مربیان راضی و ناراضی از تحریم لیگ قهرمانان آسیا
روزنامه هفت صبح | تحریم لیگ قهرمانان آسیا توسط تیمهای ایرانی احتمالا فقط قلعهنویی را ناراحت خواهد کرد. تصمیم کنفدراسیون فوتبال آسیا برای محرومیت باشگاههای ایرانی از میزبانی در لیگ قهرمانان آسیا با واکنش تند مدیران باشگاههای ایرانی مواجه شده است. آنها در مصاحبههایشان از مقابله با تصمیم AFC و تحریم لیگ قهرمانان در صورت عوض نشدن تصمیم کنفدراسیون فوتبال آسیا حرف زدهاند، این تصمیم مدیران فوتبال ایران زیاد به مذاق هواداران تیمهایشان خوش نیامده اما اگر از زاویهای دیگر به این ماجرا نگاه کنیم، شاید مربیان بعضی از این تیمها، زیاد هم از تحریم لیگ قهرمانان ناراحت نباشند. برای این ادعا دلایلی داریم که در ادامه میخوانید.
*** فرهاد مجیدی: راضی
استقلال این روزها وضعیت مناسبی ندارد. این تیم در فصل نقل و انتقالات چند بازیکن خود را از دست داده و فقط یک بازیکن به نام ارسلان مطهری را جذب کرده که ممکن است قادر به استفاده از او هم نباشد. شرایط استقلال از نظر تعداد و کیفیت بازیکنانش به شکلی است که بخش بزرگی از هواداران این تیم هیچ امیدی به موفقیتش در لیگ برتر ایران هم ندارند و عدهای از آنها حتی معتقدند استقلال در پایان فصل سهمیه لیگ قهرمانان آسیا را هم نخواهد گرفت! اما این فقط یکی از دو مشکل بزرگ استقلال و فرهاد مجیدی است.
مشکل بزرگتر، برنامه فشرده و البته بسیار سخت این تیم تا پایان سال ۱۳۹۸ است. آبیها در صورتی که در لیگ قهرمانان آسیا شرکت کنند و موفق به صعود به مرحله گروهی شوند، باید از روز اول بهمن تا پایان سال یعنی در یک بازه زمانی ۵۹ روزه ۱۲ بازی انجام دهند، یعنی در کمتر از هر پنج روز یک بازی! در نظر داشته باشید که بسیاری از این بازیها هم در خارج از خانه برگزار خواهد شد و شاگردان مجیدی باید سفرهای داخلی و خارجی زیادی انجام دهند اما نگرانی فرهاد مجیدی فقط برنامه فشرده تیمش نیست.
تیم او حتی اگر الکویت را در تهران شکست دهد باید در مرحله بعد در قطر به مصاف الریان برود. تیمی که همین حالا بالاتر از السد در رده دوم جدول لیگ ستارگان قرار دارد و قدرتی در حد و اندازه این تیم و الدحیل دارد! پیروزی بر چنین تیمی آن هم در قطر اصلا آسان نیست و احتمال شکست در آن و البته حذف از لیگ قهرمانان هم زیاد است. اگر این اتفاق رخ دهد، مجیدی کارش در استقلال را با شکست و حذف از لیگ قهرمانان شروع خواهد کرد و این به معنای یک ناکامی بزرگ برای او در آغاز راه خواهد بود اما کنارهگیری تیمهای ایرانی از لیگ قهرمانان آسیا، چند بازی سخت را که ممکن بود مجیدی در آنها شکست بخورد، از تقویم این تیم حذف خواهد کرد.
*** یحیی گلمحمدی: راضی
یحیی هم مثل مجیدی تازه تیمش را در اختیار گرفته است. او هم برای اینکه از شاگردانش شناخت کافی به دست بیاورد و تیمش را هماهنگ کند به زمان نیاز دارد اما با برنامهای که پیش روی او بود، عملا هیچ زمانی برای ساختن تیم مورد نظرش ندارد. پرسپولیس البته مثل استقلال دو بازی پلیآف آسیایی را ندارد و تقویمش حداقل در ۱۰ روز آینده فشرده نخواهد بود اما مشکل بزرگ او، سختی عجیب و باورنکردنی بازیهای پرسپولیس است که میتواند کمر هر تیم دیگری را هم بشکند.
پرسپولیس، البته اگر نمایندگان ایران از لیگ قهرمانان آسیا کنار نکشند، در روزهای آینده باید ابتدا در تهران به مصاف تراکتور برود، سپس در آبادان با صنعتنفت بازی کند، در ادامه دربی تهران را مقابل استقلال برگزار کند و سپس در قطر با الدحیل و در تهران یا کشور ثالث با الشارجه امارات روبهرو شود. چند روز بعد بازی با سپاهان در اصفهان و بازی با شهرخودرو در تهران در پیش است و سپس بازی رفت با التعاون عربستان در کشور ثالث! در ادامه هم سه بازی در لیگ برتر ایران مقابل پیکان، شاهین شهرداری بوشهر و ماشینسازی تبریز! این یعنی ۱۰ بازی در ۵۹ روز که بیشتر آنها هم در تهران نیست و باید در شهرهای مختلف ایران و کشورهای دیگر برگزار شود!
