پژمان جمشیدی در کدام زوج‌سازی موفق‌تر بوده است؟
روزنامه هفت صبح، محمد صابری| دوتایی‌های دوست‌داشتنی در تاریخ سینما کم نیستند. اساسا جنسی از سینمای کمدی، برپایه قرار دادن دو کاراکتر متفاوت و گاه متناقض در کنار یکدیگر و ایجاد موقعیت‌های کمیک از مواجهه همزمان آن‌ها با اتفاقات و کاراکترهای مختلف شکل می‌گیرد. این مدل از «زوج‌سازی» گاهی چنان جواب داده است که یک زوج بازیگر در کنار یکدیگر گویی تبدیل به یک شخصیت واحد شدند و حضور یکی بدون دیگری در فیلم‌ها، محلی از اعراب پیدا نمی‌کرد. شاخص‌ترین این نمونه‌ها در حافظه بسیاری از ما هم «لورل و هاردی» هستند.
دو کاراکتر که هم در ظاهر و هم در اکت و واکنش نسبت به اتفاقات، مکمل یکدیگر بودند و بخش عمده‌ای از طنازی‌شان هم در واکنش‌های متقابلی که نسبت به یکدیگر داشتند، شکل می‌گرفت. این فرمول همیشه با این قطعیت عمل نکرده و اینگونه نبوده که همه زوج‌های نمایشی اینگونه تبدیل به یک شخصیت واحد شوند. در سینما و تلویزیون ایران هم این قاعده بارها آزموده و گاه به نتایج درخوری هم منتهی شده است. پژمان جمشیدی از بازیگرانی است که جنس نقش‌آفرینی‌اش، جان می‌دهد برای بده‌بستان و اکت‌های دونفره.
شاید به همین دلیل در اکثر فیلم‌ها و سریال‌هایی که تا به امروز در کارنامه داشته، تلاش شده است تا از توانایی او در قالب یک ترکیب دونفره استفاده شود. پژمان هم به‌خوبی می‌تواند شوخی‌های بازیگر مقابلش را تکمیل کند و هم خودش توانایی ویژه‌ای برای خلق موقعیت‌های کمدی، در کنار یک بازیگر مکمل دارد. به بهانه اکران «بخارست» و نقش‌آفرینی جمشیدی در کنار حسین یاری، به‌مرور زوج‌سازی‌های این بازیگر در فیلم‌ها و سریال‌های مختلف پرداخته‌ایم؛ پژمان در کنار کدام بازیگر بیشتر خوش درخشیده است؟
سام درخشانی/ پژمان، تگزاس
سریال «پژمان» علاوه‌بر معرفی پژمان جمشیدی به‌عنوان یک استعداد جدید در عرصه بازیگری، فرصتی برای رونمایی از یک زوج آن هم در اوج بود؛ زوجی که خیلی زود به سینما هم راه پیدا کردند.
از زوج مکملش چه می‌دانیم؟
سام درخشانی بازیگری را از فیلم‌های و سریال‌های ملودرام آغاز کرد. او از جمله چهره‌های جدی در عرصه بازیگری است که از مقطعی تصمیم گرفت بخت خود را در حوزه طنز هم بیازماید و اتفاقا جواب بهتری در زمینه ارتباط با مخاطب گرفت. او در دهه 80 بازیگر ثابت آثار ملودرام بود و می‌توان اولین دورخیز او برای تجربه فضایی طنز را سریال «نابرده رنج» دانست. درخشانی در آن سریال در کنار کامبیز دیرباز خلق یک زوج را تجربه کرده بود و شاید به همین پشتوانه، دوسال بعد، برای «پژمان» انتخاب شد.
در چه کاری هم‌بازی بوده‌اند؟
پیمان قاسم‌خانی و سروش صحت در فرآیند خلق مجموعه «پژمان» به‌خوبی متوجه قابلیت‌های پژمان جمشیدی برای تقابل با یک کاراکتر مکمل شدند و اینگونه زوج پژمان و سام در مقابل دوربین ظاهر شدند. این ترکیب آنقدر موفق بود که ابتدا با هدایت قاسم‌خانی و در قالب «خوب، بد، جلف» روی پرده سینما ظاهر شدند و خیلی زود مسعود اطیابی هم دست روی آن‌ها گذاشت و با دوگانه «تگزاس» توانست آن‌ها را به‌عنوان یک زوج بازیگر فاتح گیشه‌ها معرفی کند. آن‌ها از جایی تصمیم گرفتند به رغم پیشنهادهای بسیار، جلوی تکرار خود را بگیرند.
