مستندات مثبت و منفی درباره استقلال امسال
روزنامه هفت صبح، کمال بردبار| امشب پرسپولیس و استقلال به ملاقات سپاهان و فولاد می‌روند. دو بازی حساس و نفسگیر. اما بگذارید بی‌توجه به نتایج این دو بازی برخی حساب‌ها را با هم صاف کنیم و خودمان را از شر بدگویی‌های بچگانه خلاص کنیم. تمام مفاد این متن را من به‌عنوان مستندات و فکت‌های غیرقابل کتمان در نظر می‌گیرم و فکر کنم مخالفت با آنها تنها با خاموش کردن چراغ تعقل رخ می‌دهد.
استقلال: فکت‌های مثبت
موفقیت استقلال در این فصل به‌خاطر تیم رهبری موزون استقلال رقم خورد. مجیدی و دستیار ایتالیایی و تیم بدنسازی و پزشکی درجه یک آنها که تقریبا طول فصل را بدون آسیب دیدگی مهمی طی کردند. موفقیت استقلال در این فصل حاصل خریدهای خوب بازیکن هم بوده است. هر چهار خارجی استقلال بازیکنانی بسیار خوب هستند که با‌سلیقه و وسواس انتخاب شده‌اند.
سیلوا مدافع برزیلی این تیم از همه مدافعان لیگ کلاس بهتری دارد. شاید تنها رقیبش کولیبالی باشد. ژستد بازیکنی در خدمت تیم است و یامگا و امانوف هم بسیار خوب ظاهر شده‌اند. مجیدی شخصا بر پروژه استقلال نظارت دارد و حاکم کامل تیم است. نه کمیته فنی و نه دستیاران و نه مدیران باشگاه در پروژه استقلال دخالت نمی‌کنند. استقلال از پشتیبانی مالی خوبی امسال برخوردار بوده که احتمالا به‌خاطر حضور آجورلو و استفاده از رابطه‌اش با بخش‌های ثروتمند دولتی و نیمه‌دولتی در حاکمیت است.
این را باید در نظر گرفت. سرمایه انسانی مناسبی در اختیار استقلال قرار گرفته. دست مجیدی در همه نقاط پر است. تغییرات سیستم و تاکتیک در استقلال بسیار کم بوده و بازیکنان با جدیت و تمرکز قابل ملاحظه‌ای وارد زمین می‌شوند که ناشی از همان احاطه و کنترل پروژه توسط مجیدی است. این فصل هیچ اشتباه تاثیرگذاری از بازیکنان استقلال ندیده‌ایم. به‌خصوص در خط دفاع. ثبات و جنگندگی در بازیکنان استقلال در داخل زمین کاملا مشهود است.
استقلال: فکت‌های منفی
استقلال به‌اندازه کافی فرصت گل به‌خصوص در نیم فصل دوم ایجاد نمی‌کند. نزول ناصر مهدی‌پور و فرم متوسط صالح حردانی و وریا غفوری در سمت راست و مهار شدن حسین‌زاده از دلایل این افت استقلال در پنج شش بازی اخیر هستند. هیچ راه‌حل تاکتیکی ارائه داده نشده و مجیدی در این بازی‌ها در قامت یک مربی محافظه‌کار ظاهر شده که حتی به جواهری مثل امانوف که در طرح‌های هجومی بسیار مفید است به‌اندازه کافی فرصت نمی‌دهد.
تکیه استقلال بر سانترهای جناحین و استفاده از برتری هوایی است. دانشگر و ژستد و آرمان رمضانی و یامگا. این تاکتیک در لیگ ایران جواب می‌دهد اما شاید برابر تیم‌های ثروتمند آسیایی و مدافعان بلندقدشان خیلی جوابگو نباشد. پرسپولیس و سپاهان طرح‌های هجومی پیچیده‌تری از استقلال دارند.
در استقلال با نزول مهدی‌پور هیچ ستاره سرنوشت‌ساز ایرانی حضور ندارد. البته اگر درخشش حسینی در درون دروازه را نادیده بگیریم. هیچ‌کدام از بازیکنان فعلی استقلال در اندازه حضور در ترکیب اصلی تیم ملی نیستند و حتی به سختی می‌توان جایی در ۲۳ نفر برای آنها پیدا کرد.مجیدی به‌عنوان سرمربی در کناره‌های زمین و در کنفرانس‌های مطبوعاتی هنوز شرایط استاندارد و بین‌المللی را ندارد. عصبیت‌هایش و ادعاها و رجز‌خوانی‌هایش بیش از حد محلی هستند. او باید بتواند واکنش به هنگام ناکامی را تمرین کند.
