موقعیت‌هایی که مجری برنامه «چهل‌تیکه» هدر داد
روزنامه هفت صبح، مرجان فاطمی | برنامه «چهل‌تیکه» در حال حاضر یکی از مهم‌ترین برنامه‌های شبکه نسیم است و آنقدر پتانسیل دارد که می‌تواند در هر قسمت حتی با حضور مهمان‌های کمتر شناخته شده و کم‌کار هم اتفاق مهمی را رقم بزند اما آیا با اجرای محمدرضا علیمردانی چنین اتفاقی افتاده است؟ آنچه در اجرای چنین برنامه خاطره‌انگیزی اهمیت دارد تسلط مجری روی اطلاعات مهم کارنامه کاری مهمان‌هاست.
درواقع این مجری است که باید مهمان را هدایت کند تا درباره نکاتی از کارنامه‌اش صحبت کند که دانستن آنها برای مخاطبان جذاب است اما علیمردانی، یک سری سوال ثابت را از اکثر مهمان‌ها می‌پرسد و مدیریت چندانی روی پیشبرد بحث ندارد. اجرای محمدرضا علیمردانی را در سه قسمت از «چهل‌تیکه» آنالیز می‌کنیم.
*** سوالات ثابت از همه مهمان‌ها
محمدرضا علیمردانی به عنوان مجری برنامه «چهل‌تیکه» بدون در نظر گرفتن جایگاه و اهمیت مهمان برنامه و جذابیتی که نزد مخاطبان دارد معمولا یک‌سری سوال ثابت را از همه مهمان‌ها می‌پرسد. نیم ساعت اول برنامه صرف سوالاتی مشابه می‌شود. او سوالاتش را از افشین سنگ‌چاپ اینطور شروع کرد:«کجا به دنیا اومدی؟ تا چند سالگی اونجا بودی؟ مدرسه چطور بود؟ از کجا گفتی که من باید بروم سمت بازیگری؟ چه کارتون‌هایی دوست داشتی» و …
سوالاتی که از هومن حاجی‌عبداللهی در نیم ساعت اول پرسید هم تقریبا مشابه بود:« کجا به دنیا اومدی؟ ازکودکیت تصویری یادت هست؟ محله‌تون رو دوست داشتی؟ تخیلت چطوره؟ کی تشویقت کرد بازیگر شوی؟ نقش تلویزیون توی خونه‌تون چی بود؟ تلویزیونتون چه شکلی بود؟» و … شنیدن پاسخ این سوال‌هایی مثل « اکبر عبدی کجا به دنیا آمده؟
وقتی کودک بود چه جور بچه‌ای بود؟ چه کسی کاشف شما بود برای بازیگری؟» و … شاید درباره چهره محبوب وشناخته‌شده‌ای مثل اکبر عبدی جذاب باشد اما واقعا شنیدنشان از زبان هر مهمانی جذاب نیست. این وظیفه مجری برنامه است که با توجه به مختصات هر مهمانی یک‌سری سوال متفاوت طراحی کند. نه اینکه یک‌سری سوال ثابت را از همه بپرسد.
*** بی‌توجهی به اطلاعات گذشته مهمان‌ها
مسئله دیگری که در رابطه با اجرای علیمردانی وجود دارد بی‌توجهی او به نکات مطرح شده در مصاحبه‌های قبلی یا نکات مهمی است که هر مهمان در مصاحبه‌اش با خود او مطرح می‌کند. طبیعتا شخصی مثل افشین سنگ‌چاپ یا هومن حاجی‌عبداللهی و از همه مهم‌تر اکبر عبدی بارها و بارها در مصاحبه‌هایی که با رسانه‌های مختلف انجام داده‌اند به نکات مهمی از کارنامه‌شان اشاره کرده‌اند که دست گذاشتن روی آنها می‌تواند راهگشای بحث جذابی شود.
اصلا چرا راه دوری برویم افشین سنگ‌چاپ در «چهل‌تیکه» می‌گوید:«من ۱۲سال دستیار سیروس مقدم بودم» اما علیمردانی حتی یک سوال هم در این زمینه نمی‌پرسد. بلافاصله می‌گوید:« شما باعث کشف آدم‌های با استعدادی شدید» و شروع می‌کند به بحث کردن درباره استعدادهای او. حتی در بخشی دیگر که خود سنگ‌چاپ درباره همکاری با مقدم چند جمله‌ای گفت باز هم پی این بحث جذاب را نگرفت.
دربخش دیگر این مصاحبه، بخشی از «قطار ابدی» با حضور این بازیگر پخش شد اما علیمردانی حتی یک کلمه از همکاری او با رضا عطاران نپرسید. همکاری با شهاب حسینی هم از جمله مواردی بود که خود سنگ‌چاپ به آن اشاره کرد و علیمردانی فقط شروع کرد به تعریف وتمجید از او. زمانی که هومن حاجی‌عبداللهی شروع کرد به صحبت درباره «پایتخت»، علیمردانی باز هم سکوت کرد و با اینکه می‌دانست شنیدن درباره «پایتخت» برای مردم جذاب است، هیچ نپرسید. فقط گفت:«هزارماشالا تو برای این سریال وزنه مهم از ثروت‌های پایتخت بودی.»
*** حیف شدن مصاحبه اکبر عبدی
بی‌توجهی به اطلاعات مصاحبه‌های پیشین درباره مصاحبه اکبر عبدی خیلی بیشتر نمود داشت. علیمردانی تصاویری از هر فیلم پخش می‌کرد و از عبدی می‌خواست توضیح دهد. درحالی که عبدی تا به حال بارها درباره هرکدام از اینها صحبت کرده بود.
برگ برنده اصلی برای «چهل‌تیکه» زمانی بود که خاطرات جذاب و مهم‌تری را برای اولین بار از زبان او بشنوند. اگر عبدی درباره دوبله منوچهر اسماعیلی در «مادر» حرف نمی‌زد و وارد خاطراتش درباره این فیلم نمی‌شد باز هم به راحتی از کنار آن می‌گذشت. همانطور که خیلی راحت از کنار فیلم‌های مهم او از جمله «آدم‌برفی» گذشت.
*** تعریف و تمجید به جای پیشبرد بحث
به نظرمی‌رسد علیمردانی به جای اینکه به فکر بیرون آوردن یک پرسش و پاسخ جذاب از میان گفت‌وگو با مهمان‌ها باشد بیشتر قصد دارد بنشیند و از آنها تعریف کند و به خاطراتشان گوش دهد. در این صورت چه لزومی به انتخاب مجری برای این برنامه وجود داشت؟ در مصاحبه سنگ‌چاپ از همان ابتدا شروع کرد و گفت:«افشین سنگ‌چاپ خیلی خوش اخلاق، خیلی با حوصله و کوشا و درخشان است.»
هنوز چند جمله جلوتر نرفته، زمانی که او از تنبلی‌اش صحبت می‌کرد، علیمردانی گفت:« به‌هرحال خداروشکر که چیزی را دنبال کردی که استعداد و علاقه‌ات است.» در صورتی که همین تنبلی یا ویژگی‌های دیگر مهمان برنامه می‌توانست باب جذابی برای هدایت یک گفت‌وگوی جالب باشد.
