نگاهی به کنسرت‌نمایش «سیصد» کاری از سهراب پورناظری
روزنامه هفت صبح، فاطمه زم‌یار| کنسرت‌نمایش «سیصد» با روایت کتاب‌سوزی و نسل‌کشی مغول‌ها نوشته‌ای از محمد رحمانیان بر‌اساس متنی از «ری بردبری» است. بهای بلیت کنسرت نمایش سیصد از ۷۰ تا ۶۹۵ هزار تومان بوده است که مورد هجمه زیادی قرار گرفت؛ عوامل «سیصد» هم در پاسخ به این واکنشات ادعا کردند تولید این کار نزدیک به ۳۰میلیارد تومان هزینه داشته است. همچنین ادعا شده قیمت بلیت‌ها از کمترین حد ممکن شروع می‌شود اما شواهد گویای آن است که تعداد بسیار محدودی شاید فقط موفق شوند بلیت‌های ارزان‌قیمت برای این نمایش تهیه کنند!
این نمایش چند شگفتی یا تازگی برای مخاطب دارد؛ اول از همه قرار گرفتن «امیر جدیدی» در جایگاه کارگردانی و بعد از آن حضور «رضا بهرام» به‌عنوان خواننده است، چراکه این نمایش سابق بر این با حضور «همایون شجریان» روی صحنه رفته است. شاید همین امر باعث شود تا مخاطب ناخودآگاه در تمام مدت اجرا خواننده را با همایون شجریان مقایسه کند؛ که حتی می‌توان گفت فضای ملی و میهنی کار در کنار یک خواننده سنتی می‌توانست خوش‌تر بنشیند.
این ادعا را می‌توان راجع به کارگردانی آن نیز کرد، چراکه مخاطب در انتظار شنیدن کارگردانی نامدارتر برای این اثر عظیم و پرخرج است. هرچند نمی‌توان گفت که امیر جدیدی شما را در کارگردانی ناامید می‌کند اما پذیرش این پروژه بزرگ با وجود کارنامه کمرنگ او در تئاتر، جسارت زیاد او را می‌رساند. امیر جدیدی در توضیح این اتفاق در گفت‌وگویی ابراز کرده است: «من چندان علاقه عجیبی به کارگردانی نداشتم اما چون این پروژه درباره ایران است و چون دوست دارم برای سرزمینم کار مثبتی داشته باشم، این کار را پذیرفتم.»
اما آنچه در شروع پروژه بیش از هر نکته دیگری برای مخاطب قابل‌توجه خواهد بود، حجم وسیعی از پروداکشن صحنه و طراحی جایگاه تماشاگران است که حجم قابل‌توجهی از نور و موسیقی و تصویر را در خود جای می‌دهد. هر چند نمی‌توان با اطمینان گفت همه این جایگاه‌ها دید خوب و مناسبی را در اختیار مخاطبان قرار می‌دهد. «دلنیا آرام» هم شگفتی دیگر این نمایش است. او یکی از بازیگران و خوانندگان این کنسرت نمایش است که در نقش دختر چنگیزخان مغول بازی بدون نقص و میخکوب‌کننده از خود ارائه می‌دهد.
«رضا کیانیان» و «علی نصیریان» از بازیگران دیگر این کنسرت نمایش هستند که حضوری ویدیوئی در نمایش دارند! آن‌ها در این اجرا مونولوگی را مقابل دوربین ضبط کرده و در هر اجرا، صحبت‌هایشان در قالب ویدئومپینگ روی دیوار کاخ ملت نقش می‌بندد. اگر تا قبل از مواجهه با این اتفاق این خبر به گوش شما نرسیده باشد که حضور این پیشکسوتان نامدار سینما و تئاتر ایران در این نمایش ویدئویی است، بدون‌شک سرخورده خواهید شد و افسوس خواهید خورد که چرا خود آن‌ها بر صحنه حاضر نشده‌اند.
دست‌اندرکاران این اثر به گفته خود کوشیده‌اند، در پاسخ به فیلم ضدایرانی «سیصد» و در ادامه پروژه «سی» که سال‌های قبل با حضور جمعی از شناخته‌شده‌ترین هنرمندان عرصه تئاتر، سینما و موسیقی در کاخ سعدآباد پیش روی مخاطبان قرار گرفت، آن را اجرا کنند تا در کنار وجوه جذاب دیداری و شنیداری، به موضوع مهمی در تاریخ کشور هم پرداخته باشند.
هرچند که اثر با مشخصه‌های آشکار و پرتکراری از وطن‌پرستی و ملی‌گرایی تولیده شده تا اگر در جریان سابقه این ماجرا هم نباشید با یک اثر کامل و مستقل روبه‌رو باشید. حال این‌که چقدر این اثر را می‌توان پاسخ به یک فیلم ضدایرانی دانست، هر مخاطب باید به‌زعم خود بگوید؛ اما در آن‌که این روزها ما به تولیدات این‌چنینی با درون‌مایه‌های وطنی نیاز داریم، جای هیچ شک و شبهه‌ای نیست.