دو امتیازی که استقلال از بازی با گل‌گهر توسط کمیته انضباطی به‌دست آورد از غیرمنطقی‌ترین کارهای فدراسیون فوتبال بود. از هر زاویه که نگاه کنی و به لحاظ فترت حقوقی رقابت‌های گروهی تصمیم اشتباهی بود و ناشی از شتاب‌زدگی و شاید ذوق‌زدگی اعضای کمیته انضباطی که نتوانستند روح قانون را به‌رغم تمام عنوان‌ها و مدارکشان درک کنند. استقلال واقعا به این دو امتیاز اضافه احتیاجی نداشت اما اعتبار قهرمانی خود را بیش از حد لزوم به خودنمایی تیم حقوقی باشگاه در این پرونده گره زد.
استقلال: جمع‌بندی
استقلال امسال به هر دلیل تیم بسیار خوبی است و شایسته قهرمانی. و نقش اشتباهات داوری را نباید در این موفقیت پررنگ کرد. نقطه سیاه همان دو امتیاز هبه شده توسط کمیته انضباطی است.
شش سال گذشته و فکت‌های غیرقابل انکار
پس بگذارید این را هم اضافه کنم که به‌نظرم قهرمانی پنج ساله پرسپولیس هم ناشی از توانایی‌ها و شایستگی‌های مربیان خوب، خریدهای درست و آرامش و ثبات تیم بوده است. امکان ندارد یک تیم رانتی بتواند به فینال باشگاه‌های آسیا آن‌هم دو بار صعود کند. پس حالا در جشن موفقیت استقلال این عبارت زشت بابا مسعود و این چیزها را فراموش کنید. پرسپولیس در آن پنج سال (و در واقع شش سال چرا که یک نایب‌قهرمانی به‌خاطر تفاضل گل هم داشته) به‌اندازه بقیه تیم‌ها از اشتباهات داوری سود جست و ضرر دید.
در همان پنج سال بهترین بازیکنان خارجی تاریخ فوتبال ما راهی استقلال شدند. از دیاباته تا جپاروف و تیام. لیست خریدهای هر سال استقلال سرگیجه‌آور بوده‌اند. منصوریان و شفر و استراماچونی مربیانی بودند که با هلهله و سرخوشی طرفداران استقلال به این تیم آمدند. فصلی که منصوریان از نفت سکان استقلال را به‌دست گرفت، طرفداران استقلال به ضرس قاطع او را بر برانکو ارجح می‌دانستند. چرا که فصل قبل به‌عنوان سرمربی نفت دو بر صفر پرسپولیس برانکو را شکست داده بود.
رفتن استراماچونی و شفر هم ربطی به سازمان ورزش نداشت. همان‌طور که مهاجرت تیام به دوبی به‌خاطر اصرار همسرش بود. پس به استقلال فعلی احترام بگذارید و از دستاوردهای پرسپولیس در پنج یا شش سال قبل تمجید کنید. استقلال امسال تیم بسیار خوبی است که در قیاس با تیم‌هایی که سال‌ها قبل در اختیار قلعه‌نویی و حتی استراماچونی بود مهره‌های کمتری دارد اما درایت مجیدی و دستیار ایتالیایی‌اش و حمایت بخش مدیریت به‌سادگی و طبق فرمول‌های ازلی و ابدی، موفقیت را برای استقلال به ارمغان آورده‌اند.
کما این‌که پرسپولیس برانکو، کالدرون و گل‌محمدی نیز تیم‌های بسیار خوبی بودند و با شایستگی شش فصل استقلال را پشت‌سر گذاشته بودند. برای آغاز دوران جدیدی از فوتبال، در دوران کوتاه شدن تدریجی دست دولت از فوتبال، بیایید جمع‌بندی‌های منطقی خود را سروسامان بدهیم و دل سیاه خود را کمی بتکانیم.
