شنبه شب تلخ و یکشنبه ظهر طاقت‌فرسا
روزنامه هفت صبح| یک: جایتان خالی به‌عنوان یک فوتبالدوست شنبه شب بی‌نظیری را داشتم. پرسپولیس که در اصفهان مقابل حریفی که چهل دقیقه ۱۰نفره بود بدون گل مساوی شد و ما حضور علی نعمتی در پست دفاع چپ و مهدی عبدی و بعد هم تمیروف در خط حمله را تحمل کردیم. بلافاصله با هزار امید و آرزو به تماشای بازی منچستریونایتد و برنتفورد نشستیم که شاید احوالات ناخوش حاصل از بازی پرسپولیس را بشوید و ببرد. وقتی اسم بازیکن‌ها را نگاه می‌کردیم مطمئن می‌شدیم که منچستر با قدرت بر حریف غلبه خواهد کرد: رونالدو، سانچو، برونو فرناندز، اریکسون، لیساندرو مارتینز و…
دقیقه ۳۳ منچستر با تمام ستاره‌هایش چهار بر صفر از حریف خود عقب بود! خوردن چهار گل از برنتفورد در عرض ۳۳ دقیقه! خسته و عصبانی از این دو بازی رفتیم به تماشای بارسلونا و رایو والکانو این بار دیگر مطمئن بودیم که بارسا حریف را در هم می‌کوبد. با لواندوفسکی و دمبله و رافینیا و پدری و بوسکتس و این‌جور چیزها آن‌هم در نیوکمپ. ۹۰ دقیقه حمله کردند و بدون گل مساوی کردند.
ستاره‌هایش چنان احساس تکنیکی بودن و بی‌نظیر بودن داشتند که پس از هر حرکتی به‌هم لبخند می‌زدند و تبریک می‌گفتند و در نهایت یک تساوی عجیب و غریب شکل گرفت. بیرون گذاشتن دی یونگ آن‌هم در حالی‌که او با اختلاف بهترین هافبک تیم است از تصمیمات عجیبی است که من در مورد بارسا نمی‌توانم درک کنم. به‌هرحال شنبه‌شب داغونی بود. پر از عصبانیت و ناامیدی.
دو: دیروز آقای هادیانفر رئیس پلیس راهور در سخنانی بازهم مسئله عدم ایمنی خودروهای داخلی را وسط کشیدند و این‌بار وزارت بهداشت را هم به‌خاطر عدد قابل توجه درگذشت قربانی‌های سوانح رانندگی در بیمارستان‌ها مورد انتقاد قرار دادند: «۵۱درصد از جانباختگان حوادث رانندگی در دم و در همان صحنه تصادفات جان خود را از دست می‌دهند که از این تعداد ۳۴درصد سرنشین خودرو هستند. ۴۹درصد نیز بعد از تصادف جان خود را از دست می‌دهند که در این میان ۴۳درصد در بیمارستان و ۶درصد در حین انتقال جان خود را از دست می‌دهند.
آمار ۴۳درصدی مرگ آسیب‌دیدگان تصادفات در بیمارستان‌ها آمار بالایی است. متأسفانه در بسیاری از بیمارستان‌های ما ابزار و تجهیزات مربوط به تشخیص ضربه مغزی شدن یا خونریزی داخلی وجود ندارد. فرد به بیمارستان منتقل می‌شود، از او سوال می‌پرسند که آیا سردرد یا سرگیجه دارد یا خیر و ناگهان بعد از یک ساعت همین فرد در بیمارستان یا حتی در خانه و به دلیل خونریزی داخلی یا ضربه مغزی فوت می‌کند…»
حرف‌های سردار مثل همیشه مخاطب‌پسند و جذاب است. یک منتقد تیزبین. اما مشکل اینجاست که خود سردار در این ارقام و اعداد ترسناک مسئولیت دارد. به‌هرحال بخشی از این اعداد و ارقام عجیب احتمالا به مسائلی مثل آموزش راننده‌ها و عملکرد و سختگیری پلیس راهور هم باید مربوط شود. اما سردار هادیانفر، خودروسازها، وزارت بهداشت، وزارت راه و سازمان استاندارد را به‌عنوان متهمان اصلی به افکار عمومی معرفی می‌کند.
به‌هرحال دستشان درد نکند. درست همزمان با سخنرانی جالب ایشان، تهران دیروز در ترافیکی غریب و طاقت‌فرسا در هم پیچیده شده بود. به‌خصوص نیمه شمالی و نیمه غربی. اتوبان‌های چمران و کردستان و نیایش و مدرس و همت. طاقت‌فرسا به‌معنای واقعی کلمه. حالا به‌خاطر برگزاری نمایشگاه تولیدات ساختمانی در نمایشگاه بین‌المللی بود و یا دلیل دیگری داشت نمی‌دانیم. ماموران پلیس هم زحمت می‌کشیدند و سعی بیهوده‌ای داشتند برای حل گره‌های ترافیکی وحشتناک دیروز. اما نتیجه خاصی نداشت. کاش سردار و یا دیگر مسئولان پلیس راهور درباره دلیل این گره ترافیکی توضیح می‌دادند. به هرحال به ایشان و ماموران تحت فرمانشان خسته نباشید می‌گوییم که روز بسیار سختی داشتند.
