چرا مجری برنامه شیوه موفق است؟
روزنامه هفت صبح، گروه تلویزیون| شبکه چهار چند هفته پیش سه برنامه جدید را تدارک دید که قرار بود شنبه‌ها، یکشنبه‌ها و سه‌شنبه‌ها روی آنتن بروند: ماجرا، اشاره، شیوه. هدف هر سه برنامه ایجاد فضایی برای انجام مباحث تئوریک در حوزه‌های مختلف است. دو برنامه اول قوام نیافتند، چرا‌که فرصت دیده شدن را به‌دست نیاوردند.
به این دلیل که پس از ماجراهای اخیر، شبکه چهار، برنامه شیوه را مامور برگزاری مناظره درباره نسبت دین و جامعه، دین و فرهنگ، حجاب و … کرد و این برنامه تبدیل به برنامه روتین شد. در شماره‌های پیش، درباره برنامه شیوه نوشتیم و گفتیم این دست‌فرمان درستی است که تلویزیون باید پیش‌تر سراغش می‌رفت. رسانه‌های دیگر هم به تمجید از شیوه پرداختند اما نکته مغفول روش اجرای مجری است: عطاالله بیگدلی.
مورد اول| چالش‌های تلویزیون با مجریان
پیش از بررسی عملکرد مجری برنامه شیوه، یک مسئله کلیشه‌ای اما مهم را به یاد بیاوریم. تلویزیون همواره از داشتن مجریان خوب و کافی دچار مشکل بوده است. معدود مجریانی هستند که می‌توانند ماموریت خود را در حد مطلوب به سرانجام برسانند. مشکل فقط مربوط به حوزه‌ای خاص نمی‌شود و وقتی قرار به انتخاب مجری برای یک برنامه با هر موضوعی باشد، تهیه‌کننده گزینه‌هایی معدود در اختیار دارد. به عنوان نمونه از یک بازه زمانی مهم یعنی انتخابات ریاست جمهوری صحبت کنیم؛ غیر از مرتضی حیدری چند مجری دیگر به عنوان گزینه مطلوب اجرای مناظره‌ها وجود دارد؟
مورد دوم| گفتار مجری شیوه
بپردازیم به عملکرد عطاالله بیگدلی مجری برنامه شیوه. او دانش‌آموخته کارشناسي ارشد معارف اسلامي و حقوق دانشگاه امام صادق(ع) است و در همین دانشگاه مدرک دکتراي حقوق خصوصي خود را دریافت کرده. بیگدلی در شبکه چهار تجربه اجرای چند برنامه از جمله زاویه و مصیر را دارد اما آنچه او را در کانون توجه قرار داده، برنامه شیوه است. بیگدلی با لحنی آرام صحبت می‌کند آن هم در حالی که موضوع برنامه و صحبت‌های مهمان‌ها داغ داغ است.
شاید مخاطب ابتدا فکر کند او حکم رابط میان مهمان‌ها را دارد اما اندک اندک پی می‌برد، مجری صاحب‌نظر است و اتفاقا آنچه می‌گوید به تکمیل بحث کمک می‌کند. طبعا از کسی که دکترای حقوق دارد جز این هم توقع نمی‌رود اما مشارکت بیگدلی در مباحث مختلف نشان می‌دهد او پیش از برنامه مطالعه کرده و باتسلط روی صندلی اجرا می‌نشیند. طبیعی است که وقتی مخاطب می‌بیند مجری برای هر موضوع مطرح شده، دارای نظر است و به اصطلاح کم نمی‌آورد، به او و گفته‌هایش اعتماد می‌کند. از آن سو وزنه‌ای قابل اعتماد برای تلویزیون است و می‌داند مجری از پس ماموریت برمی‌آید و نه سوژه «سوخت» می‌شود و نه «گاف» رقم می‌خورد.
مورد سوم| رفتار مجری شیوه
اشاره کردیم که عطاالله بیگدلی با لحن آرام و شمرده حرف می‌زند. این آرامش در ظاهر او هم هویدا است و حتی وقتی صدای طرفین مناظره بالا می‌رود، او لبخند بر لب دارد. پرهیز از هیجان و حفظ آرامش، ویژگی مثبت بیگدلی است. وانگهی او هوای دو طرف را دارد و طوری رفتار می‌کند که متهم به جانبداری از یک طرف نشود.
اتفاق خوب دیگری که حین اجرای بیگدلی شاهد هستیم، «هول نشدن» در برابر مباحثی است که با خط قرمز تلویزیون همخوانی ندارند. بله، تلویزیون اجازه داده که برنامه شیوه محل طرح صحبت‌های «آوانگارد» باشد اما گاه میزان غلظت مباحث فراتر از پیش‌بینی مدیران است! مجری اما خونسرد است و مهم‌تر اینکه اصراری برای قانع کردن مناظره‌کننده‌ها را ندارد.
مورد چهارم| الگویی برای دیگران
برنامه‌های مناظره در طول این سال‌ها به فراخور روی آنتن رفته‌اند. با این حال فقط مناظره‌های دوران انتخابات ریاست‌جمهوری مورد اقبال گسترده مخاطبان قرار گرفته‌اند. اگر شیوه با همین دست‌فرمان پیش برود، یک اتفاق خوب به نتیجه خواهد رسید. ضمن آنکه از این برنامه می‌توان درس مهم دیگری گرفت و آن مدل اجرای مجری است.
حتما خاطرتان هست که روش اجرای مرتضی حیدری در مناظره‌ها تا چه میزان محل انتقاد بود. او صرفا زمان نامزدهای ریاست‌جمهوری را محاسبه می‌کرد، سراغ قرعه‌کشی می‌رفت و … برنامه شیوه هم می‌تواند الگویی برای مناظره‌ها باشد و هم مدل اجرای مجری مد نظر قرار بگیرد. حیدری مجری توانمند و باسابقه‌ای است اما بد نیست به دستخط عطاالله بیگدلی نگاهی بیندازد.
