مقایسه مبلغ پاداش قهرمانان ادوار مختلف المپیک
روزنامه هفت صبح، فاطمه رجبی | قهرمانی در المپیک غیر از ارزش معنویاش، پاداش مادی قابل توجهی هم دارد؛ پاداشی که رقم آن هر سال از طرف کمیته ملی المپیک ایران تعیین و اعلام میشود. این پاداش در این دوره از مسابقات که در توکیو برگزار میشود در دو بخش به ورزشکاری که مدال کسب کند، داده میشود؛ یکی وقتی ورزشکار هنوز در محل برگزاری مسابقات حضور دارد که به پاداش پای سکو معروف شده و آن را سفیر ایران در کشور میزبان مسابقات طی مراسمی به قهرمان مدالآور تقدیم میکند، یکی هم پاداشی است که بعد از بازگشت بازیکنها و داخل کشور طی یک مراسم دستهجمعی به آنها داده میشود.
المپیک توکیو: صدهزار دلار
اینطور که کمیته ملی المپیک اعلام کرده بود پاداش اولیه یا همان پای سکوی این دوره از رقابتهای المپیک از این قرار بوده: به ترتیب ۱۰۰۰۰ ، ۵۰۰۰ و ۳۵۰۰ یورو برای مدال طلا و نقره و برنز. این پاداش به اولین برنده مدال طلای کاروان ایران یعنی جواد فروغی شگفتیساز از طرف کمیته اجرایی المپیک در همان توکیو داده شد.
اعضای ورزشکار کاروان المپیکی امسال اگر موفق به دریافت مدال شوند در بازگشت هم به ترتیب ۲میلیارد، یک میلیارد و ۲۵۰ میلیون تومان و ۷۵۰ میلیون تومان برای مدالهای طلا و نقره و برنز دریافت می کنند. اگر بخواهیم رقم دلاری مجموع جایزههایی که همین اول کار به مدالآورها داده میشود حساب کنیم، از قرار هر دلار ۲۳هزار تومان، میشود ۱۰۰هزار دلار برای کسی که طلا برده و به ترتیب حدود ۷۰ و ۳۷ هزار دلار برای برندههای نقره و برنز. این جدا از سکهها و جوایز نقدی و غیرنقدی است که معمولا از طرف نهادها و سازمانهای مختلف در مراسمهای گوناگون به مدالآورها تقدیم میشود. البته که این هدیهها کمترین کاری است که کشورها برای قهرمانهایشان در سطح جهان انجام میدهند.
المپیک ریو: ۸۵ هزار دلار
وقتی بلافاصله بعد از بررسی جوایز این دوره از مسابقات المپیک سراغ بررسی دور قبل میرویم جا میخوریم؛ چون دو میلیارد کجا و کمی بیشتر از ۳۰۰ میلیون تومان کجا؟ اما وقتی قیمت دلار را در دور قبل مسابقات در میآوریم میبینیم که آنچه خیلی زیاد رشد کرده نرخ دلار است، نه جایزه مدالآورها.
طبق اعلام کمیته ملی المپیک هر ورزشکاری که در المپیک ۲۰۱۶ ریو موفق به کسب مدال طلا میشد، ۳۰۰ سکه بهار آزادی میگرفت و این جایزه برای برندههای نقره ۲۰۰ سکه و برندههای برنز ۱۵۰ سکه تعیین شده بود. آن زمان قیمت هر سکه بهار آزادی کمی بیشتر از یک میلیون تومان بود و احتمالا کسی کابوس سکه ده میلیون تومانی را هم نمیدید. طبق حساب و کتاب آن روزها هر ورزشکاری که طلا میگرفت حدود ۸۵ هزار دلار به دست میآورد.
ورزشکارهای برنده نقره و برنز هم هر کدام حدود ۵۸ هزار و ۴۳ هزار دلار پاداش میگرفتند. عجیب اینکه رشد دلاری پاداش این دوره فقط برای برنده مدال طلا بوده و اگر کسی نقره و برنز بگیرد کمتر از کسی که ۵ سال پیش این مدالها را گرفت، پاداش دریافت میکند. با توجه به رشد عجیب قیمت خانه و ماشین هم میتوان گفت که برندههای این دوره نسبت به برندههای دور قبل پاداش کمتری دریافت کردهاند.
