روایت عجیب از مشکلات اقتصادی خانوارها در آمریکا
روزنامه هفت صبح، رامتین لطیفی| روزنامه نیویورک‌تایمز، روز گذشته در گزارشی به بررسی اوضاع اقتصادی نامطلوب مردم در آمریکا و شکاف طبقاتی در این کشور پرداخته بود که ترجمه این گزارش را می‌خوانید: هتل لانگهام بوستون که یک محل اقامت مجلل و گران‌قیمت به‌حساب می‌آید ماهی شلوغ‌تر از ماه‌های گذشته خود را تجربه می‌کند. مسافران ثروتمند و البته ولخرج به‌طور پیوسته در صفوف این هتل ایستاده‌اند و سوئیت‌های بزرگ و لوکسش را برای اقامت‌های چند روزه خودشان رزرو می‌کنند.
برخی از مسافران که برای رتق و فتق امور کاری به این هتل آمده‌اند از سالن‌های کنفرانس و امکانات و خدمات اداری آن بهره می‌برند و نگاهی گذرا به سیاهه چند روز اخیر این هتل نیز نشان می‌دهد فهرست مهمانانی که قرار است از میان‌وعده‌‌های ۱۳۵ دلاری هتل لانگهام استفاده کنند پر و ظرفیت برای این پذیرایی گران‌قیمت تکمیل شده است. کوچه‌ها و خیابان‌های دورچستر که در سمت دیگری از شهر قرار دارد تصاویری مغموم‌کننده را در حافظه خود ثبت و ضبط می‌کند.
در زندگی مردم ساکن این منطقه خبری از بریز و بپاش‌های هتل لانگهام در میان نیست. مردم هر روز و حتی قبل از طلوع آفتاب به خیابان می‌آیند و بیش از ۴ ساعت در صفوف غذای رایگان می‌ایستند و خبر بد آن‌که روز به‌روز هم به جمعیت و تراکم این صف افزوده می‌شود. بت چمبرز، معاون امور اساسی در خیریه کلیسای کاتولیک بوستون می‌گوید درخواست برای خدمات غذایی این خیریه به حدی افزایش یافته است که دیگر قادر به پاسخگویی به آن نیست.
این تضاد و تقابلی که در ۲ سمت یک شهر به‌چشم می‌خورد حاصل اقتصاد نابسامانی است که هنوز پس از گذشت ۳ سال از شروع همه‌گیری ویروس کرونا کمر راست نکرده است و هر روزه بر حجم مشکلات موجود بر سر راه آن افزوده می‌شود. باید این نکته را نیز اضافه کرد که ممکن است اقتصاد آمریکا وارد یک رکود جدید و شرایط از این هم بدتر شود.
در یک سوی شهر افرادی وجود دارند که هنوز مقدار قابل‌توجهی پس‌انداز در حساب‌های بانکی‌شان خوابیده و خاک می‌خورد و در وضعیت مالی خوبی به‌سر می‌برند و در سمت دیگر شهر نیز افرادی وجود دارند که پول و پس‌اندازشان ته کشیده و به امید رخ دادن یک معجزه آسمانی به استفاده از کارت‌های اعتباری روی آورده‌اند و پول‌هایی که قرار است بعدها به دست‌شان برسد را با سرعت خارج از تصوری پیش‌خور می‌کنند.
دسته اول مراکز خرید، فروشگاه برندهای گران‌قیمت، آژانس‌های مسافرتی و هتل‌ها را شلوغ می‌کنند و دسته دوم صفوف بانک‌ها و موسسات مالی را به امید دریافت وام پر می‌کنند. سیاستمداران ترقی‌خواه که همواره سنگ اقشار فرودست را به سینه می‌زنند و مدافع حقوق آن‌ها هستند با اشاره به گسترش این شکاف طبقاتی به دولت هشدار داده‌اند که چاره‌ای عاجل برای سامان دادن به این شرایط بیاندیشد و علاوه بر یاری رساندن به افراد کم‌درآمد، طبقه متوسط را از مرگ حتمی نجات دهد.
نتایج یک نظرسنجی معتبر که توسط رادیو ملی آمریکا منتشر شده است نشان می‌دهد ۳۸درصد از خانوارهای آمریکایی در ماه‌های اخیر با مشکلات جدی مالی مواجه شده‌اند. همچنین وضعیت مالی خانوارهای رنگین‌پوست که اغلب اقشار فرودست را در بر می‌گیرند و در حاشیه شهرها اقامت دارند وخیم‌تر اعلام شده است.
با مطالعه جزئیات نتایج این نظرسنجی در‌می‌یابیم که ۵۷درصد از لاتین‌تبارها، ۵۶درصد از سیاه‌پوستان و ۵۰درصد از سرخ‌پوست‌ها و بومیان آمریکا طی ماه‌های اخیر مشکلات گسترده مالی را تجربه کرده و نسبت به ماه‌ها و سال‌های گذشته در مضیقه قرار گرفته‌اند. به‌علاوه برای اولین‌بار ثروت طبقه متوسط که جمعیتی در حدود ۶۰درصد از جمعیت کل کشور را تشکیل می‌دهد، به زیر ۱ درصد از کل ثروت این کشور سقوط کرد و این هشداری نسبت به از بین رفتن این طبقه مهم جامعه در لای چرخ‌دنده‌های مشکلات اقتصادی و اختلاف طبقاتی گسترده و وحشتناک آمریکاست.
