هزینه‌های باورنکردنی درمان کرونا
روزنامه هفت صبح | تا همین دو ماه و چند روز پیش که به نظر می‌رسید افسار کرونا از دست سیستم بهداشت و درمان در نرفته، چند بیمارستان دولتی با عنوان بیمارستان‌های «ریفرال» یا «معین» مسئول پذیرش بیماران مشکوک یا مبتلا به کرونا بودند، فهرست این بیمارستان‌ها دست به دست می‌شد تا کسی مراجعه بی‌خود به بیمارستان‌های دیگر نکند.
اما در موج دوم افزایش بیماران کرونایی و خطر پر شدن بیمارستان‌های دولتی وزارت بهداشت به این نتیجه رسید که بهتر است برای کسانی که دست‌شان به دهان‌شان می‌رسد امکان مداوا در بیمارستان‌های خصوصی فراهم باشد تا دولتی‌ها برای بقیه ظرفیت داشته باشد. البته در همین حین خیلی از کسانی که چندان هم متمول نیستند، مجبور به بستری کردن بیمارشان در بیمارستان‌های خصوصی شدند و در نهایت فاکتورهایی به دست‌شان داده شد که برق از سر هرکسی می‌پراند، از ۵۰ میلیون تا ۱۵۰ میلیون تومان.
*** تست از ۷۰۰ هزار تومان
وقتی به عنوان یک بیمار مبتلا به کرونا در بیمارستان بستری می‌شوید احتمالا تست کرونا از شما گرفته می‌شود، آن هم احتمالا نه یک بار بلکه دو بار. هزینه هر بار تست کرونا در بخش خصوصی حداقل ۷۰۰ هزار تومان اعلام شده اما به گفته معاون وزیر بهداشت برخی از مراکز خصوصی در این زمینه تخلف می‌کنند. پرس‌و‌جوهای هفت‌صبح هم نشان می‌دهد این تخلف اصلا موردی و نادر نیست و صدور فاکتور یک میلیون تومانی برای تست اصلا تعجبی ندارد. بنابراین همین اول کار رقم حداقل یک میلیون و ۴۰۰ هزار تومان را برای دو بار تست کرونا کنار بگذارید.
*** مراقبت‌های ویژه هزینه دارد
اغلب کسانی که کرونا به بدن‌شان حمله کرده و باید بستری شوند، به احتمال زیاد راهی بخش مراقبت‌های ویژه خواهند شد و هزینه بستری در این بخش بسته به درجه‌بندی بیمارستان‌ها از
دو میلیون و ۴۰۰ هزار تومان شروع می‌شود و تا چهار میلیون و ۹۰۰ هزار تومان می‌رسد؛ یعنی بیماری که یک هفته در بخش مراقبت‌های ویژه یکی از بیمارستان‌های خصوصی تهران بستری باشد باید رقمی بین ۱۷ تا ۳۴ میلیون تومان «فقط» هزینه بستری در این بخش را بپردازد.
البته نزدیکان فردی که در یکی از بیمارستان‌های خصوصی تهران بستری بوده می‌گوید این هزینه بستری یک فرد عادی است، کسی که کرونا دارد نزدیک ۱۰ درصد تحت عنوان «ایزولاسیون» به هزینه‌های بستری‌اش در بخش مراقبت‌های ویژه اضافه می‌شود،. بخش امور مالی یکی از این بیمارستان‌ها به هفت‌صبح می‌گوید: «دریافت هزینه ایزولاسیون کاملا طبیعی است چون برای بیماری که کرونا دارد باید پروتکل‌های بهداشتی خاصی رعایت شود؛
از ضد عفونی کردن محیط و وسایل گرفته تا لباس‌های مخصوص کادر درمان، اینها همه هزینه دارد که باید پرداخت شود.»پس تا اینجای کار، رقم ۲۸ میلیون تومان به عنوان میانگین هزینه هفت شب بستری در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان‌های دولتی را به یک میلیون و ۴۰۰ هزار تومان هزینه تست اضافه کرده و گوشه ذهن‌تان داشته باشید تا برویم سراغ بقیه هزینه‌ها.