حالا اگر قرار بر این باشد که پرسپولیس و دیگر نمایندگان ایران از لیگ قهرمانان آسیا کنار بکشند، سه بازی آسیایی که حداقل دو تای آن در خارج از کشور است از تقویم این تیم حذف خواهد شد و پرسپولیس کار راحتتری خواهد داشت. حالا شما بگویید، یحیی کدام را ترجیح خواهد داد؟ انجام ۱۰ بازی فشرده و سخت که احتمال باخت در تعداد زیادی از آنها وجود دارد و میتواند موجب اعتراض هواداران پرسپولیس شود یا حذف سه بازی سخت که خود یحیی هم در آن هیچ تقصیری ندارد و فشردگی را از تقویم این تیم برخواهد داشت و کار یحیی را هم آسانتر خواهد کرد؟
*** امیر قلعه نویی: ناراضی
تنها سرمربی ایرانی که از کنارهگیری تیمش از مسابقات لیگ قهرمانان آسیا استقبال نخواهد کرد امیر قلعهنویی است. او البته شاید در ظاهر با مدیران باشگاهها و فدراسیون همصدا باشد اما قطعا در باطن خواهان برگزاری بازیهای آسیایی تیمش خواهد بود. سپاهان هم مثل پرسپولیس از حضور در بازیهای پلیآف لیگ قهرمانان آسیا معاف است و تا پایان سال فقط سه بازی آسیایی در مرحله گروهی خواهد داشت. اولین بازی این تیم هم در مقابل تیمی است که از مراحل پلیآف عبور کرده و علاوه بر خسته بودن، ضعیفترین تیم گروه هم خواهد بود.
سپاهان، اگر لیگ قهرمانان آسیا را تحریم نکند، ابتدا در لیگ برتر باید در تبریز با ماشینسازی بازی کند، سپس در اصفهان با فولاد روبهرو شود و بعد در مسجدسلیمان مقابل نفت قرار بگیرد. این تیم در ادامه باید اولین و دومین بازی خود در لیگ قهرمانان را انجام دهد. اولی مقابل تیمی که هنوز مشخص نیست و دومی در برابر السد در قطر! سپس بازی با پرسپولیس در اصفهان در راه است و بعد از آن دربی اصفهان مقابل ذوبآهن و دوباره لیگ قهرمانان و بازی مقابل النصر عربستان در کشور ثالث! بعد هم که سه بازی متوالی در لیگ برتر مقابل گلگهر سیرجان، سایپا و پارس جنوبی جم! همانطور که میبینید بازیهای سپاهان بسیار آسانتر از بازیهای پرسپولیس است.
مهمتر از همه اینها انگیزهای است که قلعهنویی برای حضور دوباره و البته موفق در آسیا را دارد. او چند سالی هست که موفقیتی در لیگ قهرمانان آسیا به دست نیاورده است. بعد از رسیدن به مرحله نیمهنهایی لیگ قهرمانان آسیا با استقلال در سال ۲۰۱۳، قلعهنویی هرگز نتوانست با استقلال، تراکتورسازی و ذوبآهن به این مرحله برسد و حالا همه او را یک مربی با مصرف داخلی میشناسند. امسال با تیمی که سپاهان در اختیار دارد بهترین فرصت برای باطل کردن این فرضیه بود اما در صورت تحریم، قلعهنویی برای اثبات خود باید تا فرصت مناسب دیگری صبر کند.
*** مجتبی سرآسیابی: راضی
وضعیت شهرخودرو از جهاتی بدتر از همه نمایندگان ایران در آسیاست و شاید هواداران این تیم هم اصلا دوست ندارند لیگ قهرمانان آسیای امسال در چند روز آینده شروع شود. این تیم در فصل نقل و انتقالات بدترین اتفاقات را تجربه کرد. در فاصله دو روز تا اولین بازیاش در لیگ برتر، سرمربی خود یحیی گلمحمدی را از دست داد و مجتبی سرآسیابی، بدون هیچ تجربه سرمربیگری جانشین او شد. شهرخودرو از نظر بازیکن هم یک پنجره نقل و انتقالاتی افتضاح را پشت سر گذاشت.
فرشاد محمدیمهر، سروش رفیعی، یونس شاکری، روحالله باقری، اکبر منادی و سینا زامهران این تیم را ترک کردند و فعلا فقط خلعتبری، سیفاللهی، جعفری و سرلک به این تیم پیوستهاند! کار به جایی رسید که شهرخودرو در بازی مقابل شاهین بوشهر، فقط سه بازیکن روی نیمکت داشت و البته خبری هم از دروازهبان ذخیره در لیست ۱۴ نفره این تیم نبود! حالا این تیم با این بضاعت باید در دو بازی پلیآف لیگ قهرمانان آسیا شرکت میکرد تا در صورت صعود به مرحله گروهی ۱۰ بازی دیگر را هم تا پایان سال انجام دهد، یعنی در مجموع ۱۲ بازی در ۵۹ روز که بیشتر آنها هم بازیهای خارج از خانه هستند!
فقط تعدادی از این بازیها را مرور کنید: بازی با فولاد در اهواز، بازی با الهلال عربستان که فصل گذشته قهرمان لیگ قهرمانان آسیا شد، بازی با پاختاکور ازبکستان، بازی با پرسپولیس در تهران، بازی با الاهلی امارات و سه بازی متوالی در لیگ برتر در ۱۰ روز آخر سال! چنین تقویمی حتی برای بهترین تیم و بهترین مربی ایرانی هم خوشایند نیست و هیچ کس از آن استقبال نمیکند، چه برسد به تیمی که یک سرمربی بیتجربه را روی نیمکت دارد و تعدادی از مهمترین ستارههایش را از دست داده و نتوانسته بازیکنان مورد نیازش را جذب کند. در چنین شرایطی، قطعا سرآسیابی هم ترجیح میدهد تیمش بازیهای کمتر و آسانتری را برگزار کند.