شباهت‌ها و تفاوت‌های لیگ بیستم با نوزدهم
روزنامه هفت صبح | تنها یک بازی دیگر تا پایان رسمی نیم‌فصل اول لیگ برتر بیستم باقی مانده و روز جمعه با برگزاری این بازی بین گل‌گهر سیرجان و پرسپولیس، تکلیف قهرمان نیم‌فصل اول مشخص خواهد شد. این تیم یا پرسپولیس خواهد بود یا سپاهان!
در این میان استقلالی که سرمربی‌اش تا همین چند روز پیش صدرنشینی چند هفته‌ای تیمش را چماق می‌کرد و بر‌سر منتقدان می‌کوبید، هیچ شانسی برای قهرمانی نیم‌فصل ندارد. در این گزارش، وضعیت چند تیم خاص را در مقایسه با نیم‌فصل اول لیگ گذشته‌شان مقایسه می‌کنیم تا به نتایج جالبی برسیم.
*** پرسپولیس؛ مدعی چراغ خاموش مثل فصل قبل
پرسپولیس برای قهرمانی در نیم‌فصل اول لیگ بیستم، تنها به یک مساوی در سیرجان نیاز دارد. تفاضل گل بالاتر این تیم نسبت به سپاهان باعث شده تا شاگردان یحیی با کسب یک مساوی از گل‌گهر، بتوانند قهرمان نیم‌فصل شوند. آنها در حالی در آستانه کسب این عنوان قرار دارند که تا همین چند هفته قبل، با نتایجی نسبتا ضعیف هواداران خود را ناامید کرده بودند.
چند مساوی پی‌درپی و باخت به الومینیوم در اراک، پرسپولیس را به ضعیف‌ترین حالت خود در پنج فصل اخیر رسانده بود و کمتر کسی پیش‌بینی می‌کرد که تیم یحیی بتواند شانس اول قهرمانی نیم‌فصل باشد. این وضعیت البته در فصل گذشته هم تا حدودی برقرار بود. با این تفاوت که پرسپولیس در لیگ نوزدهم، شروع بسیار ضعیفی با کالدرون داشت و پس از شش هفته، سه برد و سه باخت داشت و شایعه برکناری سرمربی آرژانتینی هم به گوش می‌رسید.
اما ناگهان پرسپولیس پوست انداخت و در ۹ هفته بعد، هفت برد، یک مساوی و یک باخت کسب کرد و در نهایت با ۳۱ امتیاز، بالاتر از استقلال ۲۹ امتیازی قهرمان نیم‌فصل اول شد اما در لیگ بیستم، پرسپولیس شروع خوبی داشت و در میانه راه وارد دست‌اندازی بزرگ و طولانی شد ولی در نهایت موفق شد با وجود مشکلات زیادی که با آنها روبه‌رو بود، از این دست‌انداز خارج شود و حالا جدی‌ترین مدعی قهرمانی نیم‌فصل اول لیگ بیستم است.
*** استقلال؛ مدعی و پرحاشیه مثل فصل قبل
استقلال با وجود صدرنشینی نسبتا طولانی مدت در نیم‌فصل اول، نتوانست این موقعیت را حفظ کند. تیم محمود فکری هفت هفته در صدر جدول قرار داشت اما در نهایت نتوانست به مقامی بهتر از سومی نیم‌فصل دست پیدا کند. این تیم نتایج و نمایش‌های پرنوسانی داشت و منتقدان و کارشناسان همواره به این نقطه ضعف اشاره می‌کردند.
اما در کادر فنی استقلال گوش کسی به این حرف‌ها بدهکار نبود تا اینکه سرانجام در هفته پانزدهم و با شکست مقابل سپاهان در اصفهان و ارائه یک نمایش ضعیف، استقلال از رده اول به رده سوم سقوط کرد. این اتفاق در لیگ نوزدهم هم برای استقلال رخ داده بود اما به دلایلی متفاوت! در فصل قبل استقلال با استراماچونی شروعی ضعیف داشت و تا رده پانزدهم هم سقوط کرد اما از هفته ششم با هشت برد و دو مساوی و نمایش‌هایی جذاب و پرگل، به رده دوم رسید.
