دلخوری مهندسها از جامعه پزشکان!
انجمن اسلامی مهندسان ایران، تشکل سیاسی قدیمی و اصلاحطلب (به دبیر کلی ابراهیم اصغرزاده)، دیروز بیانیهای را علیه تعطیلی عمومی و قرنطینه منتشر کرد که مطالعه بخشهایی از آن از جهت تفاوت دید این گروه با پزشکان توصیه میشود:
* راهبردهای مهار ویروس کرونا، مانند قرنطینه و اِعمال محدودیت در شهرها، پیامدهای جدی در پی دارد. این راهبردها تعامل اقتصادی که برای اشتغال و تجارت ضروری است، را محدود میسازد و میتواند منجر به رکود، تضعیف معیشت و افزایش فقر و گرسنگی شود. تعطیلیهای اخیر از سوی دولت برای کنترل بیماری و بازگرداندن شهرها به وضعیت سفید با درنظر گرفتن آمار مبتلایان و فوتیها چندان موفقیتی کسب نکرد و از شهریور ماه تاکنون در بعضی از شهرها آمار مبتلایان طبق اعلام وزارت بهداشت به بالای بیست برابر افزایش یافت و در کنار آن هر روز شاهد فوت صدها تن از هموطنان عزیزمان در اثر این بیماری هستیم.
* اگر به نتایج مطالعه صورت گرفته در رابطه با میزان رعایت اصول بهداشتی و شیوهنامههای کرونایی در استان تهران نگاهی بیاندازیم میبینیم طی همین ۳ هفته اخیر در موج سوم اپیدمی طی نظرسنجی انجام شده از حدود ۶۰۰ شهروند تهرانی در خصوص میزان حضور در اجتماعات درنهایت ۵۷ درصد پاسخ دادهاند که در اجتماعات شرکت نمیکنند، بقیه اما بر این باورند که دلیلی برای شرکت نکردن در اجتماعات وجود ندارد. این بی اعتمادی به دستورالعملها، حکایت از ناتوانی دولت در اقناع شهروندان جهت لزوم مهار زنجیره بیماری کرونا دارد.
* حقیقت عریانشده فعلی میگوید با اینکه سلامتی و وجود همه از بالا و پایین، فقیر و غنی، دارا و ندار به یکدیگر گره خورده است. اگر اِعمال محدودیت بیشتر، بیش از هرچیز به زندگی انبوهِ کارگران، کارکنان و شاغلان، اصناف و بنگاههای کوچک آسیب رساند و موجب سرپیچی از دستورالعملها گردد زنجیره وار، سلامتی و امنیت بالاییها و جان عزیز صاحبان بنگاههای بزرگتر و سرمایهداران را نیز در معرض تهدید جدی قرار میدهد.
* بهترین راهکار برای ایجاد انگیزه و امید میان مردم و اصناف جهت اعتباربخشی به مقررات و پروتکلها و از همه مهمتر جلوگیری از ورشکستگی آنها ایجاد بستر گفتوگوی بیواسطه و تعامل با خودِ صاحبان مشاغل و اتحادیههای صنفی و حرفهای است. بهتر است دولت و زیر مجموعههایش در فرمانداریها و استانداریها ضمن رجوع به نمایندگان اصناف از آنها جهت تنظیم ساعات کار و محدودیت مشورت بگیرد که هم منجر به پختگی تصمیمات و هم موجب افزایش اعتبار و سرمایه اجتماعی دولت گردد.
* متاسفانه از آغاز همه گیری کرونا تاکنون برخی بیمارستانهای خصوصی در زمینه درمان و بستری کردن بیماران کرونایی نه تنها همکاری نکرده که تعرفههای خود را حتی در درمانهای غیرکرونایی نیز افزایش دادهاند، که معنایی جز این ندارد اگر پول ندارید، لطفا بمیرید! سیاست تقدیس مکانیسم بازار در غائله بیماری همه گیر کرونا نه تنها جواب نداده که در حوزه بهداشت و سلامت جمعی همراه تبعیض و توزیع نابرابر خدمات پزشکی و درمانی و کالایی کردن آن، شکافهای موجود اجتماعی را عمیق و دامن گستر ساخته و فرصت زیست مشترک را به تهدیدی جدی بدل کرده است.