به‌عنوان یک زوج چقدر موفق بوده‌اند؟
اگر ملاک موفقیت یک زوج بازیگر را قدرت آن‌ها در برقراری ارتباط با مخاطب بدانیم، قطعا باید ترکیب پژمان جمشیدی و سام درخشانی را یک ترکیب موفق بدانیم. زوج بازیگری که هم در سریال تلویزیونی «پژمان» با اقبال مخاطبان مواجه شدند و هم حضورشان در فیلم‌های سینمایی، این آثار را در جدول فروش سینماها صدرنشین کرد. نکته جالب درباره این زوج، بلاهت مشترک آن‌ها در زمینه‌های مختلف است که مشخصا در تجربه ساخت دو قسمت سینمایی از «خوب، بد، جلف» به‌صورت اغراق‌شده از ظرفیت آن استفاده شده بود.
نکته ویژه؛ از نکات جالب در کارنامه پیمان قاسم‌خانی، قدرت ویژه او در خلق زوج‌های کمدی است. قاسم‌خانی که پیش‌تر و در همکاری با مهران مدیری، توانسته بود دوگانه‌هایی مانند «فرهاد و داوود» و یا «فرهاد و کیانوش» را خلق کند، در سریال «پژمان» هم در مقام طراح و سرپرست نویسندگان، به خوبی «وحید» را در کنار «پژمان» قرار داده است تا از بگومگوهای آن‌ها موقعیت‌های طنز ایجاد کند.
محسن کیایی/ لونه زنبور
محسن کیایی در سال‌های ابتدایی ورودش به عرصه بازیگری تنها در فیلم‌های برادرش مصطفی کیایی مقابل دوربین ظاهر می‌شد و از جایی به‌بعد توانمندی‌هایش موردتوجه دیگر کارگردانان هم قرار گرفت.
از زوج مکملش چه می‌دانیم؟
محسن کیایی با «بعد از ظهر سگی» به‌عنوان اولین فیلم برادرش مصطفی کیایی وارد دنیای بازیگری شد اما حضور او ابتدا در «ضدگلوله» و پس از آن در «خط ویژه» و «عصر یخبندان» بود که به‌صورت ویژه موردتوجه مخاطبان سینمای قرار گرفت. او هم مانند پژمان جمشیدی، از بازیگرانی است که در قالب یک زوج به‌خوبی می‌تواند هنرنمایی کند. همراهی او با بهرام رادان در دو فیلم «بارکد» و «چهارراه استانبول» از همین جنس بود. او همزمان با بازیگری، فیلمنامه‌نویسی را هم دنبال می‌کند.
در چه کاری هم‌بازی بوده‌اند؟
فیلمنامه «لونه زنبور» را محسن کیایی خودش نوشت و برای ایفای نقش‌های اصلی، خودش در کنار پژمان جمشیدی، مقابل دوربین برزو نیک‌نژاد حاضر شدند. داستان «لونه زنبور» درباره دو سارق خرده‌پاست که بر اثر یک اتفاق در جریان یک ماجراجویی پیچیده قرار می‌گیرند. بخش عمده‌ای از بار طنز این داستان هم بردوش بده‌بستان‌های دو کاراکتر اصلی است که محسن کیایی و پژمان جمشیدی ایفای نقش آن‌ها را برعهده داشته‌اند. این دو بازیگر بعدها در فیلم «دینامیت» مسعود اطیابی هم حضور داشتند اما دیگر زوج نبودند.
به‌عنوان یک زوج چقدر موفق بوده‌اند؟
فیلم «لونه زنبور» اساسا موفقیتش را مدیون حضور همین دو بازیگر اصلی بود. فیلم از نظر داستانی حرف چندانی برای گفتن نداشت و در کارگردانی و فضاسازی هم اتفاق ویژه‌ای را رقم نزد اما حضور کیایی و جمشیدی و کل‌کل‌های آن‌ها در موقعیت‌های مختلف، سرگرم‌کننده بود. این فیلم به عنوان یکی از فیلم‌های اکران نوروز 97 روی پرده رفت و توانست در مدت زمان اکرانش فروش خود را به مرز 10میلیارد تومان نزدیک کند که به نوبه خود، فروشی قابل قبول بود. کیایی و جمشیدی دیگر در قالب یک زوج دیده نشدند.
