چرا شکایت هندی‌ها از پرسپولیس خوشحالم کرد؟
روزنامه هفت صبح | خوشحال هستم ازشکایت فدراسیون هند از پرسپولیس. یک پرسپولیسی متعصبم اما از این اتفاق خوشحالم. خوشحالم از واکنش تند کنفدراسیون آسیا به نوع شادی کردن عیسی آل‌کثیر. می‌گویند کار استقلالی‌ها بوده که آتش ماجرا را تند کرده‌اند؟بهترین کار را کرده‌اند و دستشان هم درد نکند.
همان طور که اگر چنین اتفاقی از سوی استقلالی‌ها هم رخ بدهد باید انتظار مشابهش را داشت. راستش رابگویم ما دچار فقدان کلاس شده‌ایم. فقدان زیبایی شناسی، فقدان درک کیفیت. در نبود مدیرانی که بتوانند امر زیبا را از امر بی‌ارزش و زشت تشخیص دهند. مدیرانی که بتوانند پلشتی و تقلب و آب بستن را از تعهد کاری و شایستگی تمیز دهند.
مدیرانی که متوجه شوند که الزاما همه مقررات بین‌المللی برای زمین گیر کردن ما ساخته نشده‌اند. این بدیهی است که این فقدان کلاس در یک اکو سیستم بسته و خودپسند رخ می‌دهد. می‌دانم که مجامع بین‌المللی روی خوش به ایران ندارند اما این گارد گرفتن نسبت به هرچه در خارج از کشور است نباید ما را در حلقه بسته ندانم کاری و کوته نظری گرفتار کند.
برای همین است که گاه از دخالت‌های فیفا و ای اف سی در فوتبال ایران خوشحال می‌شوم. می‌دانید که در فوتبال ما همه چیز برای چنین دایره بسته‌ای وجود دارد. هم پول هست هم چاپلوسی هم مدیران ریاکار و هم رسانه‌های در اختیار. به عنوان مثال آدم‌های نه چندان عاقلی که طبق همان دایره بسته ابایی ندارند بازی در هند را به فتح یک پادشاه دیکتاتور خونریز ایرانی در چهارصد سال پیش متصل کنند و ککشان هم از واکنش‌های داخلی نگزد.
این فقدان کلاس است که اجازه می‌دهد مجری فلان برنامه اجتماعی و پرطرفدار تلویزیونی در تماشای دربی با موی سر مربی تیم حریف در ملأعام شوخی زشت کند و آن یکی مجری در بیکلاسی محض حرف از بابا مسعود بزند. این فقدان کلاس است که موجب می‌شود دو مجری مشهور در یک برنامه کمدی همکلام شوند و موی سر یک تماشاگر بخت برگشته را به استهزا بگیرند و در بازبینی هم این قسمت حذف نشود!
این فقدان کلاس و این عدم تشخیص خوب و بد است که موجب می‌شود فلان مدیر گروه تلویزیون در مقابل این حجم انتقادات از ضعف مفرط یکی دوتا از گزارشگرها به پیامک‌ها‌ی رضایت مخاطبین استناد کند. چرا که مدیر مربوطه خودش احساس زیبایی شناسی درست و درمانی ندارد و به راحتی می‌شود با چندتا پیامک از قبل برنامه ریزی شده مدیر مربوطه را دچار تردید کرد.
این فقدان حس زیبایی شناسی است که موجب می‌شود مجری خبر فلان برنامه تلویزیونی بالباس‌هایی بدرنگ و در تضاد با دکور و رنگ پشت سرش روی آنتن زنده ظاهر شود و کسی هم برایش مهم نباشد که یک تذکر کوچک به او بدهد. ما نیازمند کلاس هستیم. به مدیران و مجریانی احتیاج داریم که با هر دیدگاه فکری، چه اصولگرا و چه اصلاح طلب و چه هرچیز دیگری، فیلم خوب ببینند،کتاب خوب بخوانند، حس زیبایی شناسی داشته باشند و بتوانند خوب و بد و شایسته و غیر شایسته را تشخیص دهند. از مجری برنامه مذهبی تا مجری فلان برنامه سینمایی.
باز هم می‌گویم به عنوان یک پرسپولیسی متعصب از ماجرای شکایت فدراسیون فوتبال هند از باشگاه پرسپولیس بر سر افتضاح مدیریت رسانه‌ای این تیم بسیار بسیار خرسندم. برخی مواقع وقتی در داخل نظارت این قدر فشل است یک نظارت بین‌المللی کار را ساده‌تر می‌کند.
و این را هم بگویم که پنجشنبه شب در تماشای برنامه « فوتبال ۱۲۰» احساس کردم:آره همینه. وقتی از دکور تا لباس و تا نوع اجرا‌ی مجری و تا کیفیت آیتم‌ها همه و همه نشانه خوشایندی از کلاس را با خود به همراه داشتند.