دو‌سوم والدین نیز اعلام کردند این مشکلات مالی به تحصیل فرزندانشان لطمه جدی وارد کرده است. تمام این شرایط در حالی است که تنها ۲۹درصد از سفیدپوستان مشکلات مالی در ماه‌های اخیر را تجربه کرده‌اند. باید اعتراف کرد جو بایدن که با وعده زدودن شکاف طبقاتی و تبعیض نژادی به روی کار آمد تا کنون در این مسیر ناکام مانده و با افزایش شکاف اختلاف طبقاتی طی ۲ سال گذشته بهانه مهمی به دست اردوگاه تبلیغاتی جمهوری‌خواهان داده است تا گریبان او را به وقت رقابت‌های انتخاباتی بگیرند.
تمام آنچه تاکنون گفته شد میراث دوران همه‌گیری ویروس کرونا در آمریکاست. تورم در ماه جاری بیش از ۷درصد است و قیمت‌ها، به‌ویژه قیمت مواد غذایی سر به فلک کشیده است. جروم پاول، رئیس فدرال رزرو آمریکا در تلاش است با افزایش ممتد و چندباره نرخ بهره بانکی در این کشور از میزان تقاضا برای دریافت وام بکاهد و بتواند با این ترفند چاره‌ای برای کنترل و مهار تورم اتخاذ کند.
بانک مرکزی و وزارت خزانه‌داری نیز تمام همت خود را به کار بسته‌اند تا زمان افتادن به چاه رکود را به تاخیر بیاندازند. اما اخبار اقتصادی روز نشان می‌دهد که تا اینجای کار تمامی این تلاش‌ها مذبوحانه بوده و دردی دوا نکرده‌اند. البته باید اعتراف کرد بایدن توانست طی ۲ سال گذشته مشاغل بسیاری را ایجاد کند و افرادی که در ماه‌های اولیه شروع همه‌گیری در آمریکا بیکار شده بودند را دوباره به سر کار بفرستد.
افزایش حقوق و کمک‌های مالی هم سبب شد بخش مختصری از پس‌انداز بر باد رفته افراد شاغل دوباره به حساب‌های بانکی‌شان بازگردد اما اوج گرفتن شدید نرخ تورم تمامی این اقدامات را شست و با خود برد. بر اساس برآوردهای فدرال رزرو تا اواسط سال جاری خانواده‌های آمریکایی پس‌انداز مازادی در حدود ۱۷۰۰ میلیارد دلار در بانک‌ها و خانه‌های خود داشتند. یکی از دلایل انباشت این سرمایه رعایت فاصله‌گذاری اجتماعی در ۲ سال اول ورود ویروس کرونا به مرزهای آمریکا و تعطیلی اقتصاد در این کشور بود.
دولت امیدوار بود که این خانوادهها با توجه به از میان رفتن محدودیت‌های کرونایی در تابستان سال جاری به سفر و تفریح بروند و مقدار قابل توجهی از این پول را خرج کنند و آمریکا را از ورود به یک رکود اقتصادی برهانند. البته نکته‌ای که مغفول مانده بود این است که از این رقم ۱۳۵۰ میليارد دلار مربوط به انباشت پس‌اندازه‌‌های نیمه بالایی جامعه است و نیمه پایینی تنها ۳۵۰ میلیارد دلار در دست دارد.
به علاوه باید این نکته را نیز اضافه کنیم که تورم در ماه جاری ۷.۷درصد اعلام شد و این در مقایسه با تورم ۲درصدی مرسوم ۳.۸۵ برابر است. همچنین انفجار قیمت‌های مرغ، تخم‌مرغ و میوه شرایط را بغرنج‌تر از گذشته کرده است. آقای چمبرز می‌گوید در روزهای گذشته بیش از ۱۰۰۰ بوقلمون، ۶۰۰ کارت هدیه، کیسه‌هایی شامل کنسروهای ذرت شیرین و سس کرنبری را به مناسبت مراسم روز شکرگزاری به خانوادهها اهدا کرده است.
اما این کمک‌ها به تنهایی راه به جایی نمی‌برد و فقط مسکن‌های روزانه است. یکی از سرپرست‌های خانواده‌ای که در صف دریافت غذای رایگان کلیسا ایستاده بود می‌گوید نباید از افزایش قیمت اجاره خانه‌ها هم غافل شد. او که مادر ۷ فرزند است و در یک خانه سالمندان کار می‌کند و مجبور شده است برای تمدید قرارداد اجاره خانه‌اش که در دورچستر قرار دارد ماهی ۵۰۰ دلار بیشتر بپردازد و زیر بار پرداخت اجاره ۲۵۰۰ دلاری برود.
بنابراین به نظر می‌رسد که عملیات نجات اقتصاد از رکود نیز در اصل دامان خانواده‌های متوسط رو به بالا را از خیس شدن نجات می‌دهد. خانواده‌های آسيب‌پذیر که از منظر اقتصادی ضعیف هستند هم‌اکنون غرق شده‌اند و زیر آب شکاف طبقاتی قرار دارند و پیش از آن‌که این شرایط منجر به فجایع و فروپاشی دیگری شود باید به داد این طبقه مهم و مردم فقیر رسید.