*** سایر آزمایش‌ها
اگر خدای نکرده به دلیل ابتلا به کرونا نیاز به بستری آن هم در بخش خصوصی داشته باشید، طبیعتا نیاز به انواع و اقسام آزمایش‌ها هم پیدا می‌کنید؛ از آزمایش خون گرفته تا سی‌تی اسکن ریه و… . پرس و جو از کسانی که این تجربه را داشته‌اند نشان می‌دهد حداقل هزینه آزمایش‌های روزانه آنها به۵۰۰ هزار تومان می‌رسیده است. یکی از کسانی که با بیماری زمینه‌ای دیابت شدید در بخش مراقبت‌های ویژه بستری بوده می‌گوید فقط در یک روز یک میلیون و ۲۰۰ هزار تومان هزینه آزمایش‌های مختلفش شده است.
با این وجود ما همان روزانه ۵۰۰ هزار تومان را در نظر می‌گیریم که برای یک هفته می‌شود سه و میلیون ۵۰۰ هزار تومان و در کنار هزینه‌هایی که تا الان شمرده‌ایم به رقم ۳۳ میلیون تومان می‌رسیم. البته این را هم در نظر داشته باشید که هزینه انجام اقداماتی مانند نصب لوله تنفسی هزینه جداگانه‌ای دارد که از ۷۰۰ هزار تومان شروع می‌شود.
*** دارو، بخش بزرگی از هزینه‌ها
بیماران بستری در بخش مراقبت‌های ویژه، بسته به وضعیت و وخامت حالشان داروهای مختلفی دریافت می‌کنند که هزینه‌های متفاوتی هم دارد اما بعضی از خانواده‌هایی که بیمار مبتلا به کرونا داشته‌اند و او را در بیمارستان خصوصی بستری کرده‌اند از آمپول‌های گران‌قیمتی می‌گویند که هزینه هر بار تزریقش حداقل یک میلیون و ۵۰۰ هزار تومان بوده است، این دارو همان رمدسیویر معروف و جنجالی است که مدتی پیش ماجرای فروشش در بازار سیاه خبرساز شده بود.
اینطور که نزدیکان یکی از بیماران بستری می‌گوید، خود بیمارستان‌های خصوصی این دارو را ندارند بلکه تجویز می‌کنند و می‌گویند بروید پیدا کنید. بعضی از بیمارستان های خاص و ارگانی این دارو را خودشان دارند، داروخانه‌ها هم که ندارند پس می‌ماند بازار سیاه. بعضی منابع هم می‌گویند دارویی که به قیمت یک میلیون و ۵۰۰ هزار تومان توسط خود بیمارستان‌ها به بیمار تزریق می‌شود در واقع نمونه ایرانی داروی آمریکایی است که چند روز پیش خبر توزیعش در بیمارستان‌ها شنیده شد.
این تنها داروی گران‌قیمتی نیست که یک بیمار مبتلا به کرونا که در بخش مراقبت‌های ویژه بستری است باید مصرف کند، مثلا دوره مصرف داروی «آی وی آی جی» که گویا تحت پوشش بیمه هم نیست، برای خانواده یکی از مبتلاها ۱۸ میلیون تومان تمام شده است. داروی دیگری به نام «ایلومیدین» که فشار ریه را پایین می‌آورد هم بین ۵ تا ۷ میلیون تومان قیمت دارد و برای اغلب بیمارانی که کرونا ریه‌های‌شان را درگیر کرده تجویز می‌شود. بنابراین تجربه کسانی که چنین روزهایی را از سرگذرانده‌اند نشان می‌دهد باید بین ۲۰ تا ۳۰ میلیون تومان هم برای دارو کنار گذاشته شود.
