مدیوم خانگی برای ستاره سینمای ایران خوش‌یمن نیست
روزنامه هفت صبح، گروه تلویزیون| سال 97 اولین تجربه بازی لیلا حاتمی در شبکه خانگی رقم خورد اما «نهنگ آبی» فاقد کیفیت بود و این بازیگر سریال را نیمه‌تمام رها کرد. زمان گذشت و او سال پیش به پیشنهادی دیگر پاسخ داد و پذیرفت در سریال خانگی «شبکه مخفی زنان» بازی کند. با گذشت 14 قسمت از سریال اما اتفاقی که باید برای لیلا حاتمی رخ نداده؛ به‌نظر می‌رسد مدیوم خانگی برای ستاره سینمای ایران خوش‌یمن نیست و او همچنان باید مترصد فرصتی دیگر باشد.
مورد اول| مختصات کاراکتر
لیلا حاتمی در سریال «شبکه مخفی زنان» به کارگردانی افشین هاشمی، نقش زنی به نام دلبر تاجرباشی را بازی می‌کند. او بانوی فرهیخته و تحصیلکرده است که زبان فرانسوی می‌داند و به کشورش بازگشته تا به عنوان مسئول انتخاب اعضای کانون بانوان فعالیت کند. دلبر را می‌توان نماینده‌ای از زنان روشنفکر تاریخ معاصر دانست که تلاش کردند از قید و بندها رها شوند و موقعیت واقعی خود را در یک جامعه مردسالار به‌دست آور‌ند. دلبر در این راه با مردی به نام میرزا محمود زنبورکچی (سیامک انصاریان) که کارمند عالی‌رتبه اداره سجل‌احوال است، همکاری دارد. زنبورکچی به شکل پنهانی با چهار زن ازدواج کرده و حالا عاشق دلبر شده است و این یعنی تضادی معنا‌دار میان واقعیت جامعه و آرمان زنانه .
مورد دوم |عملکرد بازیگر
افشین هاشمی همه شرایط را برای درخشش لیلا حاتمی فراهم کرده؛ چه افتتاحیه حضور او در سریال که با آب و تاب بود و چه موقعیت‌های بعدی که شخصیت را در کانون توجه قرار می‌دهد. بی‌انصافی است اگر بگوییم بازیگر قدر موقعیت را ندانسته اما اگر به کارنامه حاتمی رجوع کنیم، می‌بینیم او نتوانسته انتظارها را به‌طور تمام و کمال برآورده سازد. در کارنامه حاتمی نقش‌های درخشانی وجود دارد که دلبر به گرد آنها هم نمی‌رسد.
مشکل کجاست؟ طراحی شخصیت یا عملکرد بازیگر؟ یا اصلا کیفیت سریال؟ چه بسا اگر «شبکه مخفی زنان» داستانی عامه‌پسندتر می‌داشت و تا این اندازه بر عشق و هوش میرزا محمود تاکید نمی‌داشت، سریال بهتر می‌توانست مورد توجه طیف غالب مخاطبان قرار گیرد؛ به همین نسبت هم عملکرد بازیگر بیشتر به چشم می‌آمد.
حاتمی در سینما بارها در جلد زنانی که به خاطر رفتار و سکنات بی‌پیرایه، دل مردان را می‌لرزاند، رفته و موفق بوده است. شاید همین قیاس شخصیت دلبر با نمونه‌های پیشین باشد که حکم به ناکامی حاتمی در تجربه جدید می‌دهد. حاتمی در این سریال هم، آرام و شمرده حرف می‌زند، با طمانینه رفتار می‌کند، نوعی معصومیت زنانه دارد و … خب اینها همان ویژگی‌هایی است که بارها از او دیده‌ایم.
مورد سوم| در انتظار فرصت
حاتمی پیش از این تجربه، در سریال خانگی «نهنگ آبی» حضور یافته بود اما به خواست خود از پروژه کناره‌گیری کرد. او دلیل این ماجرا را شرح داد که مهم‌ترین آن، عدم وعده سازندگان به بازنویسی فیلمنامه برای قوام شخصیت آناهیتا بود. آن زمان تعبیر رسانه‌ها این بود که حاتمی تصمیمی درست گرفته و اجازه نداده بر کارنامه‌اش خدشه بیفتد.
او با چنین پیشینه‌ای به «شبکه مخفی زنان» رسید که شاید روی کاغذ شانس موفقیت برای این سریال قابل پیش‌بینی بوده. در عمل اما چنین نشده و اتفاقی که برای ستاره‌های دیگر در سریال‌های خاگی رقم خورد، رخ نداده است. چندی پیش خبری منتشر شد که حاتمی قرار است نقش اول سریال خانگی تهمینه میلانی را بازی کند. نمی‌دانیم این پروژه به سرانجام می‌رسد یا نه اما نکته مهم‌تر به خود حاتمی و انتخابش برمی‌گردد. آیا او می‌تواند بهره‌ای درست از سریال‌های خانگی ببرد؟
مورد چهارم| موقعیت لیلا
داریم درباره یک بازیگر حرف می‌زنیم که چند دهه است در سطح یک سینمای ایران می‌درخشد. حتی انتخاب‌های نه‌چندان خوب سال‌های اخیر و حضور در تیزرهای تبلیغاتی و رفتارهایی مثل صحبت با یخچال! نتوانسته حاتمی را از سطح یک بازیگری دور کند. به اینها بیفزایید شهرت جهانی او را که نمونه متاخرش در داوری جشنواره ونیز تجلی یافت.
با این همه اما شبکه خانگی به کام حاتمی نبوده است. جالب آنکه در کارنامه‌اش سریال‌های تلویزیونی «کیف انگلیسی» و «پریدخت» دیده می‌شود و به‌وضوح می‌توان به انتخاب درست و بازی خوب او در این آثار پی برد. پیش‌تر یک جمله برای حاتمی به‌کار بردیم که هنوز کارکردش را از دست نداده است: «او همچنان لیلا حاتمی است!»