نکته ویژه؛
برزو نیک‌نژاد کارنامه عجیبی در سینما دارد. او به‌رغم موفقیت‌هایی که با سریال‌هایی مانند «دردسرهای عظیم» و «دودکش» در تلویزیون تجربه کرد، در عرصه ساخت فیلم‌های سینمایی به رغم استاندارد بودن آثارش، کمتر توانسته به‌عنوان یک فاتح گیشه ظاهر شود. البته در قیاس با «لونه زنبور» و «زاپاس» فیلم تازه‌اش یعنی «دوزیست» عملکرد موفق‌تری در اکران داشته است و شاید اگر شرایط فعلی بر سینماها حاکم نبود، این فیلم می‌توانست فروش بالاتری را هم تجربه کند.
احمد مهران‌فر/ دینامیت
«دینامیت» از فیلم‌های رکورددار در فروش است اما با توجه به حواشی مرتبط با توقیف و هیجان ناشی از اکران عمومی آن پس از چند سال، به سختی می‌توان فروش آن را به پای بازیگران نوشت
از زوج مکملش چه می‌دانیم؟
احمد مهران‌فر از بازیگران توانمند سینما و تلویزیون است که هنوز آن گونه که باید قدر ندیده است. او به‌ویژه در سال‌های اخیر با ایفای نقش در آثاری با ژانرهای متنوع، ظرفیت‌های ویژه خود را به اثبات رسانده است. اوج درخشش او را بی‌تردید باید در مجموعه «پایتخت» دانست و حضورش در کنار محسن تنابنده که زوج نقی و ارسطو را خلق کردند. او هر چند بیشتر به‌عنوان بازیگر کمدی شناخته می‌شود اما بازی در فیلم‌های شاخصی چون «درباره الی» و «ماجرای نیمروز» را هم در کارنامه دارد.
در چه کاری هم‌بازی بوده‌اند؟
پژمان جمشیدی در فیلم «دینامیت» در کنار احمد مهران‌فر قرار گرفت. فیلم درباره دو طلبه است که برای اسکان، ناگزیر از قبول اقامت در مجتمعی می‌شوند که همسایه‌های‌شان چندان اهل ملاحظه نیستند و تضاد میان فضای فکری آن‌ها با فرهنگ حاکم بر ساختمان، موقعیت‌های طنز این فیلم را ایجاد می‌کرد. احمد مهران‌فر و پژمان جمشیدی ایفای نقش این دو طلبه را در فیلم برعهده داشتند و همکاری این دو بازیگر به‌عنوان یک زوج مکمل در فیلم‌های دیگر تکرار نشد، مگر اینکه مسعود اطیابی به فکر ساخت «دینامیت2» بیفتد!
به‌عنوان یک زوج چقدر موفق بوده‌اند؟
ایفای نقش یک کاراکتر مذهبی که دچار تندروی در مواضع و تصمیماتش در قبال دیگران می‌شود، به دلیل ملاحظات بسیاری که وجود دارد، در سینمای ایران تبدیل به یک کلیشه شده است. از تأکید بر تسبیح و ذکر گرفته تا به‌کار بردن غلیظ عبارت‌های عربی و مواردی از این دست. پژمان جمشیدی و احمد مهران‌فر هم در ایفای نقش‌های خود در این فیلم، چیزی فراتر از این کلیشه‌ها ارائه نکرده‌اند و چه به‌عنوان تک پرسوناژ و چه به‌صورت ترکیب دونفره، اتفاق تازه‌ای را رقم نزدند.
نکته ویژه؛
ورود فیلم سینمایی «دینامیت» به کارگردانی مسعود اطیابی به چرخه اکران عمومی سینماها یک اتفاق ویژه در دوران کرونازده سینمای ایران بود. درست در ایامی که سایه سنگین کرونا، مخاطبان را نسبت به حضور در سالن سینما هراسناک کرده بود، «دینامیت» با جریان خبری مرتبط با توقیفش توانست گیشه‌ها را با شوک مواجه کند و حتی رکوردهای فروش در سینمای ایران را جابه‌جا کند.
رضا عطاران/ شیشلیک
«شیشلیک» همچنان یکی از مهمترین فیلم‌های بلاتکلیف در سینمای ایران محسوب می‌شود؛ فیلمی که سازمان سینمایی پروانه نمایش به آن داده اما اکرانش را به صلاح نمی‌داند!
از زوج مکملش چه می‌دانیم؟
در اینکه رضا عطاران این روزها ستاره بی‌رقیب سینمای ایران است، هیچ تردیدی نباید داشت. بازیگری که حتی سایه سنگین کرونا و بحران ناشی از آن هم هنوز نتوانسته اعتبار او را در چرخه فروش فیلم‌های سینمایی خدشه‌دار کند و همین روزها با فیلم «انفرادی» یکی از بازیگران یکه‌تاز در گیشه سینماها به شمار می‌آید. نکته مهم درباره جنس بازی‌های رضا عطاران، خلاقیت‌های فردی او در خلق موقعیت‌های کمدی است و به همین دلیل کمتر او را در قالب یک زوج با بازیگری دیگر در ذهن داریم.
