هفت تیم دوست داشتنی در جامهای جهانی
روزنامه هفت صبح| توضیح : این یک انتخاب شخصی است از تاریخ جامهای جهانی .
یک: برزیل 1982. عجیب است از تیمی که حتی به جمع چهار تیم پایانی جام جهانی نرسید به عنوان بهترین تیم تاریخ جامهای جهانی ياد کنم آن هم در حالیکه آن تیم حداقل در بخش دفاعی نقایص زیادی داشت و در پنج بازی شش گل دریافت کرده بود. اما همه اینها در مقابل خاطره هارمونی و زیباییهای یاران سوکراتس و شاگردان تله سانتانا رنگ میبازند. فوتبال برزیل 82 منتهیالیه زیباییهای فوتبال است. به عنوان مجموعهای از هنرهای فردی و هارمونی تیمی.
بازیکنانی که با اشتیاق به سمت دروازه حریف میتاختند و از ارائه انواع واقسام تکنیکها و مهارتها کاملا آزاد بودند. برزیل 1982 متعلق به چهل سال پیش است اما تکامل فوتبال نوین ذرهای از جذابیت آن تیم نکاسته است. انگار فوتبال در برزیل 82 به یک قله میرسد. قلهای تکرار ناشدنی. برزیل درآن جام و طی 5 بازی 15 گل به ثمر رساند که سیزده تای آن جزو زیباترین نمونههای تاریخ فوتبال محسوب میشوند. و از همه مهمتر تیمی که با چندین چهره کاریزماتیک و رعنای فوتبال شکل گرفته بود.
چهرههای خاص و تکرار ناشدنی. مثل کاپیتان سوکراتس، جونیور، ادر، فالکائو و البته زیکو. به لحاظ رعنایی شاید تنها میلان در دهه نود وضعیت مشابهی با این تیم داشته باشد و یا هلند دهه هفتاد. بازیکنانی خوش قد و قامت با چهرههایی مردانه و سرشار از زیباییهای فوتبال. آن تیم دو بر یک شوروی را شکست داد، اسکاتلند را چهار بر یک مغلوب کرد، نیوزیلند را چهار برصفر در هم کوبید، آرژانتین را سه بر یک مغلوب کرد و سپس در یکی از ناعادلانه ترین نتایج تاریخ فوتبال سه بر دو از ایتالیا شکست خورد.
گلهای سوکراتس به شوروی و ایتالیا، گلهای ادر به شوروی و اسکاتلند، گلهای زیکو به اسکاتلند و نیوزیلند و گلهای فالکائو به اسکاتلند و ایتالیا و گل زیبای جونیور به آرژانتین محال است از ذهن دوستداران فوتبال زدوده شود. چشنوارهای از زیباییهای تکرار ناشدنی فوتبال. شوت و قیچی و چیپ و ضربات از زاویه بسته و…
دو: برزیل 1970. احتمالا قدرتمندترین تیمی است که در تاریخ جامهای جهانی ظاهر شده است. با ترکیبی دلنشین از بازیکنان هجومی و مدافعان باهوش و دروازهبانی مطمئن. آن جلو پله بود و توستائو و جرزینیو و پشت سرشان بازیکنانی مثل ریوه لینو و جرسون و در دو دفاع چپ و راست هم کارلوس آلبرتو و پائولو سزار. تیمی که هر شش بازی خود را با قدرت پیروز شد. شاید تنها بازی سخت و نزدیک آنها مقابل انگلیس بود که دست آخر با تک گل جرزینیو روی پاس عالی پله پیروز شدند.
یک بازی کلاسيک و منحصر به فرد. در دورمقدماتی آنها چهار بر یک از سد چکسلواکی گذشتند؛ انگلیس را با یک گل پشت سر گذاشتند، سه بر دو رومانی را بردند(نتیجه بازی گولتان نزند برتری برزیل در این بازی خیلی بیشتر از این نتیجه نزدیک بود)، چهار بردو پرو را در هم شکستند، اروگوئه بد بدن و چغر را سه بر یک از پیش رو برداشتند و در فینال هم چهار بر یک از سد ایتالیا گذشتند. در واقع به جز آلمان غربی با همه مدعیان جام ملاقات کردند و به شکل شایستهای قهرمان جهان شدند. یک تیم ترسناک و پر از استعدادهای تکرار ناشدنی.
سه: مجارستان 1954. اشتباه نکنید. قرار دادن آنها در این مکان به خاطر سرسپردگی به تاریخ مکتوب فوتبال نیست. حاصل دیدن بیش از ده ساعت از مسابقات جام جهانی 1954 بر روی یوتیوب است. مجارستان در آن دوران تیمی خارقالعاده بود با قدرت هجومی شگفتانگیز و با انبوهی از بازیکنان خلاق که فوتبال را به شکلی متفاوت از دیگران بازی میکردند. در قلب خط میانی دو هافبک نابغه داشتند. هیده کوتی و بوژیک. بوژیک بیشتر در وضعیت دفاعی قرار داشت و هیده کوتی در مود حمله.
