پایان ولخرجی‌های بی‌حساب و کتاب در فوتبال اروپا
روزنامه هفت صبح، آرش پورابراهیمی | آخرین دقایق نخستین ال‌کلاسیکوی امسال توپ به عثمان دمبله، بازیکن جوان بارسلونا که تازه به بازی آمده، می‌رسد و او با ضربه‌ای ناامیدکننده توپ را به بیرون می‌فرستد. این احتمالا لحظه‌ای بود که هواداران بارسلونا و دیگر تماشاچیان تلویزیونی فوتبال به خاطر آوردند که باشگاه بارسلونا دو سال پیش ۱۳۰ میلیون یورو برای این بازیکن پرداخت. بازیکن تعویضی دیگر؛ یعنی آنتوان گریزمان هم یادآوری حقیقت ۱۲۰ میلیون‌یورویی دیگری است. این‌همه پول برای چنین بازیکنانی؟
احتمالا خالی بودن ورزشگاه‌ها و سکوت عجیبی که بر بازی‌ها حکمفرماست و البته کیفیت بسیاری از بازی‌های این فصل بسیاری از هواداران فوتبال را با این پرسش مواجه کرده که آیا آن‌همه پول خرج کردن در بازار نقل‌وانتقالات منطقی بود؟ در این فصل دیگر خبری از مدیران برنامه‌های پرحاشیه و خریدهای پرهیاهو نبود.
بلیت‌فروشی که یکی از منابع درآمد مهم باشگاه‌های فوتبال است فعلا متوقف شده و با در نظر گرفتن موج دوم گسترش ویروس در بسیاری از کشورهای صاحب لیگ‌های جذاب و به‌تبع آن محدودیت‌های گسترده، بعید به نظر می‌رسد که درهای ورزشگاه‌های فوتبال در آینده‌ای نزدیک همچون گذشته روی تماشاچیان باز شود.
احتمالا به همین خاطر بود که باشگاه‌ها این فصل در خرج کردن محتاطانه‌تر عمل کردند. در میان ۲۵ بازیکن گرانقیمت تاریخ فوتبال تنها یک نقل‌وانتقال به تابستان امسال مربوط می‌شود. این در حالی است که هشت نقل‌وانتقال از میان این ۲۵ نقل‌وانتقال گرانقیمت در فصل قبل روی داده‌اند. تازه این را هم باید در نظر گرفت که این قیمت‌ها بر اساس تورم تعدیل نشده‌اند.
برای نخستین‌بار طی پنج سال اخیر، هیچ بازیکنی با قیمتی بیش از ۱۰۰ میلیون یورو فروخته نشد و گرانقیمت‌ترین بازیکن امسال؛ یعنی کای هاورتر با ۸۰ میلیون یورو در جایگاه بیستمین بازیکن گرانقیمت تاریخ فوتبال قرار می‌گیرد (باز هم تازه بدون تعدیل قیمت‌ها بر اساس تورم). همانقدر که وضعیت بازی‌ها دلسردکننده است، وضعیت مالی باشگاه‌ها هم چنگی به دل نمی‌زند.
درآمد باشگاه منچستریونایتد در فصل قبل نسبت به ۱۲ ماه پیش از ۱۱۸ میلیون پوند کاهش یافته و بدهی باشگاه هم حدود ۱۳۳ درصد افزایش یافته است. انتشار این ارقام باعث شد که ارزش سهام این باشگاه حداقل برای چند روز به پایین‌ترین سطح خود از سال ۲۰۱۲ تاکنون نزدیک شود. قیمت سهام باشگاه دورتموند هم امروز همان‌جایی قرار گرفته که تقریبا چهار سال پیش قرار داشت.
به خاطر داشته باشید که حتی پیش از این هم باشگاه‌های بزرگ فوتبال برای قرض گرفتن از بازار مجبور بودند نرخ‌های نسبتا بالایی را بپردازند تا جایی که به طور مثال نرخ بهره بالایی که منچستریونایتد می‌پرداخت حتی به کتاب‌های درسی رشته اقتصاد هم راه یافته بود. اما حالا و با دورنمای نه‌چندان روشن پیش‌روی مسابقات ورزشی که در آنها ده‌ها هزار نفر گرد هم می‌آیند، شرایط مالی باشگاه‌ها سخت‌تر می‌شود یا به بیان دیگر باشگاه‌ها مجبورند فکری به حال ولخرجی‌های بی‌حساب بکنند.
اکنون که بسیاری از هیاهوهای مربوط به فوتبال فروکش کرده، شاید بهتر به نظر برسد که بسیاری از آن قیمت‌های نجومی، تناسبی با کیفیت بازیکنان نداشت. البته به سختی می‌توان قیمت یک بازیکن را تخمین زد و شاید بهترین جایی که قیمت‌ها در آن مشخص می‌شوند بازار باشد، اما این به این معنی نیست که در بازاری نسبتا کوچک با حضور چند باشگاه متمول، بهایی که برای خرید بازیکنان پرداخت می‌شود نشان‌دهنده ارزش واقعی آن بازیکن باشد.
البته حالا هم مشخص نیست که آیا قرار است تعدیلی جدی در قیمت و دستمزد بازیکنان روی دهد و دوباره چندسال طول بکشد تا شاهد قیمت‌های بالای صد میلیون یورو برای بازیکنان نه‌چندان خارق‌العاده باشیم یا اینکه دوباره و با شروع بازگشت تماشاچیان به ورزشگاه‌ها، مدیر برنامه‌ها دوباره فعال می‌شوند و باشگاه‌ها دوباره شروع به ولخرجی‌های بی‌حساب‌وکتاب می‌کنند.