در چه کاری هم‌بازی بوده‌اند؟
استفاده همزمان از ظرفیت رضا عطاران و پژمان جمشیدی که هر دو از بازیگران خوش‌فروش در سینمای این سال‌ها بوده‌اند، احتمالا قرار بوده برای فیلم «شیشلیک» تبدیل به یک برگ برنده برای فتح گیشه‌ها شود. محمدحسین مهدویان که با آثار جدی و گاهی با پیرنگ‌های صریح سیاسی در سینمای ایران شناخته می‌شد، وقتی سراغ ساخت این فیلم کمدی آمد، بهترین ترکیب را انتخاب کرد. هاشم و احمد، دو کارگر در شهری فرضی هستند که شعار اهالی‌اش افتخار به فقر و گرسنگی است، اما آن‌ها تصمیم به طغیان علیه این نگاه می‌گیرند.
به‌عنوان یک زوج چقدر موفق بوده‌اند؟
به سختی می‌توان «شیشلیک» را بدون ترکیب فعلی بازیگرانش تحمل کرد! فیلم هم از منظر فیلمنامه و هم در جریان کارگردانی و ایجاد موقعیت‌های کمدی، به‌شدت پتانسیل کلیشه شدن دارد و اگر خرده امتیازی برای خنده گرفتن از مخاطب دارد، مدیون حضور بازیگران است. زوج عطاران و جمشیدی در این فیلم به‌خوبی در کنار هم ظاهر شده‌اند و به‌نظر می‌رسد ظرفیت استمرار حضور در کنار هم را داشته باشند. اما باید منتظر صدور اجازه اکران فیلم بمانیم تا مشخص شود مخاطب چه واکنشی به این ترکیب نشان می‌دهد.
نکته ویژه؛
اینکه رضا عطاران همین روزها با فیلم «انفرادی» توانسته است در نقش ناجی گیشه حاضر شود، بسیاری از کارشناسان حوزه پخش و سینماداران را به این جمع‌بندی رسانده است که خروج فیلم «شیشلیک» از محاق و ورود آن به چرخه اکران می‌تواند شوک لازم برای احیای گیشه‌ها را به همراه داشته باشد، اما با ملاحظاتی که دولت نسبت به محتوای فیلم دارد، بعید است در آینده نزدیک این اتفاق رخ دهد.
ژاله صامتی/ زیرخاکی
مجموعه تلویزیونی «زیرخاکی» از اتفاقات ویژه در کارنامه جلیل سامان محسوب می‌شود که به‌صورت قابل توجهی دنباله‌سازی از آن، همچنان با اقبال مخاطبان همراه است و پتانسیل ادامه تولید را دارد.
از زوج مکملش چه می‌دانیم؟
هرچند به‌واسطه حضور در برنامه تلویزیونی «عصر جدید» شهرتی مضاعف پیدا کرد اما اعتبار ژاله صامتی به کارنامه پرباری است که در سینما و تلویزیون داشته است. صامتی بازی در سینمای را از سال‌های ابتدایی دهه 70 با فیلم‌هایی همچون «دت یعنی دختر» و «سایه‌به‌سایه» آغاز کرد و در قاب تلویزیون هم با مجموعه «یحیی و گلابتون» دیده شد. او در ادامه مسیر بازیگری گزیده‌کار بود و همواره نقش‌آفرینی‌هایش موردتوجه منتقدان قرار داشت. برای دو فیلم «آخرین بار کی سحر را دیدی؟» و «درخونگاه» هم نامزد دریافت سیمرغ فجر شد.
در چه کاری هم‌بازی بوده‌اند؟
مجموعه تلویزیونی «زیرخاکی» عمده موفقیت خود را مدیون درخشش دو بازیگر اصلی خود یعنی پژمان جمشیدی و ژاله صامتی است. ترکیب هوشمندانه‌ای که جلیل سامان در اولین تجربه سریال‌سازی طنز خود، آن‌ها را انتخاب کرد و بار اصلی موقعیت‌های طنز روایت خود را روی شانه آن‌ها گذاشت. داستان سریال با محوریت خانواده سه‌نفره فریبرز و پریچهر و فرزند کوچک‌شان کاوه روایت می‌شود و پژمان جمشیدی به‌خوبی توانست در کنار بازیگر باسابقه‌ای همچون ژاله صامتی، به یک بازی یکدست و روان برسد و خوش بدرخشد.
