زندگی دوگانه به سبک بازیگرهای مجری
روزنامه هفت صبح، مرجان فاطمی | در سال‌های اخیر، تلویزیون به جای اینکه از مجریان جدید و جوان رونمایی کند و چهره‌های تربیت یافته‌ای در عرصه اجرا روی آنتن بفرستد، سراغ بازیگران سینما و تلویزیون رفته است. این انتخاب‌ها به‌خصوص در یکی دو سال اخیر خیلی بیشتر هم شده. انگار بین شبکه‌های مختلف برای جذب بازیگران رقابت عجیبی در گرفته.
هر شبکه سعی می‌کند، بازیگر جذاب‌تری را به عنوان مجری انتخاب کند تا نهایتا با استفاده از محبوبیت این چهره‌ها، مخاطبان بیشتری به سمت خودش جلب کند. در این بین پلتفرم‌ها هم وارد این رقابت شده‌اند و برای جلب بازیگران شناخته‌شده از هم و از تلویزیون پیشی می‌گیرند.حالا اینکه این بازیگران چقدر در عرصه اجرا موفق می‌شوند و چقدر توان ادامه دادن دارند بماند.
در بخش اول این پرونده سراغ بازیگرانی رفته‌ایم که در دو سال اخیر به عرصه اجرا قدم گذاشته‌اند و در بخش دوم، پرونده سه سال قبل هفت‌صبح درباره بازیگران مجری را بازخوانی کرده‌ایم. طبیعتا تعداد بازیگران مجری بیشتر از اینهاست و افرادی مثل امیرحسین رستمی، دانیال عبادی، یوسف تیموری، جواد رضویان و … را به دلیل کمبود فضا و همچنین به این دلیل که پیش‌تر درباره‌شان مفصل نوشته‌ایم کنار گذاشته‌ایم.
شهاب حسینی / همرفیق
سابقه اجرا: شهاب حسینی اولین‌بار سال ۱۳۷۷ به‌عنوان مجری برنامه «اکسیژن» به میدان آمد و درواقع از اجرا وارد عرصه بازیگری شد اما در این سال‌ها همه او را به‌عنوان بازیگر می‌شناختند و زمانی مجددا اجرا را تجربه کرد که برای بازیگری یک سیمرغ و چهار دیپلم افتخار داشت و جایزه بهترین بازیگر مرد جشنواره فیلم کن گرفته بود.
سبک اجرا: سبک خاصی در اجرا نداشت و همین مسئله هم به مشکل اصلی او در این برنامه بدل شد. از همان یکی دو برنامه اول مشخص شد که بدون هیچ برنامه‌ریزی یا پیش‌زمینه‌ای روی صحنه می‌آید و می‌خواست به شکل بداهه، همه‌چیز را پیش ببرد. حتی خودش هم در یکی از برنامه‌ها با افتخار گفت: «من وقتی می‌آیم اینجا نه پلاتویی دارم و نه حتی انتخاب کرده‌ام که چه می‌خواهم بگویم. چرا باید از پیش تعیین کنم که چه می‌خواهم بگویم؟» خب نتیجه هم این بود که مصاحبه‌هایی ملال‌آور با سوالاتی تکراری انجام می‌داد و با مهمان‌ها بداهه وارد شوخی می‌شد.
موفقیت برنامه: در مقایسه با تاکشوهای چند وقت اخیر سروصدای زیادی به‌پا کرد اما با اینکه پتانسیل زیادی برای تبدیل شدن به یک برنامه جذاب پرمخاطب را داشت، آنطور که باید موفق نبود. درست است که بعضی مهمان‌های درجه یک هم مهمان برنامه شدند اما از حضور آنها برای تبدیل کردن برنامه به یک اثر شاخص استفاده نشد.
