وزش باد موافق به پرچم موسیقی جنوبی
روزنامه هفت صبح، بهنام مظاهری | این روزها اگر بگویید در حال تهیه و تولید یک آلبوم هستید، هر موزیسینی که روبه‌رویتان نشسته باشد متوجه می‌شود که احتمالا از مارکت موسیقی چیز چندانی نمی‌دانید. در سال‌های اخیر موسیقی ایران خواننده‌هایی را روی استیج دیده که کنسرت‌هایشان زیر یک ساعت پر می‌شود اما هنوز حتی یک آلبوم هم ندارند.
البته این تصمیم از سوی تهیه‌کنندگان و خواننده‌ها کاملا منطقی است. فروش فیزیکی آلبوم‌های موسیقی به‌شدت پایین آمده و به‌صورت دیجیتال هم که داستان‌های خاص خودش را دارد. در سایت‌های دانلود موسیقی آنقدر خواننده سرازیر شده که حالا اگر شما سال‌ها وقت بگذارید و یک آلبوم تولید کنید، ظرف مدت کوتاهی از صفحه اول سایت برداشته می‌شوید.
پس عملا فایده‌ای ندارد. اما فارغ از این بحث‌ها، این هفته بعد از مدت‌ها آلبومی وارد بازار شد که به‌نظر می‌رسد مخاطبان زیادی پیدا کند. آلبومی که بیرون از ماجرای مارکت و قواعد و موسیقی‌اش قرار گرفته، جزو اندک تولیدات موسیقی ایران است که وابسته به زمان نیست و تا مدت‌ها می‌توان از شنیدنش لذت برد. آلبومی به نام «میز دوتایی» از گروه سیریا.
همین دوسال پیش بود که دوقطعه از این گروه در کانال‌های تلگرامی که موزیک‌های نایاب و خاص را برای دانلود می‌گذاشت، پخش شد. وسعت پخش این کانال‌ها اما آنقدر کم بود که تنها محدود به خوره‌های موزیک‌بازی می‌شد که موسیقی را جدی‌تر پیگیری می‌کنند. از همان ابتدا هم مشخص بود علاوه بر این‌که موسیقی این گروه خاص است یک حالت پاپیولاری هم دارد که می‌تواند عامل موفقیت آنها در مارکت باشد.
گروهی جنوبی که فضای موسیقی‌اش بوی جنوب می‌دهد و لابه‌لای آن ته‌مزه‌ای از موسیقی جهان هم حس می‌کنید. یکی‌دو‌سال گذشت و چیزی از آنها منتشر نشد تا همین اواخر که تک‌آهنگ دیگری از آنها به نام «شعر یادُم رَ» به‌صورت اینترنتی منتشر شد که این‌بار در سایت‌های دانلود و پخش زیادتری هم پیدا می‌شد. قطعه‌ای که مشخص بود خبر از حضور جدی‌تر آنها در صحنه می‌دهد.
آهنگ مورد استقبال قرار گرفت و خلاقیت آنها مخاطبان زیادی را برایشان به‌همراه داشت تا این‌که نهایتا این هفته اولین آلبوم رسمی‌شان در این دوران بی‌آلبوم روی پیشخوان سایت‌های موسیقی قرار گرفت. اگر بخواهید از موسیقی گروه «سیریا» بیشتر بدانید پیشنهاد می‌کنم ابتدا قطعه «هوار» یا « شعر یادُم رَ» یا حتی «میز دوتایی» را از آنها گوش کنید تا بعد از شنیدن آلبوم متوجه شوید، سیریا چطور و با چه سیاستی تک‌قطعاتش را منتشر کرد تا در آلبومش کارهای خاص‌تر خود را به گوش مخاطب برساند.
آلبوم «میز دوتایی» ملودی‌های ساده‌ای دارد و در تنظیم‌های گروه «سیریا» هم نهایت سلیقه به‌کار رفته است تا با وجود تلفیقی‌بودن اثر، گوش مخاطب ناآشنا آن را پس نزند. همانطور که از موسیقی جنوب توقع دارید، اکثر قطعات ریتمیک هستند و گرمی دست و نفس نوازندگان و خواننده از پشت میکروفن‌شان به مخاطب می‌رسد.
گویش آنها هم محلی است و همچنین در آلبوم «میز دوتایی» سعی شده با یادی از بزرگان موسیقی بوشهر از آنها تجلیل شود. گروه سیریا درباره این اثر می‌گوید: «آلبوم ما ناگزیر است فضای بوشهر و زندگی مردمانش را بازنمایی کند. چراکه سیریا در میان همین مردم زیسته و معنا گرفته.
در این میان تلاش کرده‌ایم از ارائه تصویری غیرواقعی و سنتی بپرهیزیم و با رویکردی مدرن، بوشهر و موسیقی و مردمانش را عرضه کنیم.» محمد لاریان، مهدی ناصری، معین پاکباز، امیرحسین ماهینی، بهروز شریفیان و مهدی منفرد اعضای گروه سیریا را تشکیل می‌دهند.
شاید بیراه نباشد اگر بگوییم این گروه در آینده می‌تواند رقیب جدی برای گروهی نظیر «داماهی» باشد.
اگر بخواهیم موسیقی ایران را در چنددسته قرار دهیم قطعا «سیریا» و «داماهی» در یک‌دسته از لحاظ سبک و فرم(با تفاوت‌های اندک) قرار می‌گیرند. البته فعلا «داماهی» از لحاظ عوامل و پروداکشن و گستره مخاطب از «سیریا» جلوتر است اما اگر گروه «سیریا» برنامه‌ریزی مشخص و دقیقی برای ادامه فعالیتش داشته باشد، بعید نیست در آینده گوی سبقت را از داماهی برباید.
البته این مستلزم این نکته است که «داماهی» در این مدت بنشیند و هیچ کاری نکند. اکثر آنهایی که آثار هر دوگروه را پیگیری می‌کنند، معتقدند داماهی محصول قوی‌تری را در مارکت ارائه می‌دهد اما صمیمیت و دلی‌بودن «سیریا» نقطه قوت آنها است.