در خط حمله هم زوج کوچیس و پوشکاش سیستم چهار دو چهار را تکمیل میکردند. پوشکاش شوتزن و تکنیکی و کوچیس سرزن و فرصت طلب. این نوابغ بین سالهای 52 تا 54 سلاطین غیرقابل رقابت فوتبال جهان بودند. پیروزی هشت بر سه آنها مقابل آلمان غربی در مرحله مقدماتی نشانه قدرتنمایی حیرت انگیز این تیم بود. آنها به جز آلمان با 9 گل از سد کرهجنوبی هم گذشتند و در مراحل بعد در دو بازی سخت و بسیار زیبا برزیل و اروگوئه را از پیش رو برداشتند.
بخصوص بازی زیبای آنها با اروگوئه که مدافع عنوان قهرمانی بود و به وقت اضافه کشیده شد، جزو زیباترین بازیهای تاریخ جام جهانی ثبت شده است. اما در فینال در ملاقات دوباره با آلمان غربی وقتی در همان 12 دقیقه اول دو بر صف پیش افتادند از قهرمانی خود مطمئن شدند اما آلمانیها با همان سماجت مشهورشان بازگشتند و در نهایت نتیجه بازی را سه بر دو تغییر دادند. و مجارستان نایب قهرمان شد.
چهار: هلند 1974. باز هم یک ناکام دیگر جامهای جهانی! شاگردان رینوس میشل همچون گردباد در سطح فوتبال اروپا و جهان ظاهر شدند و استحقاق موفقیتهای بسیار بیشتری داشتند. شاه مهره هلند طبیعتا یوهان کرویف بود که بزرگانی مثل نیسکنس به عنوان هافبک دفاعی، رودی کرول به عنوان دفاع چپ و جانی رپ به عنوان مهاجم در کنارش بودند. آنها اروگوئه، بلغارستان، آرژانتین، برزیل و آلمان شرقی را با اقتدار از سر راه برداشته بودند(و یک تساوی بدون گل مقابل سوئد).
بخصوص پیروزیهایشان مقابل آرژانتین (چهار بر صفر ) و برزیل (دو بر صفر) نشانههای اقتدار این تیم بود.آنها با 14 گل زده و تنها یک گل خورده به فینال رسیدند. در فینال هم در همان دقیقه یک از آلمان غربی پیش افتادند اما اسیر همان حس تلاش تا آخرین لحظه مشهور آلمانها شدند و در نهایت به شکل ناسزاوارانهای دو بر یک بازی را واگذار کردند. این داستان یکی از زیباترین تیمهای تاریح فوتبال بود.
پنج: اسپانیا 2010. این تیم از دل مکتب بارسلونا متولد شده بود و با یک سرمربی تیزهوش مادریدی قهرمان جهان شدند. در اولین بازی با یک گل از سوئیس شکست خوردند اما بعد از آن با تکیه بر درخشش داوید ویا در خط حمله و زوج تکرار ناشدنی ژاوی و اینییستا یک نفس تا فینال تاختند و از سد شیلی و هندوراس و پاراگوئه و پرتغال و آلمان و هلند عبور کردند.چهار بازی آخر را با نتایج مشابه یک بر صفر پشت سر گذاشتند. تیمی موزون و دوست داشتنی.
شش: انگلیس 1990. شاگردان بابی رابسون اگر مقهور ناملایمات فوتبال و اشتباهات پیتر شیلتون نمیشدند میتوانستند جام جهانی 1990 را فتح کنند. آنها شروعی ناامید کننده داشتند و مقابل ایرلند در یک بازی کسالت بار مدل بریتانیایی متوقف شدند اما با شکست دادن مصر و سپس عبور از سد بلژیک با گل دقیقه 119 و سپس شکست دادن تیم شگفتیساز کامرون در وقتهای اضافه به نیمه نهایی رسیدند و آنجا پس از تساوی با آلمان در ضربات پنالتی شکست را پذیرفتند و در ردهبندی هم به ایتالیا باختند. البته در هردوبازی آخر هنرنمایی دیوانه وار پیتر شیلتون سنگین وزن را نباید از یاد برد. این تیم دراماتیک را با گری لینه کر، پل گاسکویین، کریس وادل، استوارت پی یرس، مارک رایت و دیوید پلات در خاطر داریم.
هفت: پرتغال 1966. در دهه شصت بنفیکا از غولهای فوتبال اروپا بود که پنج بار به فینال باشگاههای اروپا رسید و دوبار هم فاتح آن شد. ستاره اصلی تیم اوزه بیو بود و یک هافبک قدرتمند به اسم کولونا و یک دفاع زحمتکش به اسم جرمانو. پرتغال در قامت یک مدعی در جام جهانی 1966 ظاهر شد. آنها در دورمقدماتی و در یک گروه سخت از سد برزیل و شیلی و بلغارستان گذشتند و در یک چهارم نهایی در یک بازی دراماتیک شکست سه بر صفر مقابل کره شمالی را به پیروزی پنج بر سه تغییر دادند و در نیمه نهایی اسیر انگلیس میزبان شدند و در رده بندی با غلبه بر شوروی به مقام سوم جهان رسیدند.
* هفت تیم دیگر: ولز 1958، آلمان 1990، آلمان غربی1970، فرانسه 1982، ایتالیا 2006، کرواسی 1998، بلژیک 2018 .