شگفتی جشنواره فجر؛ در غیاب همیشگی‌ها
روزنامه هفت صبح | یک: الناز شاکردوست برای چندمین سال پیاپی به شگفتی جشنواره فجر بدل می‌شود؛ از سال ۹۴ که نقش بسیار سختی در خفه‌گی فریدون جیرانی بازی کرد تا بازی فداکارانه‌اش (به‌لحاظ احساسی) در شبی که ماه کامل شد و حالا در دو فیلم ابلق و تی تی. ابلق از نرگس آبیار و تی‌تی از آیدا پناهنده.دو فیلمساز زن.
شاکردوست در یکی ته لهجه آذری دارد و در دومی ته لهجه شمالی. اما در هر دو فوق‌العاده ظاهر شده است. شاکردوست در این سال‌ها درست در زمانی که مهناز افشار با بی‌ملاحظگی سوابق سینمایی خود را نادیده گرفت و به داور مسابقات درجه ۳ شبکه‌های ماهواره‌ای بدل شده است و همزمان با کم‌کاری اپوزیسیون‌وار ترانه علیدوستی و همینطور در ناکامل بودن مهارت‌های بازیگری پرطرفدارترین بازیگر جوان و خوش چهره این سال‌ها یعنی پریناز ایزدیار و در دورانی که لیلا حاتمی درگیر تجربه قصه‌های اکستریمم احساسی در منتهی‌الیه خطوط قرمز با حمید نعمت الله است و طناز طباطبایی هنوز چوب انتخاب بدش در سال‌های قبل را می‌خورد و هانیه توسلی هم مسئله وسواس در انتخاب نقش‌ها را فراموش کرده،شاکردوست به فاتح سینمای این سال‌های ما بدل شده است.
سینماگری که چهره نمادین سینمای تجاری دهه ۸۰ و شمایل واقعی دختر چشم رنگی محسوب می‌شد حالا طی پنج سال چنان اعتباری برای خود جمع کرده که همه نام‌های پرآوازه پیشین را تحت‌الشعاع خود قرار داده است. عجیب است.در انتهای دهه ۸۰این اتفاق را به نوعی در مورد مهناز افشار تجربه کرده بودیم.یعنی شیفت یک بازیگر تجاری به سمت سینمای جدی‌تر.
بازی‌های او حداقل در دو فیلم برف روی کاج‌ها و قسم مورد توجه ویژه اهالی سینما قرار گرفته بود.حالا شاکردوست عینا این مسیر را طی کرده و مهم‌تر اینکه چالش‌های بسیار سخت‌تری را هم پشت سر گذاشته. هر چهار فیلم خفه‌گی،شبی که ماه کامل شد، ابلق و تی تی برای یک بازیگر مسیرهای سخت و صعب‌العبوری هستند که شاکردوست با شجاعت آنها را پیموده و عجیب اینکه در ایفای این نقش‌های سخت نشانی از خودپسندی عمومی بازیگران و تلاش برای نشاندن مهر شخصی خود بر نقش‌ها وجود ندارد.
وقتی در میانه این چهار فیلم سخت او را در نقشی آشنا در فیلم مطرب می‌بینیم حیرت می‌کنیم از شکل غریزی ایفای نقش شاکردوست و همان سرخوشی و شادمانی و حتی نوعی کنترل شده از سبک‌سری که ترکیب اصلی فیلم‌های شاکردوست را در دهه ۸۰ تشکیل می‌دادند ولی این چهار فیلم به شکل غریبی ما را با یک بازیگر تکنیکی و در عین حال متواضع رودررو می‌سازند.
این متن را مقدمه‌ای کردیم برای آغاز جشنواره فجر.جشنواره‌ای که به‌رغم اصرار مسئولانش و در برآیند فیلم‌هایی که این سو و آن سو دیده‌ایم چندان جشنواره با کیفیتی نیست.حداقل جزو ۱۰ دوره برتر فجر طی این ۳۹ دوره محسوب نمی‌شود. ابلق از نرگس آبیار، تی‌تی از آیدا پناهنده،شیشلیک از محمد حسین مهدویان و بی همه چیز از محسن قرایی مهم‌ترین فیلم‌های این دوره هستند هرچند شاید بهترین‌ها از میان گمنام‌ها انتخاب شوند.
پرستاره‌ترین و به روایتی پرهزینه‌ترین فیلم امسال فیلم بی همه چیز است:هدیه تهرانی و پرویز پرستویی و هادی حجازی فر و باران کوثری و… فیلم تی‌تی هم ستاره‌های خوبی دارد:الناز شاکردوست و پارسا پیروزفر و هوتن شکیبا. در ابلق باز هم الناز شاکردوست در کنار هوتن شکیباست اما این بار یک بازی متفاوت از بهرام رادان را هم داریم.
این سومین بازی شاکردوست و شکیبا در کنار هم طی سه سال گذشته است.در فیلم شیشلیک هم زوج رضا عطاران و پژمان جمشیدی قاعدتا هزینه‌های فیلم را بالا برده‌اند. و امسال هیچ فیلمی از پریناز ایزدیار، نوید محمدزاده ،امیر جدیدی، ترانه علیدوستی،لیلا حاتمی،نیکی کریمی، جواد عزتی،سحر دولتشاهی و…در جشنواره فجر پخش نمی‌شود.
