ستاره‌هایی که در تیم ملی دیر کشف شدند
روزنامه هفت صبح | درخشش و ثبات وحید امیری در پرسپولیس و تیم ملی باعث شد تا یک بار دیگر به این واقعیت تلخ فکر کنیم که او چقدر دیر کشف شد. او البته اولین نفر نبوده که اینقدر دیر به فوتبال ایران معرفی شده است. قبل از او و همزمان با او بازیکنان بزرگی بودند که می‌توانستند سال‌های بیشتری در تیم ملی بدرخشند اما دیر کشف شدند.
علی دایی
بی‌شک او بزرگ‌ترین و مهم‌ترین بازیکن تاریخ فوتبال ایران است. فوتبال و حتی کشور ما را در تمام دنیا به نام او می‌شناسند و این به دلیل درخشش فوق‌العاده او در تیم ملی و تیم‌های باشگاهی اروپاست. دایی تا همین سال گذشته با زدن ۱۰۹ گل در ۱۴۹ بازی، رکورددار گلزنی در فوتبال ملی جهان بود اما کریستیانو رونالدو سال گذشته رکورد او را شکست.
رونالدو حالا با ۱۱۵ گل زده در ۱۸۰ بازی ملی برای پرتغال، بهترین گلزن جهان است. اما این رکورد حالاحالاها می‌توانست در اختیار شهریار فوتبال ایران باشد. رونالدو در ۱۸ سالگی به تیم ملی پرتغال دعوت شد اما دایی در ۱۸ سالگی هنوز اولین بازی حرفه‌ای باشگاهی خود را هم انجام نداده بود! او اولین بار در ۲۴ سالگی با پیراهن تیم ملی مقابل پاکستان به میدان رفت ولی رونالدو تا ۲۴ سالگی موفق شده بود ۲۲ گل ملی در کارنامه‌اش ثبت کند!
بی‌تردید دایی اگر زودتر کشف می‌شد و مثل رونالدو از ۱۸ سالگی برای تیم ملی بازی می‌کرد، هم می‌توانست رکورد تعداد بازی‌های ملی در جهان را به نام خود ثبت کند و هم همچنان رکورد بیشترین گل ملی جهان در اختیار او بود. دایی در مجموع ۱۳ سال برای تیم ملی ایران به میدان رفت اما رونالدو از ۲۰۰۳ تا همین حالا یعنی نزدیک به ۲۰ است که برای تیم ملی پرتغال بازی می‌کند!
وحید امیری
یکی دیگر از حسرت‌های هواداران فوتبال ایران وحید امیری است. اولین بار در تیم نفت مسجدسلیمان بود که نام او در فوتبال ایران شنیده شد. امیری در سال ۱۳۹۲ به نفت تهران پیوست و بعد از مدتی کوتاه تبدیل به پدیده لیگ برتر شد. در حالی که پرسپولیس و استقلال برای جذب او دست به کار شده بودند، توسط کارلوس کی‌روش برای اولین بار به تیم ملی دعوت شد، آن هم وقتی که ۲۶ ساله بود!
در مقایسه با بازیکنی مثل احسان حاج‌صفی، امیری ۱۰ سال دیرتر به تیم ملی رسید. او این روزها ۳۳ ساله است و حتی در این سن و سال هم یکی از آماده‌ترین و دونده‌ترین بازیکنان فوتبال ایران است. در پست‌های مختلفی برای پرسپولیس و تیم ملی به میدان می‌رود و هرگز خسته نمی‌شود. او در این ۸ سال ۶۵ بار برای تیم ملی به میدان رفته و اگر مثل حاج‌صفی از ۱۶ سالگی کشف و به تیم ملی دعوت می‌شد امروز بیش از ۱۵۰ بازی ملی در کارنامه داشت!