به‌عنوان یک زوج چقدر موفق بوده‌اند؟
حتما باید ترکیب دو نفره پژمان جمشیدی و ژاله صامتی را از ترکیب‌ها موفق سریال‌های تلویزیونی بدانیم. ترکیبی که تا به اینجا و در قالب سه فصل از سریال «زیرخاکی» مخاطب به خوبی با آن همراه شده و به نظر می‌رسد ظرفیت لازم برای ادامه حضور در چارچوب داستانی این مجموعه را همچنان هم دارند. نکته مهم در توفیق جمشیدی در این مجموعه، درک درست او از مرز میان تیپ‌سازی و لودگی است که البته زاویه نگاه و هدایت‌گری جلیل سامان را هم در رقم خوردن این اتفاق، بی‌تأثیر نباید دانست.
نکته ویژه؛
جلیل سامان با سه‌گانه تاریخی و سیاسی خود در قاب تلویزیون شناخته شد. او بعد از «ارمغان تاریکی»، «پروانه» و «نفس» که در فضایی انقلابی و مرتبط با فعالیت‌های سازمان مجاهدین خلق روایت می‌شد، تصمیم به تجربه‌ای متفاوت گرفت و «زیرخاکی» از این منظر در کارنامه او اثری قابل توجه است. نکته مهم این که سامان در کارگردانی این سریال طنز هم وسواس‌های خود در زمینه فضاسازی تاریخی را ترک نکرد.
حمیدرضا آذرنگ/ آفتاب‌پرست
سریال «آفتاب‌پرست» یکی دیگر از تلاش‌های برزو نیک‌نژاد در زمینه ساخت مجموعه‌های طنز محسوب می‌شود که البته نتوانست توفیق تجربه‌های تلویزیونی این فیلمساز را برای او تکرار کند.
از زوج مکملش چه می‌دانیم؟
از چهره‌های باسابقه در زمینه نمایشنامه‌نویسی، کارگردانی و بازیگری در تئاتر محسوب می‌شود که از میانه دهه 80 مقابل دوربین سینما و تلویزیون هم ظاهر شد و بازیگری در این عرصه را هم تجربه کرد. حمیدرضا آذرنگ از آن بازیگرانی است که بخش عمده‌ای از اعتبار و دانش خود را از صحنه تئاتر دارد و به همین پشتوانه هم تا به امروز توانسته در فیلم‌ها و سریال‌هایی با فضاها و ژانرهای متنوع، حضوری موفق داشته باشد. آذرنگ در سریال «نون خ» هم به‌عنوان کاراکتر مکمل شخصیت نورالدین با بازی سعید آقاخانی ظاهر شد.
در چه کاری هم‌بازی بوده‌اند؟
شاید خیلی نتوان این تجربه مشترک را از جنس «زوج‌سازی» دانست اما داستان «آفتاب‌پرست» دقیقا از جایی آغاز می‌شود که شاهد رفاقت نزدیک «جمال» و «منوچ» هستیم. دو سارق خفت‌گیر که هر دو به زندان افتاده‌اند و طی ماجرایی یکی از آن‌ها آزاد می‌شود تا زمینه آزادی دیگری را فراهم کند. نقش‌آفرینی پژمان جمشیدی و حمید آذرنگ در نقش این دو دوست خفت‌گیر، در همان قسمت‌های ابتدایی سریال، موقعیت‌های بامزه‌ای را خلق می‌کند که یکی از شاخص‌ترین آن‌ها مربوط به سکانس به دردسر افتادن و دستگیری آن‌هاست!
به‌عنوان یک زوج چقدر موفق بوده‌اند؟
واقعیت این است که اگر بخواهیم تجربه «آفتاب‌پرست» را نادیده بگیریم، جنس بازیگری حمیدرضا آذرنگ، بسیار متفاوت از جنس بازیگری پژمان جمشیدی است و تصمیم برای در کنار هم قرار دادن این دو بازیگر برای رسیدن به یک ترکیب موفق در کمدی، یکی از ریسک‌های برزو نیک‌نژاد در این سریال بوده است. ریسکی که البته نمی‌توان به‌طور کامل حکم بر شکست قطعی آن هم داد به‌خصوص که این همکاری در لحظاتی موفق هم بوده و بده‌بستان‌های جمال و منوچ، منجر به خنده مخاطب هم شده است.
