مربیانی بزرگ با درخشش فقط در تیم‌های متوسط
روزنامه هفت صبح |جابه‌جایی روی نیمکت چند تیم لیگ برتری در لیگ بیستم و نتایج متفاوت، این فرضیه را تقویت کرده است که بعضی از مربیان به هر دلیلی توان کار کردن و موفق شدن در تیم‌هایی بزرگ را ندارند و فقط برای تیم‌های متوسط ساخته شده‌اند. برای اثبات این نظریه، این چند مثال را مرور می‌کنیم.
*** علی دایی: صدرنشین و مهم‌ترین چهره این فهرست شهریار فوتبال ایران است. او با سایپا به عنوان مربی-بازیکن قهرمان لیگ ششم شد! با تیم‌هایی مثل راه‌آهن، نفت، صبا و همین سایپا، بارها یقه تیم‌های بزرگ را گرفت و نتایجی کسب کرد که بالاتر از انتظار مدیران این باشگاه‌ها بود. او نفت را هم قهرمان جام حذفی کرد اما در پرسپولیس و تیم ملی نتایجی ناامیدکننده گرفت. یک بار با یکی از پرمهره‌ترین پرسپولیس‌های دو دهه اخیر، در کورس قهرمانی مقابل فولاد شکست خورد و نایب‌قهرمان شد .
ولی دو بار هم قهرمانی جام حذفی را برای پرسپولیس به ارمغان آورد. در مقطعی روی نیمکت پرسپولیس پنج باخت متوالی را رقم زد! سجده شکر معروف محمد نوری برای بقا در لیگ برتر هم در زمان هدایت علی دایی اتفاق افتاد. دایی سرمربی تیم ملی هم بود و با شکست مقابل عربستان در تهران برکنار شد. در ادامه همین تیم با هدایت افشین قطبی نتوانست راهی جام جهانی ۲۰۱۰ شود. در مجموع او برای پرسپولیس و تیم ملی مربی خوبی نبود اما در تیم‌های متوسط بهتر کار کرد.
*** علیرضا منصوریان: او احتمالا یکی از شاخص‌ترین چهره‌های این فهرست است. اولین حضور رسمی و قراردادی او در لیگ برتر روی نیمکت پاس همدان بود که این یکی موفق نبود و پاس همدان به لیگ یک سقوط کرد. هر چند او فقط در ۱۰ بازی روی نیمکت پاس نشست اما نفت تهران یک نمره عالی در کارنامه منصوریان به حساب می‌آید. او در این تیم یک نایب‌قهرمانی جام حذفی را به دست آورد، در لیگ چهاردهم تا هفته آخر تیمش مدعی قهرمانی بود و با تساوی ۳-۳ در تبریز مقابل تراکتور، سوم شد. منصوریان با نفت در آسیا هم خوش درخشید و یک بار تا مرحله یک‌چهارم نهایی لیگ قهرمانان هم پیش رفت.
همین نتایج باعث شد تا او سرانجام به آرزویش برسد و هدایت استقلال را بر عهده بگیرد اما در استقلال به چیزی که خودش می‌خواست و هواداران انتظارش را داشتند نرسید. او دو فصل، پرستاره‌ترین تیم‌های ایران را در اختیار داشت اما فقط یک نایب‌قهرمانی آن هم با اختلاف زیاد نسبت به پرسپولیس به دست آورد و البته یک شکست تحقیرآمیز ۶بریک مقابل العین امارات هم در کارنامه او به چشم می‌خورد که حسابی توی ذوق می‌زند.
