رصد‌خانه| گاف مجری و ابراز عشق با کمک در حیاط
روزنامه هفت صبح | تمهید روز: ابراز عشق با کمک در حیاط | داستان سریال هم سایه تا به این جا پیش رفته که دختر افغان و پسر ایرانی عاشق هم شده‌اند. موانع بر سر راه‌شان داشت برداشته می‌شد که سر و کله فرخ (پیام دهکردی) پیدا شد. مادر دختر به خاطر شرایط اقتصادی پذیرفته دخترش به ازدواج این مرد متاهل دربیاید.
دختر (نورا با بازی آزاده سیفی) به‌رغم میل باطنی دارد به این ازدواج تن می‌دهد. منتها اصل ماجرا را به پسر (حافظ با بازی امیر احمد قزوینی) نمی‌گوید و تلفن او را جواب نمی‌دهد. در قسمت اخیر، حافظ سراغ او رفت اما جوابی نگرفت. وقتی نورا پشت در رفت، حافظ از عشق خود گفت و نورا گریه کرد. کارگردان برای نمایش بهتر احساسات او، از در حیاط کمک گرفت. به این ترتیب که نورا به در تکیه داد و دستانش را به آن قلاب کرد.
گاف روز: مجری شبکه پنج از سریال این شبکه بی‌اطلاع است | سریال زن زندگی، مرد زندگی یکی از آخرین نقش آفرینی‌های زنده یاد عزت‌الله مهرآوران است. پخش این سریال چند هفته پیش در شبکه پنج تمام شد که درباره کیفیتش نوشته‌ایم. روز گذشته برنامه سلام تهران آیتمی به یاد این بازیگر فقید آماده کرده بود. پیش از پخش آیتم، مجری برنامه از روی متن به بازی مهرآوران در زن زندگی، مرد زندگی اشاره کرد و گفت بخش‌هایی از بازی او در این «فیلم» را ببینیم.
بلافاصله از طریق گوشی به مصطفی امامی اشاره شد که زن زندگی، مرد زندگی فیلم نیست و سریال است. او بعد از کمی مکث، یادآوری همکاران اتاق فرمان را بازگو کرد که این سریال از شبکه پنج هم پخش شده. با این حال تقصیر را گردن نویسنده انداخت که توی متن نوشته بود: فیلم زن زندگی، مرد زندگی.
اتلاف هزینه روز: این فیلم‌ها را چه کسی می‌بیند | هر ساله ناجی هنر به مناسبت گرامیداشت هفته ناجا بین هفت تاشش فیلم تلویزیونی تهیه و تولید می‌کند، که این فیلم‌ها در مناسبت این هفته روی آنتن شبکه سه می‌روند. این فیلم طی دو سال اخیر در باکس ساعت ۱۹ پخش می‌شوند. باکسی که معمولا مخاطب ثابتی ندارد و ساعت مناسبی برای پخش یک اثر داستانی نیست.
از همین رو معمولا فیلم‌هایی که برای این مناسبت ساخته می‌شوند به چشم نمی‌آیند. از طرف دیگر فیلم‌های تولید شده به دلیل محدودیت بودجه از بازیگران سرشناسی هم بهره نمی‌برند و از این جهت هم تمایلی در بیننده برای تماشای آن ایجاد نمی‌کند. ساعت پخش نامناسب، نداشتن کست قوی و البته ساختار متوسط غالب این آثار موجب شده تا به نوعی هزینه‌های ناجی هنر به هدر برود و نتیجه مورد نظر حاصل نشود. رویه‌ای که باید برای سال‌های آینده مورد بازنگری قرار بگیرد.