نکته ویژه؛
درست است که در داستان محوری «آفتاب‌پرست» روایت درباره دو دوست خفت‌گیر است اما اصل ماجرا و اتفاقات، میان جمال و خواهر منوچ، با بازی الهام اخوان در سریال رقم می‌خورد و از این منظر می‌توان زوج اصلی پژمان جمشیدی در این مجموعه را الهام اخوان دانست. بازیگر جوانی که البته به‌خوبی از پس این مأموریت برای ایفای نقش در کنار بازیگران توانمند سریال بربیاید.
آزاده صمدی/ دیوار به دیوار
«دیوار به دیوار» از تجربه‌های موفق تلویزیون در زمینه ساخت سریال‌های دنباله‌دار به‌حساب می‌آید که در دو فصل پیاپی توانست توجه مخاطبان تلویزیون را به خود جلب کند.
از زوج مکملش چه می‌دانیم؟
بازیگری را از صحنه تئاتر آغاز کرد اما خیلی زود توانست مسیر ایفای نقش در برابر دوربین را هم طی کند. او هرچند در تلویزیون با سریال ملودرام «راه بی‌پایان» دیده شد و سینما را هم با فیلم جدی «آفریقا» به کارگردانی هومن سیدی آغاز کرد اما علاقه‌مندی ویژه‌ای به حضور در کارهای طنز داشته است. «خوب، بد، جلف»، «طبقه حساس»، «پنجاه کیلو آلبالو»، «ساعت 5 عصر»، «مارموز» و «زیر نظر» از تجربه‌های کمدی او در سینما به حساب می‌آید و در تلویزیون هم در همین سریال «دیوار به دیوار» حضوری قابل‌توجه داشت.
در چه کاری هم‌بازی بوده‌اند؟
هرچند سریال «دیوار به دیوار» از آن دست آثاری محسوب می‌شود که به سختی می‌توان برای آن نقش اصلی تعریف کرد و به نوعی کل یک جمع، کاراکتر محوری روایت هستند اما در میان شخصیت‌های پرشمار داستان این مجموعه، بهرام رضایی با بازی پژمان جمشیدی، به نوعی سهم پررنگ‌تری در روایت ماجراهای مختلف داشت. اساسا داستان با ورود بهرام و همسرش مهناز که ایفای نقش آن را آزاده صمدی برعهده داشت، به عمارت اصلی آغاز می‌شد و آرام‌آرام کاراکترهای دیگر در نسبت با این زوج در داستان تعریف می‌شدند.
به‌عنوان یک زوج چقدر موفق بوده‌اند؟
پژمان جمشیدی زمانی ایفای نقش در سریال «دیوار به دیوار» را پذیرفت که هنوز در قالب نقش فریبرز باغبیشه فرو نرفته بود و فاصله چندانی هم با خاطره مخاطبان از «پژمان» نداشت. او به‌خوبی کاراکتر بهرام را که برآمده از طبقه پایین اجتماع بود و به‌صورت اتفاقی در موقعیتی برخورددار از نظر اقتصادی قرار گرفته بود، درک کرد. رابطه بهرام و مهناز، هرچند در بخش‌هایی از «دیوار به دیوار» صورتی فانتزی هم به خود می‌گرفت اما جمشیدی و صمدی به‌خوبی توانستند اجرایی باورپذیر از این کاراکترها ارائه کنند.
نکته ویژه؛
مهمترین امتیاز مجموعه «دیوار به دیوار» به کارگردانی سامان مقدم، ترکیب بازیگران اصلی این مجموعه بود. ترکیبی که هنوز هم در دیگر مجموعه‌های تلویزیونی کمتر شاهد تکرار آن هستیم. فضای خاص این مجموعه و تکیه‌اش بر موقعیت هر یک از کاراکترها برای خلق کمدی، حضور بازیگرانی توانمند در این مجموعه را ناگزیر کرده بود؛ از ویشکا آسایش و فرهاد آئیش تا علی شادمان در این مجموعه خوش درخشیدند.
هادی کاظمی/ آنتن
سریال «آنتن» این روزها در کنار «روزی روزگاری مریخ»، تنها مجموعه‌های طنز در حال عرضه در شبکه نمایش خانگی هستند و مشخص است که در میان این دو کدام یک شرایط سخت‌تری برای جذب مخاطب دارد!
از زوج مکملش چه می‌دانیم؟
از خلاق‌ترین بازیگران کمدی است که خاطرات بسیاری از شخصیت‌پردازی‌های خاص او در کارهای طنز داریم، چه زمانی که به‌عنوان بازیگر مهمان وارد ترکیب ستاره‌های «پاورچین» شد و چه بعدها که کاراکترش در «شب‌های برره» شکل گرفت و «نظام دوبرره» را ماندگار کرد. بعدها هم در نقش «باباشاه» در «قهوه تلخ» چنان حضور درخشانی در کنار جواد عزتی داشت که تبدیل به زوج ستاره آن سریال شدند. هادی کاظمی با این همه همواره در مقام مکمل بوده و فرصت ایفای نقش اصلی را هنوز به دست نیاورده است.
