چرا نمی‌توان قم را قرنطینه کرد؟
روزنامه هفت صبح | احمد زیدآبادی، دیروز در کانال تلگرامی خود (نگاه متفاوت) مطلبی نوشته و در آن با زبانی نیمه طنز و نیمه جدی، موانع قرنطینه در شهر قم را بررسی کرده است. این نوشتار را بخوانید.
فرض کنیم قم را در قرنطینه اعلام کنند و از مردم آن شهر بخواهند که از منازل، محلات و کل شهر خارج نشوند. به مردم دیگر شهرها هم اعلام شود که به قم مسافرت نکنند. خب، مگر کسی به این اوامر و نواهی گوش می‌دهد؟
دسته‌ای خواهند گفت؛ این توطئه دولت حسن روحانی و اربابان خارجی‌اش برای بی‌اعتبار کردن منزلت دینی شهر قم است، پس ایها‌الناس با تمام قوا قرنطینه را بشکنید!
دسته‌ای دیگر خواهند گفت؛ این برنامه نمایندگان شهر قم و جبهه پایداری است تا افکار عمومی را از کاهش بی‌سابقه حضور مردم شهر در پای صندوق‌های رأی در انتخابات اخیر منحرف کنند، پس ای شهروندان محترم قرنطینه را نادیده بگیرید!
عده‌ای خواهند گفت؛ اصلاً ویروس و این حرف‌های مزخرف چیست؟ در طب سنتیِ ما اساساً چیزی به اسم ویروس ثبت نشده که بخواهد از این آدم به آن آدم منتقل شود! اینها همه، نقشه فراماسون‌های صلیبی و صهیونی است! پس ای غیور مردان با تمام قدرت، قرنطینه را در هم کوبید! …
جمعی خواهند گفت؛ اصلاً حکومت چه اختیاری دارد که در امور روحانیت دخالت کند؟ من جماعت‌ام را در حرم ادامه می‌دهم تا ببینم چه کسی جرأت می‌کند جلو مرا بگیرد؟ من جماعت را برگزار می‌کنم حتی اگر خون به پا شود!
جمعی دیگر خواهند گفت؛ حکومت در این وسط فقط زورش به ما رسیده؟ اگر راست می‌گوید شهرهای دیگر را قرنطینه کند! ما زیر بار این تبعیض و زورگویی نمی‌رویم!
تعدادی خواهند گفت؛ حکومت می‌خواهد اتباع خودش را قرنطینه کند، بفرماید! اما مگر ما طلبه‌های خارجی اتباع ایران هستیم که نگذارند به کشورمان سفر کنیم؟
مقتدی صدر هم خواهد گفت؛ اگر حتی یک ساعت مرا در این شهر به زور نگه دارید، در نجف چنان تلافی کنم که تا عمر دارید پشیمان شوید! بدین ترتیب، فقط اندکی از مردم شهر، شرایط قرنطینه را رعایت می‌کنند و بقیه هم برای آن تره خرد نمی‌کنند!
در این میان، اما برخی ممکن است صدای‌شان را کلفت کنند و بگویند؛ مگر سلامت یک ملت امری دلبخواهی است؟ پس نیروهای نظامی و انتظامی را برای چه روزی، یک عمر حقوق داده‌اند و تربیت کرده‌اند؟ این نیروها باید در تمام کوچه‌ها و محلات و ورودی‌ها و خروجی‌های قم مستقر شوند و قرنطینه را با کمال اقتدار به اجرا بگذارند! چین شهر ووهان با ۱۱ میلیون جمعیت را قرنطینه کرد آن وقت ما نمی‌توانیم شهری یک میلیون نفری را قرنطینه کنیم؟
حالا فرض کنیم نیروهای نظامی و انتظامی هم برای رعایت قرنطینه در تمام شهر استقرار یابند. این نیروها چگونه قادر به کنترلِ نافرمانی جمعیت مخالف از رعایت شرایط قرنطینه‌اند؟ همه آنها را بازداشت کنند؟ با استفاده از آبپاش و باتوم به خانه‌هایشان برگردانند؟ درِ منازل‌شان را گِل بگیرند؟ به روی‌شان آتش بگشایند؟
تصور کنید فقط یکی از این اتفاقات رخ دهد! آنگاه واکنش‌های داخلی و جهانی‌اش را هم حدس بزنید! ظاهراً همه کارهای ضروری در کشور ما به اموری غیرممکن تبدیل شده است!
