سرخوشی ساعت خوشی‌ها به وقت سیمرغ
روزنامه هفت صبح، گروه تلویزیون| اوایل دهه ۷۰ برنامه‌ای از شبکه دو پخش شد که خیلی زود نامش سر زبان‌ها افتاد و خیابان را هر هفته خلوت می‌کرد: ساعت خوش. بازیگران این مجموعه طنز چهره‌های مطرح آن زمان لقب گرفتند و محبوب خاص و عام شدند. درباره سرنوشت بازیگران ساعت خوش پیش‌تر نوشتیم
و شرح دادیم که حتی بعد از توقف برنامه و ممنوع‌الکاری باز اینقدر محبوبیت داشتند که سرپا شدند و هر کدام به سهم خود از آبشخور ساعت خوش بهره بردند. این بار بهانه گزارش، سیمرغی است که نادر سلیمانی در جشنواره فجر گرفته است. دیگر همکار او یعنی مهران مدیری هم امسال شانس تصاحب این جایزه را داشت که خب سلیقه هیات داوران چیز دیگری بود. حالا برویم سراغ ساعت خوشی‌های سیمرغ به دست.
نادر سلیمانی|ضد
روزی که مهران مدیری او را دعوت به بازی در مجموعه طنز پرواز ۵۷ کرد، نادر سلیمانی اندیشه‌ای دیگر برای بازیگری داشت. نمی‌خواست به کمدی تن دهد اما بالاخره پذیرفت و در آن سریال بازی کرد. ستاره بختش در ساعت خوش و نقش خان دایی درخشید و نامش سر زبان‌ها افتاد. سلیمانی در این سال‌ها نقش جدی هم بازی کرد اما سهم آثار طنز او بیشتر است و اصلا محبوبیتش به همین طنازی‌هاست.
روزگار گذشت تا اینکه چندی پیش نقشی کاملا جدی در فیلم «ضد» به او رسید. سلیمانی در این فیلم او نقش ناصر، یکی از روســای مجاهدین را ایفا می‌کند؛ با گریمی جدید، در قامت یک مرد عصبی و با ابهت که نوع نگاه و شیوه سیگار کشیدن و حرف زدنش هیچ نسبتی با شمایل همیشگی ندارد.
نادر سلیمانی برای این نقش به سیمرغ مکمل فجر رسید و چه بسا مسیرش در ۵۴ سالگی تغییرکند. آیا کارگردان‌ها بیش از پیش به او اعتماد می‌کنند و سلیمانی وارد جلد شخصیت‌های جدی خواهد شد؟ یا نه، او را بار دیگر در نقش‌های کمدی خواهیم دید؟ عجالتا آنچه مهم است اینکه ساعت خوشی‌ها همچنان خوش می‌درخشند و وجهی دیگر از توانایی خود را عیان می‌کنند.
رضا عطاران| روشن و طبقه حساس
رکورددار جایزه بگیرهای ساعت خوش رضا عطاران است که به غیر از جشنواره فجر در دیگر رویدادهای هنری هم صاحب جایزه شده. او کارش را با نقش‌های کوتاه شروع کرد؛ در پرواز ۵۷ مطرح شد و در ساعت خوش به اوج شهرت رسید. تفاوت عطاران با دیگران این است که او در این مجموعه نویسنده هم بود و سهم بیشتری در درخشش سریال داشت.
عطاران تجربیات متعددی بعد از ساعت خوش از سرگذراند؛ از ساخت سریال‌های موفق تا بازی در فیلم‌های پرمخاطب. او آرام‌آرام نقش‌های جدی هم پذیرفت که شاخص‌ترین آن فیلم دهلیز است که برای آن نامزد سیمرغ هم شد. اولین جایزه عطاران در بخش نگاه نو جشنواره سی‌ام فجر به خاطر کارگردانی خوابم می‌آد به‌دست آمد. برای همین فیلم بود که نامش در میان نامزدهای بهترین بازیگران هم قرار گرفت. سال ۹۲ عطاران به خاطر طبقه حساس سیمرغ نقش اصلی جشنواره فجر را از آن خود کرد. او سال پیش به دومین سیمرغ بازیگری دست یافت؛ برای نقش جدی در فیلم روشن.
سعید آقاخانی| خداحافظی طولانی
شخصیت دوست‌داشتنی سعید سریال ساعت خوش، بعد از شهرت، بالا و پایین زیاد داشته است. سعید آقاخانی اما حالا کارنامه‌ای دارد که وزن آثار موفق آن سنگین‌تر است؛ چه در کارگردانی و چه در بازیگری. او یکی از رکوردداران ساخت سریال محسوب می‌شود و حالا با نون. خ جایگاهی تثبیت شده پیش مخاطب دارد.
آقاخانی نقش جدی بازی کرده بود اما این خداحافظی طولانی است که خاص و عام را متقاعد کرد که او فقط در کمدی صاحب استعداد نیست. کاراکتر آرام و خویشتن‌دارانه آقاخانی هیچ نشانی از شخصیت‌های کمدی پیشین نداشت و داوران جشنواره سی و سوم را متقاعد کرد که سیمرغ نقش اول را به او بدهند. آقاخانی سه سال بعد برای کامیون هم نامزد سیمرغ شد؛ در این فیلم شخصیت او کمدی نیست اما رگه‌هایی پررنگ از «ملاحت» دارد. آقاخانی در خون شد کیمیایی بار دیگر ثابت کرد در نقش‌های جدی صاحب چه استعداد درخشانی است.
حمید لولایی| چند می‌گیری گریه کنی
صاحب تجربه در بازیگری بود که به ساعت خوش رسید. حتی سن حمید لولایی بیش از دیگر بازیگران تازه‌نفس سریال بود. با این حال در ساعت خوش صاحب شهرتی فراگیر شد و از آنجا به بعد مسیرش را به‌طور کامل به سمت نقش‌های کمدی کج کرد. لولایی اولین بازیگر از جمع ساعت‌خوشی‌هاست که به سیمرغ رسید.
این اتفاق سال ۸۴ و به خاطر چند می‌گیری گریه کنی رخ داد که برای این نقش صاحب سیمرغ مکمل جشنواره فجر شد. لولایی پس از آن در سینما آنطور که باید ندرخشید و موفقیت خود را در سریال‌های کمدی تلویزیون جست‌وجو کرد…. جمع ساعت خوشی‌ها همچنان ظرفیت رقم زدن اتفاقات خاص را دارند؛ اتفاق بعدی چه خواهد بود؟
