پاریس، بهار ۱۹۴۰
روزنامه هفت صبح، آرش خوشخو | تا آخر پاییز، تصاویری از تاریخ معاصر همراه با پند‌و‌اندرز و حکمت ! مرد فرانسوی با اشک رژه نیروهای آلمانی در پاریس را نظاره می‌کند.۱۴ ژوئن ۱۹۴۰ مصادف با ۲۵ خرداد ماه ۱۳۱۹٫ ۷۹ سال پیش. نمایش احساسات تلخ یا حرکت متظاهرانه بورژوایی؟
پاریس بدون مقاومت فتح شد. شهردار و مقامات دولت فرانسه در ظاهر به خاطر عدم ویرانی پاریس تن به این تسلیم دادند و رژه نیروهای آلمانی در زیر طاق نصرت پاریس را به نظاره نشستند. آیا کار آنها درست بود؟آیا حفظ زیبایی‌های پاریس توجیهی برای این تسلیم بلاشرط و بدون مقاومت بود.
هرچه بود پاریس پنج سال تمام به عشرتکده سربازان آلمانی بدل می‌شود و خاطراتی را رقم زدند که هنوز هم با شرم و احتیاط توسط فرانسوی‌ها گاه به شکلی ناقص عیان می‌شوند. بگذارید کمی عقب برگردیم و یادمان باشد که آلمانی‌ها در جنگ سال ۱۸۷۱ فرانسوی‌ها را به شکل تحقیر‌کننده‌ای منکوب کرده و مالیات و شرایط سخت حقوقی به همسایه غربی خود وضع کردند.
اما این مالیات‌ها و شرایط منجر نشد که فرانسوی‌ها از اواخر قرن نوزدهم و به کمک مستعمرات آفریقایی خود وارد یک دوره شکوفایی اقتصادی نشوند. آلمان‌ها خشمگین از خیزش دوباره فرانسه، آرزوی رژه در پاریس را دوباره مطرح کردند.
آنها دنبال بهانه می‌گشتند که ترور ولیعهد اتریش بهانه را جور کرد وبا آغاز جنگ جهانی اول ارتش مکانیزه خود را از میانبر بلژیک راهی فرانسه کرد و در حال درهم کوبیدن این ارتش بود که ابتکارات فرمانده نظامی پاریس یعنی مارشال فوش و اهمال فرمانده یکی از لشکرهای مهاجم آلمانی موجب می‌شود تا پاریس از لبه سقوط در جنگ اول جهانی نجات پیدا کند و در نهایت آلمان و متحدانش شکست می‌خورند و با اصرار فرانسه یکی از سخت‌ترین مجازات‌های مالی علیه آلمان برقرار می‌شود و در سال‌های ۱۹۱۹ تا ۱۹۲۳ تورم سه رقمی را بر زندگی مردم این کشور حاکم می‌کند.
شمایی از زندگی مردم آلمان در سال‌های پس از جنگ جهانی اول را در سریال بابیلون برلین می‌توانید ببینید. این بار در جنگ دوم جهانی نوبت آلمان نازی بود که بالاخره به آرزوی دیرینه آلمانی‌ها جامه عمل بپوشاند و پاریس را در نبردی دو هفته‌ای فتح کند.
۵ سال بعد با هجوم نیروهای آمریکایی از شمال فرانسه پاریس آزاد می‌شود بدون آنکه خسارتی دیده باشد. آیا فرانسوی‌ها و پاریسی‌ها تصمیم درستی گرفتند یا حق با کاریکاتوریست‌های خشمگین انگلیسی است که در طرح‌هایشان فرانسه را همچون دختری نشسته روی پای افسران آلمانی نشان می دادند؟ این پارادوکس حل خواهد شد؟