امیری با توجه به آمادگی بدنی که از او می‌بینیم، احتمالا چند سال دیگر هم می‌تواند، هم برای تیم ملی و هم برای تیم باشگاهی‌اش بازی کند و همچنان نقشی کلیدی داشته باشد. او هم می‌توانست خیلی قبل‌تر از جام ملت‌های آسیای ۲۰۱۵ به پیراهن تیم ملی برسد اما مربیان قبلی تیم ملی جسارت دعوت از او را نداشتند.
رضا قوچان‌نژاد
مهاجم تاریخ‌ساز تیم ملی، در کودکی به همراه خانواده‌اش به هلند مهاجرت کرد و در همین کشور فوتبال را آموخت. در تمام رده‌های پایه برای تیم ملی هلند چند بازی انجام داد اما موفق به حضور در تیم ملی بزرگسالان این کشور نشد. با این حال از ایران هم کسی به دنبال دعوت او به تیم ملی نبود. تا اینکه کارلوس کی‌روش او را کشف و به تیم ملی ایران دعوت کرد.
قوچان‌نژاد در حالی برای اولین بار با پیراهن تیم ملی ایران مقابل کره‌جنوبی به میدان رفت که ۲۵ سال داشت! در واقع حدود نیمی از عمر مفید او در تیم ملی از دست رفته بود. در حالی که دعوت او به تیم ملی منتقدانی مثل محمد مایلی‌کهن را داشت اما این گوچی بود که پایه‌گذار صعود تیم ملی به جام جهانی ۲۰۱۴ شد. او چند گل حساس دیگر برای تیم ملی ایران زد.
گل به بوسنی در جام‌جهانی و گل سوم به عراق در جام ملت‌های آسیای ۲۰۱۵ که در دقیقه ۱۲۰ به ثمر رسید و باعث شد بازی به ضربات پنالتی کشیده شود، از دیگر گل‌های به یاد ماندنی گوچی بود. او اگر پنج سال زودتر به تیم ملی دعوت می‌شد می‌توانست موفقیت‌های بیشتری را نصیب ایران و خودش کند. قوچان‌نژاد بعد از بازی نکردن در جام‌جهانی ۲۰۱۸ و در حالی که از کی‌روش دلخور بود، از بازی‌های ملی خداحافظی کرد.
اشکان دژاگه
او در تهران به دنیا آمد و خیلی زود با خانواده به آلمان رفت. حدود ۵۰ بار با پیراهن تیم ملی آلمان در رده‌های پایه بازی کرد. از جمله بازی در رقابت‌های قهرمانی اروپای زیر ۲۱ سال‌ها. دژاگه در آن تورنمنت با بازیکنانی مثل مانوئل نویر، بواتنگ، مت هوملز، مسوت اوزیل و سامی خدیرا همبازی بود و مقابل فنلاند هم زننده یکی از دو گل آلمان بود.
دژاگه بازیکن فیکس تیم بود و فقط بازی فینال را به دلیل محرومیت از دست داد. او با درخشش در تیم وولفسبورگ شانس دعوت شدن به تیم ملی بزرگسالان آلمان را هم داشت اما سرانجام پذیرفت برای تیم ملی ایران به میدان برود و اولین بار در ۲۵ سالگی بود که پیراهن تیم ملی ایران را بر تن کرد و در همان بازی اول مقابل قطر دو گل به ثمر رساند. دژاگه سال‌ها بازیکن فیکس و مهره تاثیرگذار ایران بود و سطح بازی‌اش بالاتر از بازیکنان داخلی بود.
او هم چند سال دیر ملی‌پوش شد و اگر زودتر به ایران می‌آمد می‌توانست بازی‌های بیشتری انجام دهد و به فوتبال ایران کمک بیشتری بکند. دژاگه ۵۹ بازی برای تیم ملی ایران انجام داد و ۱۱ گل هم به ثمر رساند. اگر به موقع کشف و به تیم ملی دعوت می‌شد می‌توانست تعداد بازی‌های ملی خود را سه رقمی کند. او آخرین بار توسط مارک ویلموتس به تیم ملی دعوت شد.
