دلایل شروع بد پرسپولیس و استقلال در لیگ
روزنامه هفت صبح | پرسپولیس و استقلال در دو هفته ابتدایی لیگ نوزدهم هوادارانشان را راضی نکردهاند. استقلال یک برد و یک مساوی را با دو گل در وقتهای تلف شده از دست داده و پرسپولیس با دو بازی نهچندان دلچسب فقط سه امتیاز گرفته و هوادارانش را نگران کرده است اما مشکل اصلی این دو تیم در این دو بازی چه بوده؟
*** استقلال: تنهایی دیاباته!
استقلال استراماچونی با سیستم ۱-۳-۲-۴ بازی میکند. گزینه اول این تیم در خط حمله شیخ دیاباته است. مهاجمی بلندقامت که آمار بسیار خوبی را در تیمهای سابق خود ثبت کرده و از قبل از شروع فصل، یکی از گزینههای اصلی آقای گلی لیگ نوزدهم بود اما با آنچه از او در دو بازی اول استقلال دیدهایم، خوشبینیها نسبت به موفقیت او در استقلال به شدت کاهش یافته است.
اتفاقی که بیشتر از آنچه به ضعف گلزنی او مربوط باشد، به سبک بازی استقلال مرتبط است. برای بازیکنی با خصوصیات فنی و فیزیکی دیاباته، بهترین سیستم سیستمی است که شامل دو مهاجم باشد. او در سیستم ۱-۳-۲-۴ به شدت کارایی خود را از دست میدهد و دوندگیها و تلاشهایش بیهوده خواهد بود. این اتفاق در بازی مقابل فولاد خوزستان به شدت به چشم آمد.
او در اکثر لحظات بازی در نوک حمله استقلال تنها بود و توسط مدافعان حریف مهار شد اما مرور گلهای دیاباته در تیمهای سابقش نشان میدهد او برای موفقیت و گلزنی، به یک مهاجم سرعتی و تکنیکی در کنار خود نیاز دارد تا او را راه بیندازد یا پاس آخر را به او بدهد. او در زدن ضربات آخر تخصص دارد و موقعیتشناس خوبی است که جاگیریهایش در محوطه جریمه هم مثالزدنی است.
بهترین راه برای فهمیدن سبک بازی او، مقایسهاش با علی دایی است. دایی هر گاه در تیم ملی یک زوج سرعتی و تکنیکی مثل خداداد عزیزی را در کنار خود داشت، بهترین عملکرد را از خود نشان داد. خود او و خداداد هم بارها اعلام کردهاند که بهترین زوج تاریخ فوتبالشان را با یکدیگر ساختهاند. برعکس هرگاه مهاجمی مثل وحید هاشمیان در کنار دایی قرار گرفته، کارایی هر دو مهاجم پایین آمده است.
در استقلال هم باید بازیکنی در نقش خداداد ظاهر شود و دیاباته را در موقعیتهای گلزنی قرار دهد. از این دست بازیکنان در استقلال کم نیستند. مهدی قائدی و محسن کریمی به خوبی میتوانند با دیاباته یک زوج موفق بسازند. در واقع یکی از آنها با دیاباته یک زوج کامل را میسازند. حتی دیاباته هم میتواند روی توپهای بلند این دو بازیکن سرعتی را در موقعیت گلزنی قرار بدهد.
یک راه دیگر برای بیشتر شدن کارایی دیاباته استفاده از ارسالها از کنارههای زمین است که البته این راهکار میتواند باعث تکبعدی شدن بازی استقلال هم بشود. مشکل استقلال البته این است که استراماچونی به سیستم ۱-۳-۲-۴ علاقه زیادی دارد و به سختی تن به تغییر سیستم میدهد. ضمن اینکه استفاده از دو مهاجم به معنای کم شدن یک هافبک است و این برای استقلالی که از نبود یک هافبک تکنیکی و بازیساز رنج میبرد، کار آسانی نیست.
*** پرسپولیس: چرا این همه مهره هجومی؟
پرسپولیس گابریل کالدرون در دو بازی اول خود اصلا چشمنواز بازی نکرده است و این برای هواداران تیمی که پرسپولیس زیبای برانکو را دیدهاند اتفاق خوبی نیست. آنها به تیم هجومی، متعادل اما چشمنواز برانکو خو گرفتهاند و عادت به دیدن پرسپولیسی که دیدنی بازی نمیکند ندارند. نکته مهم اما اینجاست که کالدرون علاقه زیادی به استفاده از مهرههای هجومی به خصوص در کنارههای زمین دارد.
به ترکیب تیم او در دو بازی اول دقت کنید. تنها هافبک دفاعی پرسپولیس در این دو بازی احمد نورالهی بوده و وحید امیری وظیفه کمک کردن به او را داشتهاند! میبینید؟ دو بازیکنی که به شدت میل به هجوم دارند، تخصصی در کارهای دفاعی ندارند و متمایل به کنارههای زمین بازی میکنند. نتیجه اینکه میانه زمین پرسپولیس زیاد از حد لخت و خالی است و خبری از حرکات عمقی از مرکز زمین نیست!
این اتفاق در بازی مقابل پارس جنوبی جم به دلیل ضعف حریف زیاد به چشم نیامد اما در بازی مقابل تراکتور به شدت دردسرساز شد. گل تراکتور هم دقیقا همین ضعف پرسپولیس را نشان داد. جایی که عالیشاه در نبرد با حاجصفی مغلوب شد و به راحتی توپ را از دست داد تا حاجصفی تک گل بازی را بزند اما آیا اگر بازیکنی با خصوصیات تدافعیتر مثل ربیعخواه یا بشار رسن در زمین بود، این اتفاق رخ میداد؟
مشکل اینجا بود که پرسپولیس خط هافبک تیمش را در مقابل تیمی که بهترین هافبکهای مرکزی و دفاعی لیگ را در اختیار دارد، با وینگرها و هافبکهای هجومی پر کرد و البته تاوانش را هم داد. آیا در مقابل تیمی که رضا اسدی، اشکان دژاگه، مسعود شجاعی و احسان حاجصفی را دارد، باید با عالیشاه و نعمتی و امیری و ترابی به میدان رفت؟
البته کالدرون بعد از گل خوردن تیمش متوجه اشتباهش شد و بشار رسن را وارد ترکیب کرد و اوضاع کمی بهتر شد اما همچنان خط هافبک پرسپولیس توان مقابله با یکی از بهترین خطوط هافبک تاریخ لیگ برتر را نداشت و در نهایت پرسپولیس مغلوب تراکتور شد. برعکس کالدرون، این مصطفی دنیزلی بود که تیمش را به شکلی چیده بود که نقاط قوت حریف را خنثی کند.
او با استفاده از هافبکهای باتجربه و بینالمللی خود، میانه میدان را از پرسپولیس گرفت و با مدافعان کناری خوبش مثل میثم تیموری که بهترین بازیکن زمین هم شد و البته مهدی تیکدری، اجازه نفوذ را به امیری، ترابی و عالیشاه نداد. حالا به نظر میرسد که گابریل کالدرون هم مثل استراماچونی باید تغییری اساسی در سیستم و چینش بازیکنانش ایجاد کند. استفاده از این همه مهره هجومی حتی در پستهای دفاعی، نه باعث ایجاد موقعیت زیاد برای پرسپولیس میشود و نه حتی کمکی به جذاب شدن بازی این تیم میکند.