واکنش کمیته بین‌المللی پارالمپیک به مرتضی مهرزاد
روزنامه هفت صبح، نگین باقری | اسمش مرتضی مهرزاد است.پسر ۳۴ ساله چالوسی که قد رعنای او دیروز در رژه پارالمپیک چشم همه را گرفت. شاید خیلی از افراد یادشان رفته بود که اولین‌بار سال ۱۳۸۸ چهره او را در برنامه ماه عسل دیده بودند.اما بین مرتضی آن روزها با آن مردی که دیروز با دو عصا زیر بغل در ورزشگاه ملی توکیو قدم زد آسمان‌ها فاصله هست. مرتضی یک ویژگی خیلی خاص دارد که از او در این سال‌ها یک ستاره ساخته: قد بلندی دارد که حتی وقتی می‌نشیند حداقل دو سر و گردن از اعضای تیم بلندتر است. حتی وقتی روی زمین می‌نشیند، دستانش ۱۹۳ سانتیمتر از زمین بالاتر می‌رود و برای والیبال نشسته از این چه چیزی بهتر؟
او وقتی ۱۶ ساله بود یک متر و ۹۰ قد داشت. همان موقع بود که از دوچرخه روی زمین افتاد و لگنش آسیب دید.اینطور شد که داستان زندگی مرتضی از این رو به آن رو شد. او حالا لباس شماره دو تیم ملی والیبال کشورمان را می‌پوشد و با دو متر و ۴۰ سانتیمتر قد، برای خودش اسم و رسم معروفی در دنیا دست و پا کرده. دیروز کمیته بین‌المللی پارالمپیک در اینستاگرام برای این مرد که بلندقامت‌ترین پارالمپین توکیو است در جمله زیبایی نوشت:«شما در میان جمعیت متمایز هستید و ما آن را دوست داریم.»
روزنامه گاردین هم یادداشتی درباره مهم‌ترین شخصیت‌های پارالمپیک امسال منتشر کرده که در آن درباره مرتضی مفصل پرداخته شده است.
این فقط قد مرتضی نیست که از او یک چهره ویژه ساخته. این مرد ۳۴ ساله داستان زندگی حیرت‌انگیزی دارد. از آن داستان‌هایی که اگر در کتاب بخوانید زیر بار واقعی بودن آن نمی‌روید. ماجرا این است که مرتضی تا سال دوم راهنمایی با معدل بالا و نمرات خوب تحصیلاتش را ادامه می‌دهد اما به خاطر تمسخر بچه‌ها علاقه‌اش را به کلاس مدرسه از دست می‌دهد.
التماس مادر افاقه نمی‌کند و اینگونه مرتضی قصه ما راه مغازه و کارگری در پیش می‌گیرد. تمسخرها آنجا هم ادامه پیدا می‌کند تا ستاره این روزهای توکیو کم کم منزوی و منزوی‌تر می‌شود. همان روزی که با مادرش به برنامه ماه عسل رفته بود، همه حواس «گلچین» کاپیتان والیبال نشسته چالوس را به خودش جلب می‌کند. گلچین روستا به روستا دنبالش می‌گردد،او را پیدا می‌کند، پرورشش می‌دهد تا اینکه مرتضی با تیم ثامن مشهد قرارداد می‌بندد و اینطور ستاره‌ای از روستاهای چالوس متولد می‌شود.
