نقد و بررسی «گاد آو وار رگناروک»، مهم‌ترین بازی پلی‌استیشن
روزنامه هفت صبح، رضا حسینی| چهار سال از عرضه چهارمین نسخه از God of War گذشت. عنوانی تحسین‌برانگیز و حتی شاید بتوان گفت انقلابی در نوع خودش که جاه‌طلبی استودیو سانتامونیکا را به رخ طرفدارانش کشید. سانتامونیکا در حرکتی غیر‌منتظره فرمول ساخت سه‌گانه اول را به‌صورت کامل دور ریخت و دست به توسعه عنوانی زد که همانند طرفدارانش گذر زمان و پختگی در تک‌تک لحظات آن موج می‌زد.
شخصیت اصلی داستان از خدایگانی وحشی و بی‌منطق که فقط در حال کشت و کشتار تمام خدایگان، تایتان‌ها و جنبندگان اساطیر یونان بود، تبدیل به فردی آرام و گوشه‌گیر شد که تنها سعی داشت گذشته خودش را به دست فراموشی سپرده و در نقش پدر حداقل زندگی آرامی را برای خود و خانواده‌اش فراهم سازد و در این راه به اجبار دست به مبارزه و کشتار تعدادی از خدایگان سرزمین‌های شمالی زد. داستان در شماره اول نیمه‌تمام ماند و حال در سال ۲۰۲۲ شاهد شماره دوم با نام God of War Ragnarok و پایان ماجراجویی‌های او در سرزمین‌های شمالی و نه قلمرو آن هستیم.
برای توصیف داستان رگناروک می‌توان آن را «استادانه» خطاب کرد. اصلا بگذارید از همین اول خاطر‌نشان شوم که خبری از نقد بر داستان بازی نیست و در اینجا من فقط سعی کرده‌ام از دایره لغاتم برای توصیف عظمت کار بدون لو دادن کوچک‌ترین جزئياتی از داستان بنویسم. همان روایت استادانه، دوربین بدون کات و تقابل جذاب کریتوس و آترئوس به دستان هنرمندان استودیو سانتامونیکا یک بار دیگر عنصر درخشان شماره دوم محسوب می‌شوند
با این تفاوت که همه‌چیز در رگناروک چندین برابر گسترش یافته و شماره قبل همانند قطره‌ای در مقابل اقیانوس رگناروک به حساب می‌آید. اگر نسخه 2018 همانند اولین نسخه «ارباب حلقه‌ها: یاران حلقه» بود، رکناروگ همانند قسمت‌های دوم و سوم ارباب حلقه‌ها یعنی «دو برج» و «بازگشت پادشاه» در قالب یک نسخه عمل می‌کند. عظمت و شکوه داستان به همان میزان در رکناروگ گسترش یافته و با داستانی به‌شدت حماسی و کامل طرف هستیم که دارای لحظات تاثیرگذار فراوانی است و ما را دائم از جای خود برای دقایق متعددی بلند می‌کند.
قطعا یکی از مواردی که در موفقیت شماره اول خوش درخشید، پرداخت و بلوغ شخصیتها و به بیان دیگر شخصیت‌پردازی استثنایی کریتوس، آترئوس و دیگر شخصیت‌های داستان بود. از نظر من این شخصیتها و روابط آنها بودند که به داستان اساطیر شمالی رنگ و بوی متفاوتی دادند. اساطیری که بار ها در دنیای سینما و در چند سال اخیر ویدئوگیم از آنها استفاده شده و اکثر اوقات به میزانی که سانتامونیکا موفق شده به آنها بال و پر دهد، دیده نشدند.
همچنین قهرمان داستان، کریتوس هم به‌شدت نسبت به سه‌گانه اول دچار تغییرات بنیادی شد و از یک شخصیت خاکستری و ماشین غول‌کشی، به پدری سخت‌گیر و خشک تبدیل شد که در طول داستان بعد‌های بیشتری از شخصیتش پدیدار می‌شود. رگناروک هم از این قاعده مسثتنا نبوده و همان روند تکامل شخصیتها و روابط‌شان را دنبال می‌کند. آترئوس چندین سال بزرگ‌تر شده و از یک کودک، به نوجوانی ماجراجو تبدیل گشته است که احساساتش بر او غلبه می‌کند.