المپیک لندن: ۸۵ هزار دلار
همین وضعیت در مقایسه با مدالآوران المپیک ریو و لندن هم دیده میشود، یعنی روی کاغذ ریوییها افزایش پاداش داشتند اما در واقع همان حدود چهار سال قبلشان پاداش میگرفتند. مدالآورهای المپیک لندن در صورت کسب مدال طلا ۲۰۰ میلیون تومان پاداش میگرفتند و در صورت برنده شدن نقره و برنز به ترتیب ۱۵۰ و ۱۰۰ سکه طلا دریافت میکردند.
آن روزها سکه کمی کمتر از یک میلیون تومان بود و دلار هم ۲۱۰۰ تومان قیمت داشت یعنی آنها اگر طلا میگرفتند ۸۵ هزار دلار گیرشان میآمد و در صورتی که نقره و برنز میبردند ۶۴ هزار دلار و در صورتی که برنز میبردند حدود ۴۲ هزار دلار گیرشان میآمد. این در حالی است که رئیس کمیته ملی المپیک وقتی چهار سال بعد اعلام کرد که جوایز بیشتر شده، از مسئولان تقدیر کرد که پاداش مدالآورها را بهطور چشمگیری بالا بردهاند، در حالیکه عملا میزان افزایش پاداش در المپیک ریو تقریبا به اندازه تورم و افزایش قیمت دلار بود.
المپیک پکن
یک دوره قبل از المپیک لندن، یعنی در دوره المپیک پکن که در سال ۲۰۰۸ برگزار شد خبری از سکه نبود و به مدالآورها به تومان پاداش میدادند، آن هم از این قرار: مدال طلا ۱۱۰ میلیون تومان، مدال نقره ۷۵ و مدال برنز ۵۵ میلیون تومان.آن روزها دلار حتی به هزار تومان هم نرسیده بود و حدود ۹۹۷ تومان معامله میشد، یعنی کسی که طلای المپیک پکن را دریافت میکرد از کمیته ملی المپیک حدود ۱۱۰ هزار دلار پاداش میگرفت.
این پاداش برای برنده مدال نقره ۷۵ هزار دلار و برای برنده مدال برنز ۵۵ هزار دلار بود. این یعنی که مدالآورهای المپیک ۲۰۲۱ توکیو با دریافت پاداشهای میلیاردی به مراتب کمتر از برندههای مدال ۱۳سال پیش پاداش میگرفتند. این مقایسه بیشتر از اینکه باعث دلسوزی ما برای مدالآوران المپیک توکیو شود، دلمان را از این به درد میآورد که چطور ظرف ۱۳ سال ارزش دلاری دو میلیارد و ۳۰۰ میلیون تومان کمتر از ارزش ۱۱۰ میلیون تومان شده است.
نجومیبگیرهای المپیک آتن
در سال ۱۳۸۳ به مدالآوران المپیک آتن رقم بالایی پرداخت میشده که طی ۱۷ سال بعد تکرار نشد. این را هم داشته باشید که آن زمان محسن مهرعلیزاده رئیس سازمان تربیت بدنی دولت خاتمی اعلام کرد قرار بود به هر برنده مدال طلای المپیک ۵۰۰ میلیون تومان داده شود که خب طبیعی بود که چنین رقمی قابل پرداخت نباشد.
در نهایت به هرقهرمان المپیک (برنده مدال طلا) ۱۰۰ میلیون تومان پاداش داده شد. آن زمان دلار ۸۷۴ تومان بود یعنی هر کسی که در آن دوره مدال طلا میگرفت، قرار بود حدود ۱۱۵ هزار دلار جایزه دریافت کند ! برای اینکه بفهمید ۱۰۰ میلیون آن زمان در مقایسه با ۲ میلیارد و ۳۰۰ میلیون تومان حالا چقدر بیشتر بوده همینقدر بدانید که آن روزها میانگین قیمت مسکن در تهران ۵۵۰ هزار تومان بود و یک قهرمان المپیک می توانست با ۱۰۰ میلیون پاداشش یک خانه ۱۸۰ متری در مرکز شهر تهران بخرد.
اما حالا با میانگین متری ۳۰ میلیون تومانی قیمت خانه در تهران، طلادارهای المپیک بیشتر از یک خانه ۷۵ متری در مرکز شهر تهران صاحب نخواهند شد. بیایید مرور کنیم که در آن دوره کدام ورزشکاران موفق به دریافت مدال شدند. در آن دوره ایران ۶ مدال در رنگهای مختلف گرفت. چهرههای معروفی مثل هادی ساعی و حسین رضازاده توانستند مدال طلا بگیرند، مسعود مصطفی جوکار و علیرضا رضایی در کشتی مدال نقره گرفتند و یوسف کرمی و علیرضا حیدری توانستند مدال برنز بگیرند.