پژمان جمشیدی / پیشگو
سابقه اجرا: بعد از یک تجربه نصفه و نیمه در اجرای برنامه «کلاسیکو»، برای اجرای برنامه «پیشگو» انتخاب شد. او سال ۱۳۹۲ به‌عنوان بازیکن سابق تیم پرسپولیس در سریال «پژمان» بازی کرد و آنقدر بازی‌اش به‌چشم آمد که در مدت زمان کوتاهی به پروژه‌های مختلف سینمایی و تلویزیونی دعوت شد. جمشیدی زمانی برای اجرای برنامه «پیشگو» انتخاب شد که نامش در فهرست بازیگران پولساز سینما قرار گرفته بود.
سبک اجرا: پژمان جمشیدی با اینکه به‌عنوان یک کمدین شناخته می‌شود اما در اجرای «پیشگو» سبک و سیاق دیگری در پیش گرفت. او وجه طنازانه خودش را به‌عنوان برگ برنده فقط در موقع نیاز رو می‌کرد و به اشتباه وارد شوخی با مهمان‌های برنامه نمی‌شد. تلاش می‌کرد که گفت‌وگو از مسیر خارج نشود و از طرفی با مهمان‌هایش وارد چالش سخت نمی‌شد. او در کنار مهمان قرار می‌گرفت و با احترام کامل سعی می‌کرد کاری کند که مهمان خودش هم فراموش می‌کرد وارد چالش شده است.
موفقیت برنامه: پیشگو برنامه موفقی بود. هم به لحاظ دعوت از مهمان‌ها متنوع عمل می‌کرد و هم مهمان‌ها را وارد چالش‌هایی می‌کرد که هم برای خودشان و هم مخاطبان جذاب بود. البته بخش مهمی از این موفقیت به اجرای پژمان جمشیدی برمی‌گشت که با سبک خاص خودش در گفت‌وگو، اوقات خوشی را برای مخاطبانش به‌وجود می‌آورد.
کامبیز دیرباز / دست فرمون و شب‌های مافیا
سابقه اجرا: دیرباز را از اواخر دهه هفتاد به‌عنوان بازیگر می‌شناسیم. اولین‌بار سال ۱۳۹۸در مسابقه «دست فرمون» به‌عنوان مجری به میدان آمد و فصل اول این مسابقه را اجرا کرد. دو سال بعد اجرای فصل دوم مسابقه «شب‌های مافیا» را به‌عهده گرفت؛ مسابقه‌ای که تا همین چند وقت پیش ادامه داشت.
سبک اجرا: زمان اجرای برنامه «دست فرمون» از اجرایش تعریف کردیم و نوشتیم به دلیل علاقه زیادش به موضوع برنامه، خیلی خوب از پس اجرای آن برآمده. هم گفت‌وگوها را خوب پیش می‌برد و هم اطلاعات خوبی در این زمینه دارد. زمانی‌که به‌عنوان مجری برنامه «شب‌های مافیا» انتخاب شد و به‌جای محمدرضا علیمردانی برنامه را اجرا کرد از همان ابتدا اجرایش با مخالفت روبه‌رو شد. او جدیت علیمردانی را نداشت و خیلی صمیمانه و شوخ‌طبعانه با شرکت‌کننده‌ها وارد تعامل می‌شد، به همین دلیل هم یکجاهایی نظم برنامه از دستش درمی‌رفت. البته رفته‌رفته بیشتر به فضا مسلط شد و در برنامه‌های آخر به تسلط خوبی در اجرا رسید.
موفقیت برنامه: «دست فرمون» با اینکه مسابقه جدید و جذابی به‌نظر می‌رسید اما آنطور که باید در جلب مخاطب موفق نبود. البته در فصل اول به نسبت قدرتمند ظاهر شد اما در ادامه به‌جایی نرسید. «شب‌های مافیا» برنامه جذاب و پرمخاطبی بود و این جذابیت تا پایان هم ادامه پیدا کرد و مخاطبان کاملا درگیر آن شدند.
