وصیت ویلیامز به نوید، داوران لیگبرتر و...
روزنامه هفت صبح | یک: مطب دندانپزشکی بودم و دکتر من میزبان یکی از دوستان قدیمیاش هم بود و با هم بحث میکردند و من شنونده ناگزیر این بحث. حرف از دوست مشترکشان بود که هفت روز هفته در شهر … (یکی از شهرهای استان مرکزی) کار میکند و مدام بین تهران و آن شهر در حرکت است و احتمالا ماهی ششصد میلیون تومان درآمد دارد و آن یکی میگفت یک سفر که به خارج میروی و این رقمها را به دلار تبدیل میکنی، تازه میفهمی که چندان هم پول در نیاوردهای. چرا که در دوبی یک آب معدنی ۳۵ هزار تومان میشود و یک پیتزاهات ۴۳۰ هزار تومان که تازه خوشمزه هم نیست.
دو: چرا داورهای ما اینطوری شدهاند؟ چرا اعتماد به نفس خود را از دست دادهاند؟ روز جمعه سر یک خطا در نزدیکی هجدهقدم تیم مس رفسنجان، داور و کمکها و ناظر بازی یک کنفرانس چندجانبه تشکیل دادند تا یک ضربه آزاد معمولی بیرون هجدهقدم را اعلام کنند و تازه از اخراج بازیکن حریف هم خودداری کردند. یا در بازی استقلال و گلگهر که داور مسابقه تصمیمات عجیبی اتخاذ کرد. این داوران تحصیلکرده خوشاخلاق را که آوردهاید کمی جنم و شجاعت هم به آنها تزریق کنید. جای دوری نمیرود.
سه: غلطهای دیکته نوید محمدزاده در یک استوری اینستاگرامی مورد توجه افکار عمومی قرار گرفته. خب پیش میآید و زیاد نباید مته به خشخاش گذاشت اما هرچه هست محمدزاده چهرهای است با دوتا سیمرغ و جایزه ونیز و کلی جایزه بینالمللی دیگر و با فلان اینفلوئنسر کمسواد فرق دارد.
خود محمدزاده باید بیش از هرکسی مواظب سقوطش به دره سلبریتیهای بیهنر باشد. محیط سینما و معاشرین یکسان و همنشینیهای مکرر، این ظرفیت را دارند که بازیگر فوقالعادهای مثل محمدزاده را نیز به دره سطحی بودن و سخافت پرت کنند. بهترین کار پیدا کردن معاشرینی خارج از حیطه بسته سینماگران است. زمانی رابین ویلیامز خدابیامرز خاطرهای نقل میکرد که در محفلی با یک زبانشناس مشهور آمریکایی روبهرو و همکلام شده و این معاشرت دوباره به یاد رابین ویلیامز انداخته که هوش و تیزهوشی و قدرت درک یعنی چه!
بعضی اوقات یادمان میرود که اهالی سینما عموما از یک ضریب هوشی متوسط و در حد میانگین جامعه برخوردارند و همنشینی مدام و انحصاری با این دوستان سینمایی حتما خوش میگذرد اما کمکم شما را به ورطه متوسط بودن و پیش پا افتاده بودن میکشاند. با زبانشناسها و دانشمندان و ادبا هم معاشرت کنید آقای محمدزاده.