این تیم در هفته سیزدهم صدرنشین هم شد اما استراماچونی ناگهان به دلیل مشکلات مالی و اختلاف با مدیران باشگاه ایران را ترک و استقلال با هدایت غیررسمی وریا افت کرد. آن تیم با استراماچونی امید اول قهرمانی لیگ نوزدهم بود و تیم‌های دیگر از رویارویی با این تیم واهمه داشتند اما استقلال فعلی، به خصوص با نمایش آخرش مقابل سپاهان که ضعیف‌ترین نمایش فصل این تیم هم بود، یک تیم معمولی است که هیچ حریفی را نمی‌ترساند.
*** سپاهان؛ مدعی‌تر و آرام‌تر و بدون بیانیه!
زردپوشان اصفهان، با شکست دادن استقلال در هفته پانزدهم به صدر جدول رسیدند و گوشه چشمی به بازی روز جمعه گل‌گهر و پرسپولیس دارند که با شکست احتمالی تیم یحیی، قهرمان نیم‌فصل شوند. این تیم در فصل گذشته شرایط متفاوتی داشت. تیم قلعه‌نویی در لیگ نوزدهم شروعی رویایی داشت و تا هفته هشتم در صدر جدول قرار داشت و حتی یک گل هم نخورده بود .
اما کم‌کم روزهای بد این تیم شروع شد و با شکست ۴بر۲ مقابل صنعت‌نفت در آبادان مشخص شد که سپاهان در مسیر اشتباهی قرار گرفته است. مشکل بزرگ سپاهان در آن روزها علاقه مدیران و کادر فنی این تیم به ورود به مسائل حاشیه‌ای و ایجاد جنگ روانی و افتادن در همین دام خودساخته بود. تقریبا هفته‌ای نبود که سپاهان علیه حریفان، داوران و سازمان لیگ بیانیه صادر نکند.
همین اتفاقات تمرکز را از کادر فنی و بازیکنان این تیم گرفت و کار به جایی رسید که تیم رویایی هفته‌های اول لیگ نوزدهم، در پایان نیم‌فصل چهارم شد! اما در لیگ بیستم، مدیریت و کادر فنی سپاهان رویه‌ای دیگر را در پیش گرفتند و ترجیح دادند با تمرکز بر مسائل فنی، به سال‌های خوب گذشته خود برگردند. این استراتژی نتیجه داد و سپاهان پس از شروعی متزلزل، کم‌کم به ثبات رسید و در نهایت با نمایشی خوب مقابل استقلال، از این تیم در جدول پیشی گرفتند و مدعی قهرمانی نیم‌فصل شدند.
*** تراکتور؛ همان همیشگی، بدون ثبات و بی‌هدف
چیزی که در لیگ بیستم از تراکتور دیدیم، تکرار سناریویی بود که در چند سال اخیر از این باشگاه شاهد بودیم. تراکتور فصل گذشته را با تیمی پرستاره و گران و البته با مصطفی دنیزلی استارت زد و شروع خوبی هم داشت و مثل سپاهان مدعی جدی قهرمانی نشان می‌داد اما پس از چند هفته نتایج ضعیف از راه رسیدند و دنیزلی هم به بهانه ترس از زلزله، تبریز را ترک کرد و ساکت الهامی هدایت این تیم را برعهده گرفت .
اما تراکتوری‌ها هم مثل سپاهانی‌ها خودشان را درگیر حواشی کردند و با نتایجی پرنوسان، در نهایت نیم‌فصل اول را در رده پنجم به پایان رساندند. امسال هم این سناریو تکرار شد. تیم تبریزی فصل را با هدایت علیرضا منصوریان شروع کرد. قابل پیش‌بینی بود که این همکاری پایان خوبی نداشته باشد و منصوریان خیلی زود به دلیل نتایج ضعیف‌تر از حد انتظار مدیران و هواداران از این تیم کنار گذاشته شد و در تصمیمی که دیگر از مدیران تراکتور عجیب به نظر نمی‌رسید، مسعود شجاعی همزمان سرمربی این تیم هم شد.
این بار هم قابل پیش‌بینی بود که اتفاق خاصی رخ نخواهد داد و تراکتور با شجاعی نتایجی ضعیف‌تر از منصوریان گرفت و برای اولین بار در تاریخ، در سه بازی خانگی متوالی شکست خورد. این تیم نیم‌فصل اول را با پیروزی مقابل سایپا و قرار گرفتن در رده هشتم به پایان برد اما انتظارات هواداران تراکتور خیلی بیشتر از این نتایج است.