*** خرده خرج‌های باقی مانده
برای کسی که یک هفته بستری در بخش مراقبت‌های ویژه برایش حداقل ۶۰ میلیون تومان آب خورده، هزینه‌هایی مانند هر بار ویزیت توسط پزشک متخصص به قیمت حداقل ۸۵ هزار تومان، خرده خرج محسوب می‌شود، حتی اگر در مجموع رقمی نزدیک به دو میلیون تومان تمام شود. از طرف دیگر بیمار به محض بیرون آمدن از بخش مراقبت‌های ویژه که راهی خانه نمی‌شود، بلکه اگر موفق به پشت سر گذاشتن این مرحله شود، یکی دو شب هم در «بخش» خواهد بود و هزینه بستری در بخش هم شبی حداقل یک میلیون و ۱۰۰ هزار تومان است به اضافه تمام آزمایش‌هایی که برای ترخیص لازم است و البته داروهایی که قبل از خروج از بیمارستان باید تهیه کند تا به درمان در خانه ادامه بدهد.
*** فقط پولدارها به بیمارستان خصوصی می‌روند؟
ممکن است فکر کنید فاکتورهای چندده میلیونی برای کسانی که «پولدار» محسوب می‌شوند رقم خاصی نیست و پرداختش کاری ندارد اما بد نیست بدانید که خیلی از کسانی که مجبور هستند بیمارشان را در بیمارستان خصوصی بستری کنند پولدار نیستند بلکه چاره‌ای غیر از این کار ندارند چون ظرفیت بخش مراقبت‌های ویژه در اغلب بیمارستان‌های دولتی تقریبا پر شده است.
یکی از پرستاران بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان امام خمینی در مورد وضعیت پذیرش بیماران در این بخش به هفت صبح می‌گوید: «مجبوریم به خیلی از کسانی که در حالت عادی بستری می‌کردیم بگوییم برای مراقبت به خانه بروند تا در صورت خالی شدن تخت با آنها تماس بگیریم، از طرف دیگر اگر یک جا خالی شود و همان موقع بیمار برسد که اغلب همین اتفاق هم می‌افتد، باید بیماری که رسیدن پذیرش کنیم و حق نداریم جای خالی را برای رسیدن بیماری که در نوبت است نگه داریم، به همین دلیل هم خانواده‌ها ترجیح می‌دهند بیمارشان را به بیمارستان خصوصی ببرند.»
او جواب این سوال که مگر بیماری که با آمبولانس می‌آید از قبل برای پذیرشش هماهنگی‌های لازم انجام نشده است؟ می‌گوید: «اینطور نیست که همه بیماران با آمبولانس بیایند. خیلی‌ها با پای خودشان می‌آیند اما شرایطشان طوری است که بهتر است بستری شوند و تحت مراقبت قرار بگیرند اما ما مجبوریم آنها را بفرستیم خانه و بگوییم اگر حالت خیلی بدتر شد بیا یا اینکه داروها را بنویسیم و تاکید کنیم که درست و سر موقع مصرف شود. برای همین هم متاسفانه خیلی‌ها به خانه می‌روند و وقتی حالشان خیلی بد شده به بیمارستان بر می‌گردند. این خبرها دهان به دهان می‌چرخد و کاری می‌کند که افراد ترجیح بدهند حتی با وجود هزینه‌های زیاد به بیمارستان خصوصی مراجعه کنند.»
گویا در این بین هم کسانی هستند که در شرایط ایده‌آل بهتر است بستری شوند اما در خانه هم خطر چندانی تهدیدشان نمی‌کند، این دسته کسانی هستند که با مراجعه به بیمارستان خصوصی فورا دستور بستری می‌گیرند، مردم هم می‌ترسند و ترجیح می‌دهند خطر نکنند و زیربار هزینه‌های چندده میلیونی بروند.