در چه کاری هم‌بازی بوده‌اند؟
پژمان جمشیدی و هادی کاظمی تا همین سال گذشته هیچ تجربه مشترکی با هم در بازیگری نداشتند اما در این یک‌سال به‌صورت همزمان هم در فیلم «بخارست» هم‌بازی شدند و هم در سریال «آنتن» در کنار یکدیگر به ایفای نقش پرداختند. آنچه حضور این دو در «آنتن» را بیشتر با سوژه محوری این پرونده منطبق می‌کند، طراحی کاراکترهای این دو در داستان است که به‌عنوان داماد و برادر زن، از همان ابتدا کل‌کل و بگومگو دارند و همین ویژگی آن‌ها را تبدیل به یک زوج بازیگر برای خلق صحنه‌های کمدی کرده است.
به‌عنوان یک زوج چقدر موفق بوده‌اند؟
سریال «آنتن» هنوز تنورش گرم نشده و روندی معمولی در فرآیند عرضه در شبکه نمایش خانگی را طی می‌کند. این مجموعه که اولین تجربه جدی ابراهیم عامریان در زمینه کارگردانی سریال طنز هم محسوب می‌شود، تا به اینجا بیشتر متکی بر ایده‌هایی پیش رفته است که پایه اصلی داستان بودند و کمدی آن متکی بر خلاقیت‌های بازیگران است. در این شرایط زوج جمشیدی و کاظمی هم میدان چندانی برای عرض اندام نداشته‌اند و تنها در برخی لحظه‌ها موفق به خنده گرفتن از مخاطب شده‌اند.
نکته ویژه؛
هر چند در این بخش درباره حضور پژمان جمشیدی و هادی کاظمی در سریال «آنتن» به‌عنوان یک زوج کمدی نوشتیم اما نمی‌توان به این نکته اشاره نکرد که برگ‌برنده اصلی سریال «آنتن» تا همینجا هم حضور تحسین‌برانگیز رویا افشار به‌عنوان یکی از بازیگران خوش‌سابقه و خاطره‌ساز سریال‌های ملودرام تلویزیون در نقشی کمدی بوده است.
پژمان بازغی/ هفته‌ای یک‌بار آدم باش
شهرام شاه‌حسینی تجربه‌های شکست‌خورده‌ای در عرصه کارگردانی دارد که می‌توان فیلم عجیب «هفته‌ای یک بار آدم باش» را در فهرست همان تجربه‌های ناکام قرار داد!
از زوج مکملش چه می‌دانیم؟
پژمان بازغی از میان دهه هفتاد حضور همزمان در سینما و تلویزیون را تجربه کرد و در همان گام‌های اولیه تجربه بازیگری بود که با حضور در سریال «آژانس دوستی» تبدیل به چهره‌ای آشنا برای مخاطبان شد. بازغی در طول فعالیت حرفه‌ای‌اش به‌عنوان بازیگر، حضور در فیلم‌ها و سریال‌های در ژانرهای مختلف را تجربه کرد اما بیشتر به‌عنوان یک بازیگر جدی و البته توانمند در آثار ملودرام شناخته شد، تا جایی که حضورش در مجموعه‌های کمدی‌ای همچون «مرد هزار چهره» هم در قالبی جدی رقم خورد.
در چه کاری هم‌بازی بوده‌اند؟
فیلم سینمایی «هفته‌ای یک بار آدم باش» داستان دو برادر به نام‌های علی و مانی است که سبک زندگی و تفکرات کاملا متفاوت از هم دارند و با تشخیص بیماری آلزایمر پدرشان زندگی آن‌ها دستخوش تغییرات و تحولات زیادی می‌شود و هر یک از برادران در هر وهله از اتفاقات عجیب و غریبی که در طی این فیلم برایشان اتفاق می‌افتد کاستی‌ها و ایرادهای سبک زندگی خود را می‌فهمند و آن را تغییر می‌دهند. این آن چیزی است که به‌عنوان خلاصه داستان فیلم، به صورت رسمی روایت شده اما ماحصل اینقدرها هم عمیق نیست!