کریتوس هم به همان میزان تغییر کرده و در طول داستان شخصیتش دچار تکامل می‌شود و لحظات به شدت متفاوت و نفسگیری را برای ما که از سال 2005 همراه با او بودیم رقم می‌زند. هر چه از یک ادامه با شکوه و جمع‌بندی پایانی یک داستان حماسی انتظار دارید در رکناروگ به ارمغان می‌پیوندد. از فراز و نشیب شخصیتها گرفته تا لحظاتی که حلقه‌های اشک را در چشمانم جاری می‌سازد و با احساسات و عواطف این شخصیتها همراه می‌شویم.
یکی دیگر از مواردی که در این نسخه با تغییرات کمتری نسبت به قبل بازگشته سیستم مبارزات، ارتقاي درجه و تغییر زره است. البته باید گفت واقعا نیازی به تغییر خاصی برای بخش مبارزات نبود و کامبت بازی در غالب سلاح‌های کریتوس از‌جمله Blades of Chaos و تبر Leviathan همچنان لذت‌بخش و مکانیزم آن بی‌نقص و با آزادی عمل فراوان است که دست مخاطبش را برای مبارزه به‌صورت کامل باز می‌گذارد. از همان مبارزه اول و استفاده از تبر کریتوس به‌شدت سیستم مبارزات و عمق آن خودش را به تصویر می‌کشد.
البته موارد جدیدی هم به این بخش‌ها اضافه شده که به‌خوبی توانسته‌اند تنوع فراوانی را به روند گیم‌پلی اضافه کنند. به‌عنوان یکی از طرفداران سبک hack & slash و عناوین «اکشن-ادونچر»، سیستم کامبت دو نسخه جدید به شدت عمق بیشتری نسبت به سه‌گانه اولی دارد و آزادی عمل فراوانی را در اختیار بازیکن برای مبارزه با دشمنان در دسترس قرار می‌دهد. تک‌تک مبارزات از همان مبارزه ابتدایی در صورتی که با برنامه و یا زمان‌بندی خاصی عمل نکنید موجب شکست شما خواهد شد.
به همین منظور مبارزات تنها به دکمه‌زنی خلاصه نشده و عملا زمان‌بندی دقیق برای parry کردن ضربات و حمله به دشمنان کلید پیروزی در مبارزات هستند. با آن‌که GOW دارای سیستم کلاس برای شخصی‌ها نیست، اما سیستم لول‌آپ شخصیتها و آرمور هم با پیشروی در مراحل، گزینه‌های بیشتری را در اختیار مخاطب قرار می‌دهند و به لطف المان‌های نقش‌آفرینی موجود می‌توان این موارد را به دلخواه شخصی‌سازی کرده تا تجربه‌ای متفاوت در زمان مبارزه با دشمنان نصیب هر بازیکن شود.
هر چند سیستم مبارزات تغییر نکرده اما در عوض تعداد مبارزات و تنوع دشمنان و غول آخر‌ها به‌شدت افزایش یافته است. یکی از انتقاداتی که به شماره اول وارد بود، تنوع نه‌چندان زیاد دشمنان و تعداد غول آخر‌ها بود که در این نسخه سانتامونیکا به خوبی به آنها پاسخ داده و با سفر به هرکدام از نه قلمرو با موجودات و غول آخرهای متفاوتی طرف هستیم که هر کدام از سیستمی متفاوت برای مبارزات پیروی می‌کنند و برای مبارزه با آنها نیازمند استفاده از تمام سلاح‌های کریتوس هستيم.
شرح عکس: ساخته سانتامونیکا همچنان از دید بصری حرف‌های بسیاری برای گفتن دارد.
