی در ترکیب و سیستم: نمایش ضعیف و پرنوسان بازیکنان در پست‌های مختلف باعث شد تا گل‌محمدی هرگز در طول فصل به یک ترکیب اصلی و دلخواه نرسد. مقایسه کنید با برانکویی که تقریبا در پرسپولیس، با یک گروه ۱۳ تا ۱۴ نفره فصل‌ها را پشت سر می‌گذاشت اما یحیی حتی درباره سیستم بازی تیمش هم به نتیجه مشخصی نرسید و گاهی با ۳ دفاع و گاهی با ۴ دفاع تیمش را ارنج کرد. شاید باورتان نشود اما یحیی تا امروز از ۲۵ بازیکن مختلف در ترکیب تیمش استفاده کرده است. این عدد در دوره برانکو به زحمت به ۱۸ می‌رسید.
بذل و بخشش امتیاز: با وجود اینکه ترکیب پرسپولیس زیاد تغییر می‌کرد و بازیکنان در فرم ایده‌آل خود نبودند اما پرسپولیس امتیازهای مفت زیادی از دست داد. تساوی با گل‌گهر در تهران، تساوی در دو بازی رفت و برگشت مقابل هوادار، تساوی باورنکردنی با پدیده در مشهد و باخت مقابل صنعت‌نفت در آبادان اتفاقاتی بودند که حداقل ۱۱ امتیاز مفت و مسلم را از تیم یحیی گرفت. امتیازاتی که نیمی از آن هم کافی بود تا امروز فاصله این تیم با استقلال صدرنشین به کمترین میزان ممکن برسد.
اختلافات درون‌تیمی: چند بازیکن پرسپولیس در طول فصل درگیر حواشی خواسته یا ناخواسته شدند که این باعث افت کلی عملکرد تیم هم شد. حامد لک بعد از چند نمایش ضعیف از سوی گل‌محمدی کنار گذاشته شد. گفته می‌شد او با یحیی درگیری لفظی هم پیدا کرده است. رضا اسدی در نیم‌فصل اول آنقدر بد بود که در برابر و‌یستاتوربین هم بین دو نیمه از ترکیب خارج می‌شد.
او هم مدتی با هواداران زاویه پیدا کرد. وحید امیری در هفته‌های اخیر به شدت افت کرده است. علاوه بر خستگی حاصل از حضور مداوم در ترکیب اصلی پرسپولیس و تیم ملی و تغییر پست‌های متوالی، ماجرای معافیت از خدمت سربازی هم حسابی روی او تاثیر منفی گذاشت و تمرکزش را گرفت.
در نهایت عیسی آل‌کثیر هم بود که به شکلی عجیب و غیرحرفه‌ای با یحیی وارد چالش شد. بعد از یک مصدومیت توسط کادر فنی به پزشک باشگاه سپرده شد تا با عمل جراحی و پس از بهبود به تمرینات برگردد اما خود او معتقد بود نیازی به جراحی ندارد و حتی فیلم‌هایی از تمرینات سنگینش را هم منتشر کرد که به نوعی اعلان جنگ به باشگاه و شخص سرمربی بود. آل‌کثیر مدت‌هاست به شکل انفرادی تمرین می‌کند و مدیربرنامه‌هایش هم در فضای مجازی تا می‌تواند به یحیی و باشگاه طعنه می‌زند! به نظر می‌رسد این مشکل حل شدنی نیست.
تمرکز بر حواشی: سال‌ها بود که پرسپولیس خود را وارد حاشیه و جنگ روانی با حریفان نمی‌کرد. این تیم از نظر فنی آنقدر خوب بود که تحت تاثیر اعتراضات به‌حق یا ناحق رقیبان قرار نمی‌گرفت و به آنها یادآوری می‌کرد که از بهانه‌های‌شان قوی‌تر باشند. اما در این فصل پرسپولیس در دامی افتاد که سال‌ها رقیبانش را در آن انداخته بود.
از اولین اشتباه داوری علیه این تیم، اعتراضات، مصاحبه‌های متعدد، بیانیه‌های پرشمار، درگیری‌های کنار زمین با نیمکت رقیب و داور و … اتفاقاتی بودند که در سال‌های گذشته از پرسپولیس و بازیکنان و مربیانش سراغ نداشتیم اما حالا همه اینها با شدت و غلظتی باورنکردنی در این تیم مشاهده می‌شود. آنقدر که صدای بخشی از هواداران این تیم را هم درآورده است. بخش قابل از توجهی از تمرکز و انرژی کادر فنی هم صرف مصاحبه و پاسخ دادن به اعتراضات رقبا صرف می‌شود و طبیعتا در چنین شرایطی امیدی به بهتر شدن کیفیت فنی تیم نیست.
