قهرهای ازلی و ابدی| اگر صلح نشود تمام خواهد شد
روزنامه هفت صبح، رضا فراهانی| یک: وقتی اخلاق مورد هجوم قرار گرفته و پایههای انصاف فرو ریخته چیزی برای ساختن دوباره باقی نمانده.پس در این وانفسا برای یک صدا و همدل شدن راهی نیست، بله داریم از رابطه همیشه خراب پیشکسوتان استقلال و خاصه در مورد امیر قلعه نویی و مجیدی صحبت میکنیم، دو سرمربی قهرمانی که برای کشورگشایی میان هواداران استقلال جنگهای نامنظم زیادی انجام دادهاند تا رسیدهاند به این لحظه حالا.
جایی در اوج قهر و کینه که دیگر هیچ امیدی به اصلاح رابطه نیست.اینکه چند پیشکسوت هم در تلویزیون هواداران را به اتحاد دعوت کنند و از آبادانیهای زمان صلح بگویند چیزی را تغییر نمیدهد. بین این همه ویرانی پیدا کردن یک وسعت متصلِ آباد کار سختی است اما میشود به ذرههای پراکنده نور دلخوش بود.
دو: در دنیای آدمهای معمولی این حجم از علاقه به یک فوتبالیست یا یک مربی نشانه خوبی نیست.حتی اگر آن مربی آورنده جامها یا خالق اعداد و ارقام باشد.دوست داشتن آدمها را میفهمم،گاهی ستایششان میکنم و علاقهام را عریان بیان میکنم اما یادم نمیآید کسی را پرستیده باشم.
سه: ناتوانی ما با فحاشی به دیگران تبدیل به توانایی نمیشود. اینکه باید از این قهر کمتر گفت به خاطر در امان بودن از دست آنهایی است که به جز فحش و تخریب و توهین سلاح دیگری ندارند. حالا هواداری از مرز هواداری رد شده و دامنهاش شئون دیگر زندگی را در نوردیده، پس حق بدهید که سکوت کنیم و فاصله خود را با این جنگ حفظ کنیم تا ترکشهایش کمتر آزارمان بدهد. بله ما به این مقدار از رنج زندگی غنیمت کردهایم،بقیهاش پیشکش شما…
منتظر میمانم تا این دوقطبی مجیدی-قلعه نویی تمام شود شاید آنی هم پیش آمد تا از فوتبال لذت ببریم. شاید روزی رسید که جنگ تمام شد و هویت استقلالی بودن از زیر سایه ژنرال و شاه خارج شد و خودی نشان داد،تا آن روز زمان زیادی شاید مانده باشد، اصلا شاید این قهر به آشتی نرسد اما حتما بعد از مدتی بیات خواهد شد.