راننده امروز، معلم دیروز
روزنامه هفت صبح، هانیه درویش | گفت‌و‌گو با فرزانه کاظمی، معلم ۵۲ساله آموزش و پرورش که خیلی اتفاقی راننده ون شد و حالا سال‌هاست این شغل را در جهت خدمت به مردم ادامه می‌دهد . گاهی یک اتفاق و تصمیم مسیر زندگی انسان را عوض می‌کند، مثل فرزانه کاظمی‌که سال‌ها در شغل معلمی‌خدمت می‌کرد.
اما یک اتفاق باعث شد، او راننده ون شود و بتواند در این شغل هم راه خود را پیدا کرده و هدفش که همیشه خدمت به خلق و اهل بیت بوده است در این مسیر ادامه دهد. او نشان داده است حال خوب در هر شغل و جایگاهی امکان پذیر است فقط اگر خودمان بخواهیم و با زاویه‌ای قشنگ‌تر به اتفاقاتی که در زندگی‌مان روی می‌دهد نگاه کنیم. با این زن سرزنده و فعال که در این سال‌ها در حرفه رانندگی لوح تقدیر گرفته و تاکسیران نمونه پایتخت معرفی شده گفت‌وگویی کرده‌ایم.
*** چه شد که راننده نمونه مدارس تهران شدم
فرزانه کاظمی۵۲ساله است و لیسانس مدیریت بازرگانی دارد. او سه فرزند دارد، از ۲۶ سالگی تا ۴۱ سالگی معلم بوده تا اینکه یک روز با دیدن تبلیغ خودرو ون در تلویزیون به نظرش می‌رسد که خودرویی متناسب با خانواده‌اش پیدا کرده است و با خرید آن وارد دنیایی دیگر می‌شود. او می‌گوید: «من چون همسرم جانباز شیمیایی است لازم است خیلی اوقات با خانواده از شهر بیرون برویم و به جایی خوش آب و هواتر سفر کنیم و چون دستگاه اکسیژن باید همراه همسرم باشد احساس کردم خودروی ون مناسب خانواده ماست و صرفا برای این موضوع ما تصمیم گرفتیم یک ون خریداری کنیم .
اما بعد از خرید و بعد از مدتی متوجه شدیم به ون ما پلاک تاکسی داده‌اند و باید ماشین کارکرد تاکسی داشته باشد. به این موضوع معترض شدیم و مسئولان آن شرکت خصوصی گفتند نهایت چند ماه با تاکسی کار کنید تا این موضوع حل شود. این شد که من شدم راننده سرویس مدرسه‌مان و بعد به این کار علاقه‌مند شدم و سرویس مدارس دیگر را هم قبول کردم و خیلی زود راننده نمونه مدارس تهران شناخته شدم.»
*** رانندگی مرا به هدف و آرزویم نزدیک‌تر کرد
از دید عموم مردم بسیاری از زنانی که به این کار مشغولند یا همسر ندارند یا جزو زنان سرپرست خانوار هستند اما فرزانه کاظمی جزو هیچ کدام از این افراد نیست بلکه با خواست و علاقه خود حالا بیش از۱۰ سال است که به این کار مشغول است. او می‌گوید:« همسرم حقوق مخصوص به خود دارد و پسرم هم درآمد دارد به همین دلیل این کار را برای رفع نیاز مالی انتخاب نکردم ، من این کار را دوست دارم چراکه توانستم در کنار این کار خودم و وقتم را بیشتر درگیر کار خیر کنم.»
او درباره شروع به کار رانندگی‌اش می‌گوید:« اولین بار با همسرم در خیابان بودیم که دیدیم چند خانم منتظر تاکسی هستند، همسرم به من گفت سوارشان کن، من گفتم مگر من راننده تاکسی هستم؟ گفت صلواتی آنها را برسان. همین کار را کردم و انجام این کار به قدری برایم شیرین بود که محرم همان سال کارم را شروع کردم و خانم‌ها را به مقصدشان می‌رساندم. گاهی پول می‌گرفتم گاهی بر حسب توانایی مسافر نمی‌گرفتم و از همان روز تصمیم گرفتم یک کارت عابر جدا برای این کار داشته باشم تا هر روز بخشی از آن پول جمع شده را برای کار خیر برداشت کنم. کم کم از شغل معلمی کناره‌گیری کردم و راننده شدم.»
*** دوست دارم قطعات ماشین هدیه بگیرم تا طلا و جواهر
فرزانه کاظمی ابتدا یک ون نقره‌ای رنگ داشت و بعد از سال ۹۳ با ون سبزرنگش در محدوده میدان پونک مشغول به کار است. او تاکسیران برتر تعدادی از مناطق تهران شد و چندین لوح تقدیر دارد و همین یک سال پیش هم تاکسیران برتر پایتخت برگزیده شد. او زن با اخلاق، گشاده‌رو و منضبطی است که باعث می‌شود مسافران آقا و خانم آن خط بیشتر دوست داشته باشند سوار ون سبزرنگ و تر و تمیز او که پر است از ذکر و نام اهل بیت شوند.
از کارهای مهمی‌که او در همه این سال‌ها و هر سال به دفعات مختلف با بخشی از درآمدش انجام می‌دهد فراهم کردن امکان سفرهای زیارتی برای افرادی است که تا به حال به زیارت نرفته‌اند. او گاهی هزینه سفر هوایی یا زمینی زائر اولی‌ها به مشهد و کربلا را تقبل می‌کند و گاهی هم خودش راهی می‌شود، ماشین را پر می‌کند و مسافرهایش را به قم و مشهد می‌برد.
او که اعتقادات دینی بالایی دارد سر ظهر و وقت اذان هر کجا که باشد کارش را طوری تنظیم می‌کند که نمازش را حتی شده گوشه خیابان بخواند. او تعریف می‌کند که« یک بار همه مسافرهایم خانم بودند از آنها اجازه گرفتم برای ادای نماز بایستیم. پارچه‌ای روی زمین پهن کردم و گفتم هر کسی خواست می‌تواند نمازش را بخواند. ابتدا بعضی خانم‌ها امتناع کردند اما وقتی گفتم هر کسی نماز بخواند مهر کربلا هدیه می‌گیرد بیشترشان خوشحال شدند و نماز را با هم در کنار خیابان خواندیم.»
کاظمی‌حدود دو سال پیش در رالی مشهد تا کربلا شرکت کرد و زنی است که برخلاف خیلی از زنان دیگر که دوست دارند طلا و جواهر هدیه بگیرند دوست دارد خانواده‌اش هر وقت خواستند هدیه‌ای به او دهند قطعه‌ای از ماشین که مورد نیاز است را برای او تهیه کنند تا او بتواند کاری را که با عشق انجام می‌دهد به خوبی ادامه دهد.