منصوریان بعد از استعفا از هدایت استقلال، سرمربی ذوب‌آهن شد و یک دوران درخشان را در این تیم پشت سر گذاشت. این تیم در آستانه سقوط را تا نیمه بالای جدول بالا کشید و با همین تیم بی‌مهره، از گروهی سخت در لیگ قهرمانان آسیا صعود کرد. او با چند نتیجه ضعیف، از ذوب‌آهن هم جدا شد و در ابتدای فصل هدایت تراکتور را بر‌عهده گرفت اما صبر مدیران این باشگاه زیاد نبود و بعد از چند هفته کنار رفت. او چند هفته‌ای هست که روی نیمکت آلومینیوم اراک نشسته است. تیمی که بعد از رفتن رسول خطیبی از هم پاشیده بود اما حالا با منصوریان دوباره جان گرفته و فعلا در رده چهارم جدول لیگ برتر ایستاده است!
*** رسول خطیبی: بیشتر دوران سرمربیگری او در تبریز گذشته است. او ماشین‌سازی را لیگ برتری کرد. همین کار را با گسترش فولاد تبریز انجام داد و مربی برگزیده فصل ۹۲-۹۱ شد. بعد از این موفقیت سرمربی تراکتور پرهوادار شد اما نتوانست هواداران و مدیران این باشگاه را راضی کند و در میانه فصل برکنار شد. او فصل گذشته آلومینیوم اراک را هم با نتایجی خیره‌کننده به لیگ برتر رساند و در نیم‌فصل اول نتایج خوبی هم با این تیم گرفت اما در نیم‌فصل به تراکتور رفت و فعلا که نتوانسته تغییر خاصی در روند این تیم ایجاد کند و حتی ممکن است در پایان فصل دوباره از این تیم جدا شود.
*** عبدالله ویسی: او اولین بار با نتایجش در صبا در فوتبال ایران به عنوان یک پدیده مربیگری مطرح شد. در پیکان هم نتایج بدی نگرفت اما اوج کار او در استقلال خوزستان بود. بعد از دو سال سخت، ناگهان این تیم جوان و بی‌ادعا را در لیگ پانزدهم قهرمان کرد و فصل بعد به سپاهان رفت اما او هم مرد کار کردن در تیم‌های بزرگ و پرهوادار و پرتوقع نبود و بعد از یک نیم‌فصل از این تیم اخراج شد. ویسی دو سال پیش در لیگ یک هدایت شاهین بوشهر را بر‌عهده گرفت و در کمال شگفتی توانست این تیم را به لیگ برتر بیاورد اما در همین شاهین لیگ برتری ناکام بود و خیلی زود برکنار شد تا مشخص شود که برای کار کردن و موفقیت در تیم‌های بزرگ و موقعیت‌های دشوار، مربی کامل و مناسبی نیست.
*** محمود فکری: او سرمربیگری را با نساجی شروع کرد و در ادامه روی نیمکت تیم‌های نفت مسجدسلیمان، شاهین بوشهر، آلومینیوم اراک، دوباره نساجی، استقلال و دوباره نفت مسجدسلیمان نشست. به جز استقلال، در تمام تیم‌های دیگر کارنامه قابل توجهی از خود بر جای گذاشت. با نساجی تا آستانه صعود به لیگ برتر پیش آمد. نفت مسجدسلیمان را به لیگ برتر آورد و در سال ۹۶ به عنوان بهترین مربی لیگ یک انتخاب شد.
فصل قبل دوباره در نساجی عالی کار کرد و این تیم را که خطر سقوط تهدیدش می‌کرد، در لیگ برتر نگه داشت، بدون اینکه حتی یک باخت در کارنامه‌اش ثبت شود. همین عملکرد خوب در نساجی بود که باعث شد او سرمربی استقلال شود اما یک نیم‌فصل پرفراز و نشیب و نمایش‌های نه‌چندان چشم‌نواز باعث شد تا بعد از شکست در دربی رفت و توقف مقابل مس در رفسنجان، از هدایت استقلال استعفا دهد، قبل از اینکه اخراجش کنند. او چند هفته پیش دوباره هدایت نفت مسجدسلیمان را بر‌عهده گرفت و تیمی را که سیری نزولی را طی می‌کرد، احیا کرد و فعلا از خطر سقوط به لیگ یک نجات داده است.