به‌عنوان یک زوج چقدر موفق بوده‌اند؟
در این فیلم پژمان بازغی نقش علی را ایفا می‌کند و پژمان جمشیدی نقش مانی را. دو برادر که یکی در پایبندی به قانون و قواعد وسواس دارد و دیگری در خوش‌باشی و لذت بردن از زندگی در لحظه! تقابل میان زاویه نگاه این دو به زندگی، موتور محرک اصلی فیلم محسوب می‌شود. واقعیت اما این است که «هفته‌ای یک بار آدم باش» بیش از سهم بازیگران، از فیلمنامه الکنی که دارد، لطمه خورده و نمی‌توان توقع داشت که در بستر این داستان کم‌مایه، بازیگران حضوری درخشان داشته باشند.
نکته ویژه؛
نکته عجیب درباره فیلم «هفته یک بار آدم باش» به کارگردانی شهرام شاه‌حسینی، این بود که این فیلم درست در اوج روزهای انتشار و محبوبیت سریال «می‌خواهم زنده بمانم» در شبکه نمایش خانگی، روانه پرده سینماها شد و فاصله عجیبی که این فیلم هم به لحاظ داستانی و هم از نظر کیفیت سینمایی با این سریال داشت، قبول اینکه هر دو را یک فیلمساز کارگردانی کرده است، بسیار دشوار می‌کرد!
حسین یاری/ بخارست
فیلم سینمایی «بخارست» تازه‌ترین تلاش مسعود اطیابی برای فتح گیشه در روزهای بحران‌زده سینماهاست؛ فیلمی که البته هنوز نتوانسته است انتظارات را از خود برآورده کند.
از زوج مکملش چه می‌دانیم؟
در سال 63 و در حالی که تنها 17 سال داشت، حضور در مقابل دوربین سینما به‌عنوان بازیگر را با فیلم «سرباز کوچک» تجربه کرد و بعد از آن هم به‌واسطه فعالیت هنری در حوزه هنری وقت، تبدیل به یکی از بازیگران ثابت فیلم‌های دفاع مقدسی شد. در میانه دهه هفتاد و با بازی در فیلم «دنیای وارونه» به کارگردانی شهریار بحرانی، برای اولین باز ایفای یک نقش کمدی را هم تجربه کرد. حسین یاری که با «شب دهم» در تلویزیون محبوب شد، سال گذشته در کمدی «نیسان آبی» خوش درخشید.
در چه کاری هم‌بازی بوده‌اند؟
احتمالا به پشتوانه موفقیت نقش‌آفرینی حسین یاری در «نیسان آبی» بود که مسعود اطیابی، با شامه تیزی که برای یافتن راه‌های فتح گیشه دارد، برای زوج بازیگر همراه پژمان جمشیدی در «بخارست» سراغ او رفت. حسین یاری در فیلم «بخارست» نقش دایی پژمان جمشیدی را ایفا می‌کند و در دردسرهایی که برای او در طول داستان به‌وجود می‌آید، به‌نوعی تلاش دارد تا در کنار او باشد. فیلم «بخارست» همچون دیگر فیلم‌های اخیر اطیابی، یک کمدی، متکی بر موقعیت است و باید اذعان کرد فیلم گرفتار کلیشه‌هاست.
به‌عنوان یک زوج چقدر موفق بوده‌اند؟
مخاطبان که هنوز واکنش درخوری به فیلم تازه اطیابی نشان نداده‌اند و برخلاف دو فیلم «دینامیت» و «انفرادی» که هر دو در دوران بحرانی سینما توانستند فاتح گیشه باشند، این یکی هنوز فروشی معمولی دارد و همین نکته شاید نشانه‌ای از این واقعیت باشد که مخاطب، لااقل در مرحله تبلیغات، چندان جذب دوگانه حسین یاری و پژمان جمشیدی نشده است. حسین یاری در سریال «نیسان آبی»، مهران غفوریان را در کنار خود داشت و اتفاقا زوج موفقی را هم ارائه کردند اما در «بخارست» ترکیب او و جمشیدی، چندان موفق نبوده است.
نکته ویژه؛
یکی از چالش‌ها برای فیلم‌هایی که این روزها روانه پرده سینماها می‌شوند، پاسخ به این پرسش است که چرا در ایامی که حال مردم خوب نیست، باید فیلمی با هدف سرگرمی اکران شود؟ این پرسش درباره فیلم‌های کمدی ضریب هم می‌گیرد. مسعود اطیابی اما کامل جدی از اکران «بخارست» دفاع می‌کند و هدفش را هم تلاش برای تغییر حال مردم می‌داند، کاری که می‌گوید در سال 88 هم با فیلم «خروس جنگی» کرده است.
